Στο ποδόσφαιρο, όπως και σε όλα τα ομαδικά αθλήματα, η ομορφιά κρύβεται στο ότι πολλές φορές νικητής δεν είναι πάντοτε ο καλύτερος, αλλά αυτός που μπορεί και σκοράρει. Η νίκη-μισή πρόκριση της ΑΕΚ με 2-0 στο ΟΑΚΑ επί του τυπικά γηπεδούχου Παναθηναϊκού την Τετάρτη το βράδυ απλώς επιβεβαιώνει τον παραπάνω κανόνα.
Χωρίς να ισχυρίζεται κανείς ότι οι «πράσινοι» ήταν σαρωτικοί με την εμφάνισή τους, είδαν την Ένωση να σκοράρει δυο φορές κόντρα στη ροή ενός παιχνιδιού που έδειχναν να ελέγχουν και να παίρνει ένα τεράστιο προβάδισμα για να βρεθεί στην επόμενη φάση του Κυπέλλου Ελλάδας.
Το ντέρμπι μπορεί να ήταν φτωχό σε θέαμα και χωρίς ρυθμό, η αλήθεια, όμως, είναι πως οι παίκτες του Ζεσουάλδο Φερέιρα είχαν το πάνω χέρι και μια-δυο ανεκτές ευκαιρίες για να ανοίξουν το σκορ στο πρώτο μέρος.
Η ίδια εικόνα χαρακτήριζε και την επανάληψη, όλα όμως θα άλλαζαν από το 65' και ύστερα, όταν ο Νίκος Λυμπερόπουλος στην πρώτη φάση που το στρώθηκε μπροστά του η μπάλα μέσα στην περιοχή, την έστειλε στα δίχτυα.
Όπως συμβαίνει συνήθως με το «τριφύλλι» η άμυνά του λίγο να πιεστεί και αμέσως κλατάρει. Σε μια τέτοια, λοιπόν, περίπτωση, που ο Σαριέγκι είδε τον Σκόκο να τον μαρκάρει, τα έχασε και γλίστρησε. Ο Αργεντινός έβγαλε για τον Γιάχιτς, που έκανε από τα δεξιά την κίνηση για να μπει στην περιοχή και να σουτάρει. Η μπάλα κανονικά θα πήγαινε τελείως άουτ, όμως στην πορεία της παρενεβλήθη ο Μεσσήνιος επιθετικός, ο οποίος από το ύψος του πέναλτι έβαλε την κόντρα για να τη στείλει στα δίχτυα του έκπληκτου Καρνέζη.
Ο Παναθηναϊκός είναι ομάδα ψυχολογίας, η ΑΕΚ ομάδα των ντέρμπι. Η συνέχεια επομένως έμοιαζε λίγο πολύ προδιαγεγραμμένη. Οι «πράσινοι» έσβησαν τη μηχανή και οι «κιτρινόμαυροι» χτύπησαν και για δεύτερη φορά.
Ένα δεκάλεπτο πριν τη συμπλήρωση των 90', ο διαιτητής Καλόπουλος έδωσε το φάουλ έξω από την περιοχή των γηπεδούχων. Την εκτέλεση ανέλαβε ο Λυμπερόπουλος, που είδε το σουτ του να κοντράρει στα σώματα στο τοίχος και να αλλάζει πορεία, για να καταλήξει για δεύτερη φορά στο βάθος της εστίας του «τριφυλλιού». 2-0 και τέλος.
Κρίνοντας από την παραπάνω περιγραφείσα εξέλιξη του παιχνιδιού, η λογική λέει ότι στο τεχνικό κομμάτι της συνάντησης ο Μανόλο Χιμένεθ παγίδευσε στην τακτική του τον Ζεσουάλδο Φερέιρα. Ως συμπέρασμα αυτό εν μέρει είναι σωστό, αλλά όχι και όλη η αλήθεια.
Ο Ισπανός πολύ σωστά επέλεξε να πάει με τριάδα στα χαφ τους Ντιόπ, Μάκο και Λαγό, μπας και πάρει τη μεσαία γραμμή, προσδοκώντας στη συνέχεια να μπορέσουν οι Σκόκο και Λυμπερόπουλος να πιέσουν μπροστά στο κέντρο της ευάλωτης άμυνας των αντιπάλων τους. Η σκέψη του ήταν σωστή, αφού τον χώρο από πλευράς Παναθηναϊκού κάλυπτε μόνο ο Σιμάο και πίσω του οι Σαριέγκι και Καντέ συνεχώς παραπατούσαν. Η ατυχία του όμως ήταν πως εκτός του πρώτου, οι άλλοι δυο απογοήτευσαν.
Στην πλειονότητα των περιπτώσεων, μια τέτοια εξέλιξη κανονικά θα κόστιζε στην Ένωση το ματς, αν ο Χιμένεθ δεν είχε την τύχη ο ομόλογός του να βγάλει για μια ακόμα φορά την παντελή έλλειψη κατανόησης του ρόστερ του. Ο Φερέιρα για άλλο ένα παιχνίδι ξέχασε τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο στον πάγκο του (μέχρι το σημείο που η ΑΕΚ σκόραρε) και μαζί του άφησε εκτός τον δεύτερο πιο φορμαρισμένο του παίκτη, Λουκά Βύντρα. Αντιθέτως, βασικές επιλογές του ήταν ο Μαρίνος σε ρόλο δεξιού χαφ-εξτρέμ και ο Σεϊταρίδης για μπακ. Τέτοιους είδους rotation, έστω και σε ντέρμπι, συνηθίζεται, αν μια ομάδα πρέπει να δώσει πολλά ματς μέσα στην εβδομάδα, με την προϋπόθεση πάντοτε ότι μιλάμε για μια καλοκουρδισμένη μηχανή. Ο Παναθηναϊκός, όμως, κάθε άλλο παρά στρωμένη ομάδα είναι. Και η απουσία του βασικού Βύντρα και του φορμαρισμένου Χριστοδουλόπουλου κόστισε.
Το ακόμα χειρότερο για τους «πράσινους» είναι ότι ο προπονητής τους, δεν αντιλήφθηκε εγκαίρως πως η ομάδα του φώναζε για βοήθεια στο ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου και αντέδρασε μόνο όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ. Έτσι η Ένωση δεν χρειάστηκε να πιεστεί για να αλλάξει το πλάνο της, αφού μετά ήρθε και το 0-1 και ο Παναθηναϊκός έβγαλε το κλασικό μπλοκαρισμά του σε τέτοιες καταστάσεις, παραδίδοντας πνεύμα.
Σε ατομικό επίπεδο, πάντως, αν ψάξουμε ποιος άλλος εκτός του Λυμπερόπουλου ξεχώρισε, δύσκολα θα καταφέρουμε να βγάλουμε στην άκρη ακόμα έναν δυο. Ο Σκόκο ήταν σκέτη απογοήτευση, ο Γκερέιρο τίποτα. Αξιόπιστος ο Σάχα. Δεν του βγήκε η πολύ δύσκολη φάση, ήταν όμως σταθερός.
Στον αντίποδα, μόνο ο Λέτο ήταν καλός, ενώ και ο Σιμάο φιλότιμος. Από μέτριοι ως αισχροί οι υπόλοιποι συμπαίκτες τους, ασχέτως αν μέχρι το 64' είχαν τον έλεγχο. Χαρακτηριστικό είναι πως ακόμα και ο Σισέ βρέθηκε σε ένα από τα χειρότερα βράδια του στην Ελλάδα τον ενάμισι αυτόν χρόνο που είναι στη χώρα μας. Και όταν δεν είναι καλά ο Γάλλος, συνήθως δεν είναι καλά και ο Παναθηναϊκός.
Στα δια ταύτα, μιλάμε για μια κακή αναμέτρηση, όπου το «τριφύλλι» είχε τον έλεγχο, αλλά από τη στιγμή που δεν πετύχαινε το γκολ, περίμενε να το δεχθεί για να καταρρεύσει. Το έχει κάνει στο παρελθόν, το ξανάκανε φέτος και θα το κάνει και στο μέλλον. Και μια τέτοια ευκαιρία η ΑΕΚ, που ντέρμπι σαν και αυτό έχει μάθει να τα καθαρίζει -ανεξαρτήτως της κατάστασης του αντιπάλου της ή της δικής της-, δεν θα μπορούσε να την αφήσει να πάει χαμένη.
Oι συνθέσεις:
Παναθηναϊκός (Ζεσουάλδο Φερέιρα): Καρνέζης, Σειταρίδης, Καντέ, Σαριέγκι, Σπυρόπουλος, Καραγκούνης (67' Χριστοδουλόπουλος), Σιμάο, Νίνης (89' Πετρόπουλος), Σισέ, Λέτο, Μαρίνος (67' Κατσουράνης)
ΑΕΚ (Μανόλο Χιμένεθ): Σάχα, Γιάχιτς, Καράμπελας, Νασούτι, Δέλλας, Λαγός, Γκερέιρο (67' Μπλάνκο), Μάκος, Σκόκο (71' Νταντόμο), Ντιόπ, Λυμπερόπουλος (90' Αργυρίου).
ΜΙΧΑΛΗΣ ΠΑΤΕΡΑΚΗΣ
