Εντυπωσιακό ήταν το φινάλε στη φετινή μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου, η οποία μέχρι και πριν λίγες μέρες έμοιαζε να μην έχει καθόλου «ζωή».
Η αγορά από Μάντσεστερ Σίτι του Έντιν Τζέκο από τη Βόλφσμπουργκ έναντι 30 εκατομμυρίων ευρώ έδειχνε ότι θα ήταν η κορυφαία όλων, όμως Τσέλσι και Λίβερπουλ κινήθηκαν δυνατό στο παζάρι τις τελευταίες μέρες και τάραξαν τα νερά.
Οι «ρεντς» μετά από επίμονες διαπραγματεύσεις πολλών εβδομάδων έκλεισαν τον Νταβίντ Σουάρεζ από τον Αγιαξ στα 26 εκ. ευρώ και φάνταζαν ως οι πλέον ενισχυμένοι, μέχρι οι «μπλε» να κάνουν την κίνησή τους για τον Φερνάντο Τόρες. Από τη στιγμή που ο Ισπανός εξέφρασε την επιθυμία του να αγωνιστεί στο Στάμφορντ Μπριτζ, ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση της παραμονής του στο Ανφιλντ και η αναζήτηση του αντικαταστάτη του από τη Λίβερπουλ.
Αυτός βρέθηκε στο πρόσωπο του Αντι Κάρολ της Νιούκαστλ, η τιμή του οποίου έκλεισε στο εντυπωσιακό ποσό των 41 εκ.! Το μεγαλύτερο, βέβαια, μέρος των χρημάτων το βρήκε η ομάδα του Κένι Νταλγκλίς από τον Ρόμαν Αμπράμοβιτς, που έβγαλε από την τσέπη 58,5 εκ. για τον Τόρες.
Σε κάθε περίπτωση το ποσό για τον νεαρό επιθετικό σόκαρε ως υπερβολικό στην Αγγλία ακόμα και τους ειδικούς. «Η Λίβερπουλ έκανε τον Κάρολ έβδομο πιο ακριβό παίκτη στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Καθόλου άσχημα για έναν 22χρονο με μόλις 11 γκολ στην πρώτη κατηγορία», μας είπε ο διευθυντής σύνταξης του Goal.com, Γιούαν Μακντόναλντ, όταν του ζητήσαμε το σχόλιό του.
Ο Ρώσος μεγιστάνας και ιδιοκτήτης της Τσέλσι έδειξε παντελή αδιαφορία για το οικονομικό fair play, που προσπαθεί να επιβάλει η UEFA (και το οποίο θα προβλέπει πως μια ομάδα θα μπορεί να ξοδέψει μόλις το 60% των εσόδων της), ξοδεύοντας άλλα 25 εκ. για να πάρει τον Νταβίντ Λουίζ από την Μπενφίκα.
Την πεντάδα των ακριβότερων μεταγραφών συμπληρώνει ο Ντάρεν Μπεντ, για τον οποίον η Αστον Βίλα ξόδεψε 21,5 εκ. ευρώ για να τον πάρει από τη Σάντερλαντ, θεωρώντας πως είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να λύσει το επιθετικό της πρόβλημα.
Όπως γίνεται εύκολα, πάντως, αντιληπτό, τα μεγάλα ποσά ξοδεύτηκαν μόνο στο Νησί. Όλη η υπόλοιπη Ευρώπη αρκέστηκε σε φτηνούς παίκτες, οι περισσότεροι εκ των οποίων ελεύθεροι και δανεικοί.
Στην Ιταλία η Μίλαν μπορεί να ξεφορτώθηκε τον Ροναλντίνιο, που πήγε στην Φλαμένγκο για να χάσει τα παραπανήσια κιλά που συνεχίζει να μαζεύει, όμως δεν αντιστάθηκε και συνέχισε να προσθέτει βετεράνους στο ρόστερ της, σαν τον Νικόλα Λεγκροτάλιε. Η εντυπωσιακή της κίνηση ήταν η αγορά του Αντόνιο Κασάνο.
Μπαρτσελόνα και Ρεάλ Μαδρίτης θα πρέπει να απογοήτευσαν τους φίλους τους. Η μεν πρώτη κινήθηκε αποκλειστικά για τον Αφελάι της Αϊντχόφεν και τον απέκτησε με 3 εκ. ευρώ, οι δε «μερένγκες» πήραν μόνο ως δανεικό τον Εμάνουελ Αντεμπαγιόρ από τη Μάντσεστερ Σίτι.
Για λιγότερο από 1 εκ. «σκότωσε» η Ατλέτικο Μαδρίτης τον Σιμάο, που τον έστειλε στην Μπεσίκτας. Έξυπνη φαίνεται η μεταγραφή της Σεβίλλης του Ιβάν Ράκιτιτς από τη Σάλκε.
Λίγα πράγματα και στη Bundesliga, ενώ πολλές μεταγραφές, αλλά όχι με μεγάλα ποσά έκαναν οι Γάλλοι.
«Οι μεγαλύτεροι και πλουσιότεροι σύλλογοι είναι αυτοί που έκαναν τις μεγάλες μεταγραφές και όλοι τους κινήθηκαν για επιθετικούς. Πουθενά δεν είναι αυτό πιο εμφανές από την Αγγλία», εξηγεί ο Μακντόναλντ για να προσθέσει με έμφαση: «Στην Ιταλία η Ιντερ και η Μίλαν κινήθηκε, ενώ η Γιουβέντους καθόταν και έβλεπε. Στην Ισπανία τα πράγματα ήταν υποτονικά». Το συμπέρασμα; Η κρίση δεν άφησε ανεπηρέαστο κανέναν.
