Την ανάγκη οι άνθρωποι της τέχνης να μιλούν πιο συλλογικά, όταν τα πράγματα είναι στο όριο, όπως τώρα, υπογραμμίζει ο συγγραφέας Γιώργος Σκαμπαρδώνης, μιλώντας στο naftemporiki.gr, με αφορμή τη διακήρυξη 32 προσωπικοτήτων από το χώρο του πνεύματος, των τεχνών και των επιστημών, μεταξύ των οποίων και ο ίδιος, με τίτλο «Τολμήστε!».
Στην εν λόγω διακήρυξη οι διανοούμενοι ζητούν «μια ηγεσία ευθύνης που θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία» και τονίζουν την ανάγκη συντονισμένων ενεργειών και πνεύματος ομοψυχίας.
Ο συγγραφέας, Γιώργος Σκαμπαρδώνης.
Eίστε μεταξύ των 32 προσωπικοτήτων από το χώρο του πνεύματος, των τεχνών και των επιστημών που συνέταξαν μια διακήρυξη, τονίζοντας, μεταξύ άλλων, ότι «ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης που θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία». Σε τι μεταφράζεται πρακτικά η πρότασή σας;
«Πρακτικά είναι απλό: να φτάσουνε οι πολιτικές ηγεσίες σε κάποιου είδους, πρόσκαιρη, έστω, συναίνεση ή συνεννόηση ενόψει του κοινού κινδύνου. Διότι εδώ το ζήτημα έχει αρθεί σε επίπεδο εθνικό κι έτσι πρέπει να αντιμετωπιστεί. Δεν αφορά κάποιους μόνο, αλλά όλους μας, ανεξαιρέτως. Όσοι το βλέπουν ιδεολογικά, ατομικά, οικογενειακά, ή ταξικά, βλέπουν μόνο το δάχτυλο που δείχνει την σκοτεινή εκδοχή του φεγγαριού».
Πώς πιστεύετε ότι έφτασε η χώρα στο «απροχώρητο», όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται και στο κείμενο της διακήρυξης;
«Είναι γνωστό, να μην τα ξαναλέμε. Οι ευθύνες είναι πολλαπλές, άμεσες των πολιτικών και έμμεσες δικές μας. Οι εξαιρέσεις που όντως υπάρχουν, δεν αλλάζουν την πραγματικότητα, ούτε οι ανεδαφικές αυτο-εξαιρέσεις, ούτε το «κρεμάστε τον αδερφό μου, εγώ ζαλίζομαι».
Ποια είναι η γνώμη σας για το κίνημα των «Αγανακτισμένων»;
«Όλοι είμαστε αγανακτισμένοι. Απλώς κάποιοι, πάρα πολλοί, θέλησαν να το κραυγάσουν και στις πλατείες. Δικαίωμά τους. Είναι φυσικό που συμβαίνει. Κι ευτυχώς, μέχρι στιγμής δεν μπόρεσε κανείς να τους καπηλευτεί - άρα οι αγανακτισμένοι αντικειμενικά εκφράζονται συλλογικά και καθόλου κομματικά. Συνεπώς υπάρχει σ΄ αυτή την στάση κάποια σύγκλιση με την διακήρυξη των τριάντα δύο».
Τι απαντάτε σε όσους θα έλεγαν ότι η παρέμβασή σας έπρεπε να έχει γίνει νωρίτερα; Ποιος πρέπει να είναι από εδώ και πέρα ο ρόλος των ανθρώπων του πνεύματος;
«Τα γράφουμε και τα λέμε χρόνια. Και λέμε το κραυγαλέα αυτονόητο, που εν Ελλάδι είναι σχεδόν εκτός νόμου. Οι άνθρωποι της τέχνης και της διανόησης οφείλουν καταρχήν να σκέφτονται ελεύθερα, χωρίς καθοδηγητές και κομματικές στρούγκες. Και να εκφράζονται, όταν, κρίνουν, εξίσου ελεύθερα. Δεν μπορούν να φλυαρούνε συνέχεια περί παντός. Και νομίζω ότι πρέπει να μιλούν κάπως πιο συλλογικά, όταν τα πράγματα είναι όντως σοβαρά, στο όριο, όπως τώρα».
Η διακήρυξη
«Τολμήστε! Θέλουμε να εκφράσουμε με τον πιο σαφή τρόπο την αγωνία μας για τη δραματική κατάσταση του τόπου. Η ισότιμη ένταξή μας στην Ευρώπη, αναγκαία για την επιβίωση της Ελλάδας ως σύγχρονης προηγμένης χώρας, αλλά και οι σημαντικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές κατακτήσεις που αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της, απειλούνται σήμερα σοβαρά. Ως υπεύθυνοι πολίτες νοιώθουμε την ανάγκη να μιλήσουμε, καθώς οι φωνές του λαϊκισμού και της ανευθυνότητας κυριαρχούν στο δημόσιο λόγο, κρύβοντας από τους περισσότερους Έλληνες τη σοβαρότητα της κατάστασης και προτείνοντας λύσεις καταστροφικές, ανεδαφικές ή εξωπραγματικές σε στιγμή κρίσης.
Απευθύνουμε έκκληση σε όλες τις πολιτικές δυνάμεις του τόπου, σε όποια θέση και αν βρίσκονται: στον πρωθυπουργό, την κυβέρνηση και τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος, αλλά και τον αρχηγό και τους βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης και τους αρχηγούς και τους βουλευτές των άλλων κομμάτων. Τους καλούμε όλους να αλλάξουν νοοτροπία, να παραμερίσουν τις ιδιοτέλειες, τις προσχηματικές αντιμαχίες, εσωκομματικές και εξωκομματικές, τους υπολογισμούς, τους συμψηφισμούς, καθώς και τις αγκυλωμένες στο παρελθόν ιδεολογικές και πολιτικές περιχαρακώσεις και να αναλάβουν επιτέλους στο ακέραιο τις ευθύνες τους.
Τους ζητούμε να μιλήσουν με ειλικρίνεια στους έλληνες πολίτες για τους κινδύνους που απειλούν τη χώρα, για τον αγώνα και τις θυσίες που απαιτεί η σωτηρία και η ανάκτηση της αξιοπρέπειάς της, και να εργαστούν σκληρά και συστηματικά για τη νέα στροφή. Ο τόπος χρειάζεται μια ηγεσία ευθύνης και εθνικής ανασυγκρότησης που, σε συνεργασία με τους ευρωπαίους εταίρους μας, θα κάνει τα απαραίτητα για τη σωτηρία.
Η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο, και μόνο συντονισμένες ενέργειες, βασισμένες σε ένα νέο πνεύμα ομοψυχίας μπορούν να αποτρέψουν πλέον την καταστροφή. Όσοι αγνοούν προκλητικά τα σημεία των καιρών και, επιδεικνύοντας ασυγχώρητη ιδιοτέλεια, επιμένουν να επενδύουν στην κατάρρευση με οδηγό το δικό τους προσωπικό ή κομματικό συμφέρον, θα χρεωθούν στο ακέραιο την καταστροφή της χώρας.
Υπάρχει ακόμη καιρός να σωθούμε, αν αυτοί που εκπροσωπούν τον λαό και παίρνουν τις αποφάσεις για λογαριασμό του, όπου κι αν βρίσκονται, είτε στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση, είτε σε άλλους συλλογικούς φορείς ή όργανα, τολμήσουν να κάνουν το καθήκον τους. Οι κατακτήσεις της σημερινής Ελλάδας στηρίχθηκαν σε κόπους και θυσίες γενεών. Δεν έχουμε δικαίωμα, πολιτικοί και πολίτες, να τις εγκαταλείψουμε ούτε να αφήσουμε κανέναν να τις καταστρέψει. Δεν έχουμε δικαίωμα να υποθηκεύσουμε το μέλλον και τα όνειρα των νέων και των επερχόμενων γενεών».
Το κείμενο υπογράφουν οι:
Θανάσης Βαλτινός, Κική Δημουλά, Απόστολος Δοξιάδης, Τάκης Θεοδωρόπουλος, Αθηνά Κακούρη, Μένης Κουμανταρέας, Γιάννης Κουνέλης, Πέτρος Μάρκαρης, Τάσος Μπουλμέτης, Βασίλης Παπαβασιλείου, Διονύσης Σαββόπουλος, Γιώργος Σκαμπαρδώνης, Αλέκος Φασιανός, Νίκος Αλιβιζάτος, Νάσος Βαγενάς, Γιάννης Βούλγαρης, Γιώργης Γιατρομανωλάκης, Άγγελος Δεληβοριάς, Γιώργος Δερτιλής, Αρίστος Δοξιάδης, Ορέστης Καλογήρου, Στάθης Καλύβας, Βάσω Κιντή, Ανδρέας Κούρκουλας, Νίκος Μουζέλης, Χαράλαμπος Μ. Μουτσόπουλος, Γιώργος Παγουλάτος, Κωνσταντίνος Παπαγεωργίου, Παύλος Σούρλας, Γιάννης Στουρνάρας, Σταύρος Τσακυράκης, Χαρίδημος Τσούκας.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΠΑΝΤΕΛΗ
