Από τον Τζέιμς Παιδοκούκη
Η επίσκεψη του Κινέζου προέδρου, Χου Ζιντάο, στην Ουάσιγκτον έχει ανεβάσει τους τόνους του δημόσιου διαλόγου σχετικά με το εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες θα έπρεπε να αντιγράψουν το παρεμβατικό μοντέλο της κινεζικής οικονομίας. Ίσως οι «μητέρες-τίγρεις» της Κίνας να αποτελούν καλύτερο παράδειγμα προς μίμηση. Η «σκληρή αγάπη» για την οποία φημίζονται οι Κινέζες μητέρες θα μπορούσε να βοηθήσει την Αμερική να ξεφύγει από την παγίδα χρέους και να δώσει ώθηση στην ανάπτυξή της.
Η Αμερική τρέμει στην ιδέα της οικονομικής πτώσης και της ταλαντευόμενης οικονομίας. Η εποχή της αγωνίας ξεκίνησε μαζί με τη χρηματοοικονομική κρίση. Η κρίση και οι διασώσεις από το κράτος που ακολούθησαν έκαναν κάποιους από τους αρμόδιους χάραξης πολιτικής να αναρωτιούνται εάν η ακλόνητη πίστη τους στην ελάχιστη κρατική παρέμβαση έχει κάνει τον κύκλο της. Τα ερωτηματικά αυτά έγιναν ακόμη πιο βασανιστικά όταν, την ώρα που η Αμερική βούλιαζε στη χειρότερη ύφεση της ιστορίας της μετά τη Μεγάλη Ύφεση, η Κίνα συνέχιζε να αναπτύσσεται και να αυξάνει και άλλο τα τεράστια αποθέματά της σε δολάρια.
Τα μακροχρόνια οικονομικά προβλήματα της Αμερικής, όμως, δεν θα λυθούν με τη πιστή αναπαραγωγή της μερκαντιλιστικής κλαδικής πολιτικής που εφαρμόζει το Πεκίνο. Αυτό είναι το μοντέλο με το οποίο οι φτωχές χώρες προσπαθούν να φτάσουν τις πλούσιες, και όχι ο τρόπος με τον οποίο οι πλούσιες χώρες ηγούνται της παγκόσμιας οικονομίας και αναπτύσσονται. Ακόμη και η Κίνα κατανοεί ότι θα πρέπει ως ένα βαθμό να μειώσει τις εξαγωγές της, να καταναλώσει περισσότερο και να χαλαρώσει το χρηματοοικονομικό της σύστημα προκειμένου να γίνεται πιο αποτελεσματική κατανομή κεφαλαίων.
Αντί, λοιπόν, να αναζητήσει τις απαντήσεις στον Χου, καλύτερα να ρωτήσει την Έιμι Τσούα. Μεγαλωμένη από Κινέζους μετανάστες γονείς, η Τσούα επικρίνει το χαλαρό στιλ ανατροφής που ακολουθούν πολλοί Αμερικανοί γονείς. Στο βιβλίο της με τίτλο «Battle Hymn of the Tiger Mother», γράφει ότι οι Αμερικανοί γονείς βιάζονται να επαινέσουν τη μετριότητα και διστάζουν να ενθαρρύνουν τις θυσίες στο βωμό μια καλύτερης ανώτατης εκπαίδευσης. Εν ολίγοις, υποστηρίζει ότι οι Αμερικανοί δεν προετοιμάζουν τα παιδιά τους εξίσου καλά με τους Κινέζους για να γίνουν ανταγωνιστικοί και επιτυχημένοι ενήλικες.
Ανεξάρτητα από το εάν αυτό ισχύει ή όχι, η Τσούα κατάφερε άθελά της μέσα από την κριτική της να εντοπίσει τι έχει πάει λάθος με την αμερικανική οικονομική πολιτική. Υπερβολικές δαπάνες και κατανάλωση σήμερα, ελάχιστες αποταμιεύσεις και επενδύσεις για το αύριο, δυσλειτουργικό εκπαιδευτικό σύστημα, φορολογικό σύστημα που επιβραβεύει το lobbying σε βάρος της παραγωγικότητας.
Οι Αμερικανοί θα πρέπει να ζητούν περισσότερα από τον εαυτό τους και την κυβέρνησή τους, ακόμη και εάν αυτό σημαίνει κάποιες ημέρες θυσίας. Οι Κινέζες μητέρες, γράφει η Τσούα, θέτουν υψηλούς στόχους για τα παιδιά τους επειδή τίποτα δεν ενισχύει περισσότερο την αυτοπεποίθηση από την επίτευξη αυτού που μοιάζει αδύνατο. Στην παρούσα φάση, αυτή η λογική θα εξυπηρετούσε στο μέγιστο τις Ηνωμένες Πολιτείες.
REUTERS BREAKINGVIEWS
