Οι πρόγονοί μας πιθανώς αρχικά προτιμούσαν την αλεπού ως κατοικίδιο ζώο, σύμφωνα με νέα ευρήματα Βρετανών επιστημόνων, που υποστηρίζουν ότι είχε εξημερωθεί και αγαπηθεί χιλιάδες χρόνια πριν από τους σκύλους.

Οι ερευνητές του πανεπιστημίου του Κέμπριτζ, υπό τη δρα Λίζα Μάχερ του Κέντρου Ανθρώπινων Εξελικτικών Μελετών Λέβερχαλμ, ανέλυσαν ευρήματα από ένα προϊστορικό χώρο ταφής στην βόρεια Ιορδανία, στην τοποθεσία Ουγιούν-αλ-Χαμάμ, όπου ανακαλύφθηκε για πρώτη φορά αλεπού θαμμένη μαζί με ένα άνθρωπο.

Εκτιμούν ότι το εύρημα παραπέμπει στην ύπαρξη ενός στενού συναισθηματικού δεσμού ανάμεσα στο ζώο και τον άνθρωπο και εικάζουν ότι ο τελευταίος είχε εξημερώσει την αλεπού, η οποία υποχρεώθηκε να συνοδεύσει τον κύριό της στον τάφο, όταν αυτός πέθανε.

Πρόκειται για την πρώτη γνωστή ταφή του είδους της και πιθανώς δηλώνει ότι, πολύ πριν οι άνθρωποι αρχίσουν να κυνηγούν αλεπούδες με τη βοήθεια εξημερωμένων σκύλων, οι αλεπούδες είχαν μια θέση στο πλευρό των ανθρώπων.

Ο τάφος έχει ηλικία περίπου 16.500 ετών, δηλαδή είναι κατά 4.000 παλαιότερος από την αρχαιότερη γνωστή κοινή ταφή ανθρώπου με σκύλο, η οποία ανακαλύφθηκε στο Ισραήλ.

Είναι χαρακτηριστικό ότι κάποια στιγμή ο τάφος ανοίχτηκε και η σορός του νεκρού μετακινήθηκε σε άλλο τάφο για άγνωστους λόγους, αλλά μαζί μεταφέρθηκε και η αλεπού, μια σαφής ένδειξη, σύμφωνα με τους Βρετανούς επιστήμονες, ότι ανάμεσα στον άνθρωπο και το ζώο, όσο ζούσαν, υπήρχε μια συναισθηματική σχέση, που έπρεπε να συνεχιστεί και στην μετά θάνατο ζωή.

Πάντως οι ερευνητές εμφανίζονται επιφυλακτικοί ως προς το κατά πόσο όντως οι αλεπούδες είχαν εξημερωθεί πλήρως, ενώ εκτιμούν ότι η σχέση ανθρώπων-αλεπούδων θα πρέπει να ήταν βραχύχρονη.

Προηγούμενες μελέτες έχουν δείξει ότι οι αλεπούδες μπορούν να τεθούν υπό τον ανθρώπινο έλεγχο, όμως η όλη διαδικασία δεν είναι καθόλου εύκολη, πράγμα που πιθανώς εξηγεί γιατί τελικά οι σκύλοι απέκτησαν τον επίζηλο τίτλο του «καλύτερου φίλου» του ανθρώπου, τον οποίο διατηρούν μέχρι σήμερα.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ