Στους διανοούμενους που έχουν ασκήσει κατά καιρούς κριτική για το έργο του, στον Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα αλλά και στην οικονομική κρίση αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, ο Εμίρ Κουστουρίτσα κατά την παρουσίαση του βιβλίου του «Κι εγώ που είμαι σε αυτή την ιστορία;» στο πλαίσιο της 9ης Διεθνούς Έκθεσης Βιβλίου.

«Αυτό είναι το τέλος φίλοι μου», είπε απαντώντας στην ερώτηση αν ήρθε το τέλος του καπιταλισμού και κληθείς να σχολιάσει την οικονομική κρίση στην Ελλάδα και τη σχέση Ελλάδας - Ευρωπαϊκής Ένωσης o διάσημος σκηνοθέτης τόνισε ότι η Ελλάδα είναι η βάση όχι μόνο της Ευρώπης, αλλά του κόσμου και πως ό,τι συμβεί εδώ θα καθορίσει το μέλλον του κόσμου.

«Αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή, δείχνει τι θα ακολουθήσει σε όλο τον κόσμο. Είστε πολύ εύθραυστη περιοχή, γι αυτό είναι σημαντικό το ερώτημα τί θα γίνει με την Ελλάδα. Η ελληνική πηγή είναι η κύρια πηγή του δυτικού πολιτισμού. Ό,τι συμβεί στην Ελλάδα, θα συμβεί και στον υπόλοιπο κόσμο». Αναφερόμενος στην κατάσταση στη χώρα του, τόνισε ότι «ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματά μας είναι ότι δεν αντέχουμε το ότι είμαστε μικροί».

Για το «Underground»

Ο Εμίρ Κουστουρίτσα στάθηκε ιδιαίτερα στην πολεμική που δέχθηκε για το «Underground», κυρίως στη Γαλλία από ορισμένα ΜΜΕ και κύκλους διανοουμένων και στοχαστών, κάποιοι από τους οποίους δεν είχαν δει την ταινία του. «Πως μπορεί κάποιος να κάνει ταινίες, τέχνη για το κοινό και να θεωρεί ότι δεν εξαρτάται από τη δημόσια ζωή;», είπε απαντώντας στην ερώτηση γιατί ενδιαφέρεται τόσο πολύ για τις κακοπροαίρετες κριτικές. «Αν στην πρώτη σελίδα της Le Monde γράφει κάποιος για μία ταινία που δεν έχει δει, είναι σκάνδαλο», τόνισε σημειώνοντας ότι υπήρξε πόλεμος εναντίον του από ανθρώπους που έχουν ισχύ στους χώρους της τέχνης και της φιλοσοφίας, οι οποίοι του επιτέθηκαν επειδή ερμήνευσαν με το δικό τους τρόπο το «Underground» σε σχέση με το ζήτημα της Γιουγκοσλαβίας.

Το βιβλίο

Μιλώντας για το βιβλίο που κυκλοφόρησε στη Σερβία με τον τίτλο «Ο θάνατος είναι μία φήμη μη εξακριβωμένη» και στην Ελλάδα με τον τίτλο «Εγώ που είμαι σε αυτή την ιστορία;» από τις εκδόσεις Πατάκη, τόνισε ότι το έγραφε για 14 χρόνια. «Πιστεύω ότι κάθε ανόητος μπορεί να γράψει βιβλίο σε 14 χρόνια, αλλά δεν μπορεί ο καθένας να περάσει τέτοια ταραχώδη ζωή που πέρασα εγώ. Έγραψα το βιβλίο από την ανάγκη να τακτοποιήσω τη ζωή μου. Στο βιβλίο αναμειγνύονται η φαντασία και η πραγματικότητα, αλλά στο τέλος γίνονται όλα φαντασία. Αν θέλει κάποιος να γυρίσει μία καλή ταινία ή να γράψει καλό βιβλίο πρέπει να εξαπατήσει την πραγματικότητα. Το βιβλίο μου βασίζεται στην επινοημένη πραγματικότητα», υπογράμμισε. Ο συγγραφέας μιλάει για τα πάντα, για την οικογένειά του, για τη ροκ μουσική, για τον Ίβο Άντριτς, για τους σκηνοθέτες που αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης, όπως ο Φελίνι, αλλά και για τους πολιτικούς, τον Αλίγια Ιτζετμπέγκοβιτς, τον Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς κ.ά..

Όπως ο Μαραντόνα

«Θα ήθελα πολύ να ανήκω σε κάποιον. Θα ήμουν μάλιστα έτοιμος να πεθάνω για κάποιον... για να μπορούν μετά το θάνατο να λένε και για μένα ένας αληθινός άντρας... Θα ήθελα να έχω πάνω μου το τατουάζ ενός ήρωα, όπως ο Μαραντόνα έχει του Φιντέλ Κάστρο», αναφέρει σε ένα σημείο του βιβλίου o Κουστουρίτσα.