Εντυπωσιακή αύξηση –από 15% σε 27%- διαπιστώνει ο Συνήγορος του Πολίτη στις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών στην εργασία, τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα.
Συγκριμένα, στη 2η ειδική έκθεση του Συνηγόρου του Πολίτη για τις διακρίσεις λόγω φύλλου στην απασχόληση αναφέρεται ότι τέσσερα έτη μετά την ψήφιση του αρχικού νόμου 3488/2006 ο οποίος ήδη αντικαταστάθηκε από τον 3896/2010 εξακολουθούν να υφίστανται σημαντικά εμπόδια στην εφαρμογή και την προώθηση της αρχής της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών στην εργασία
Στην έκθεση διαπιστώνεται ότι η ενσωμάτωση της πολιτικής του φύλλου στη δημόσια πολιτική, (γνωστή ως Genter mainstreaming), η αξιολόγηση δηλαδή των επιπτώσεων που έχει στις γυναίκες και στους άνδρες οποιαδήποτε δράση συμπεριλαμβανομένης και της νομοθεσίας βρίσκεται στα σπάργανα ενώ ακόμη και τα πολιτικά δικαστήρια δεν είναι επαρκώς εξοικειωμένα με αυτήν.
Στον Δημόσιο Τομέα, εξακολουθούν να υφίστανται διακρίσεις λόγω φύλλου στους όρους προκηρύξεων για προσλήψεις και στις διαδικασίες πρόσβασης σε εκπαίδευση και κατάρτιση, ενώ απουσιάζουν αξιόπιστα στατιστικά στοιχεία για την τεκμηρίωση των διακρίσεων.
Εμπόδια, διαδικαστικά και νομοθετικά, εξακολουθεί να συναντά η προσπάθεια κατοχύρωσης σε όλο το εύρος της δημόσιας διοίκησης (π.χ Σώματα Ασφαλείας) της άδειας ανατροφής του παιδιού ως δικαίωμα και του πατέρα, και η δυνατότητα, στην πράξη, του να πάρει άδεια ανατροφής. Τα εμπόδια αυτά, επισημαίνει ο ΣτΠ, αποκαλύπτουν έλλειψη πολιτικής βούλησης και σχετικές κοινωνικές αντιλήψεις.
Ειδικότερα σε ό,τι αφορά τις άδειες ανατροφής παιδιού στο Δημόσιο προτείνεται: α) ενιαίο καθεστώς γονικών αδειών για όλες τις κατηγορίες των Δημοσίων Υπαλλήλων β) κατάργηση των ρυθμίσεων, γενικών ή ειδικών, που παραβιάζουν τη αρχή της ίσης μεταχείρισης ανδρών και γυναικών, γ) επιμερισμό της άδειας ανατροφής μεταξύ των εργαζομένων γονέων δ) κίνητρα για τη χρήση της από τον πατέρα και ε) ευελιξία στον τρόπο χορήγησής της όπως π.χ δυνατότητα σώρευσης του μειωμένου ωραρίου σε ημέρες ρεπό.
Στον ιδιωτικό τομέα τώρα, η έκθεση επισημαίνει ό,τι εξακολουθεί να παραμένει βασικό πρόβλημα το γεγονός ότι η εγκυμοσύνη και η μητρότητα αποτελούν τροχοπέδη στην απασχόληση των γυναικών και ότι δεν λαμβάνονται μέτρα για την επανένταξη των γυναικών στην αγορά εργασίας μετά από μακρές απουσίες, για λόγους μητρότητας.
