Ήταν το καλοκαίρι του 1955, δύο χρόνια μετά το θάνατο του Στάλιν και πέντε πριν από την πρώτη επίσημη διοργάνωση του Κυπέλλου Εθνών Ευρώπης, είχε γράψει η Πολιτκόφσκαγια.
Το τουρνουά, που ονομάστηκε από τους διοργανωτές «ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου», διεξήχθη στις εκτάσεις του στρατοπέδου εργασίας «7», στο Ιρκούτσκ της Σιβηρίας, όπου βρίσκονταν έγκλειστοι περίπου 2.000 αλλοδαποί υπήκοοι.
Ύστερα από αίτημα των φυλακισμένων δημιουργήθηκαν τέσσερις ομάδες κρατούμενων, με βάση την ιθαγένειά τους. Τις ομάδες αυτές αποτελούσαν Γερμανοί, Ούγγροι, Πολωνοί και Ρώσοι, οι οποίοι είχαν απελαθεί μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο από την Κίνα, κατηγορούμενοι για διάφορα εγκλήματα κατά του κινεζικού κράτους.
Νικήτρια αναδείχθηκε η γερμανική ομάδα. Το απόλυτο βραβείο, όμως, ήρθε στο 20ο κογκρέσο του Κομμουνιστικού Κόμματος, το 1956, όταν η διαδικασία αποσταλινισμού του κράτους οδήγησε στη μαζική απελευθέρωση των κρατουμένων στα γκουλάγκ.
