Πολλά διεθνή ΜΜΕ καλύπτουν τη σημερινή ψήφο εμπιστοσύνης προς τη νέα κυβέρνηση στο ελληνικό κοινοβούλιο, καθώς και τις ευρύτερες επιπτώσεις της κρίσης στην ευρωζώνη, κάνοντας λόγο και για τις ενισχυόμενες αμφιβολίες για το ευρώ.
«Η ελληνική κυβέρνηση πρόκειται να αντιμετωπίσει ψήφο εμπιστοσύνης, ένα κρίσιμο πρώτο βήμα προς την εξασφάλιση ζωτικής σημασίας δανείου ύψους 12 δισ. ευρώ», επισημαίνει στην ιστοσελίδα του το BBC.
«Οι υπουργοί ισχυρίζονται ότι χωρίς περαιτέρω μέτρα λιτότητας σε αντάλλαγμα για ένα νέο πακέτο διάσωσης η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει, ωστόσο πολλοί Έλληνες φαίνεται ότι προτιμούν αυτή την επιλογή από περισσότερη λιτότητα», επισημαίνει ο αρχισυντάκτης επί ευρωπαϊκών θεμάτων του δικτύου.
«Ο Έλληνας πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου αντιμετωπίζει σήμερα ψήφο εμπιστοσύνης προς την κυβέρνησή, που ενδέχεται να καθορίσει αν η Ελλάδα θα είναι η πρώτη χώρα της ευρωζώνης που θα χρεοκοπήσει», επισημαίνει το Bloomberg. «Η αποψινή ψηφοφορία έρχεται μετά από μία ταραγμένη εβδομάδα για τον Παπανδρέου», προσθέτει.
«Η ψήφος εμπιστοσύνης υπενθυμίζει στην Ευρώπη ότι η απειλή χρεοκοπίας κάθε άλλο παρά έχει απομακρυνθεί», υποστηρίζει η βρετανική Independent, συμπληρώνοντας ότι «αναμένονται περισσότερες διαδηλώσεις καθώς η κυβέρνηση προσπαθεί να προωθήσει λιτότητα στον κόσμο». «Η Ελλάδα έχει μπροστά της μία ημέρα πολιτικού δράματος καθώς η κυβέρνηση αντιμετωπίζει απόψε ψήφο εμπιστοσύνης στη βουλή, με φόντο τελεσίγραφο της ΕΕ για περισσότερα μέτρα λιτότητας σε αντάλλαγμα για τα δάνεια που έχει ανάγκη η χώρα προκειμένου να αποφύγει μία καταστροφική χρεοκοπία», υποστηρίζει το δημοσίευμα.
«Η ψήφος εμπιστοσύνης είναι μόνο το πρώτο βήμα για την Ελλάδα» είναι ο τίτλος ενός από τα δημοσιεύματα για την κρίση που φιλοξενούν σήμερα οι New York Times. «Αν η ελληνική κυβέρνηση μπορέσει να εξασφαλίσει την ψήφο εμπιστοσύνης, ανοίγοντας το δρόμο για την έγκριση μέτρων λιτότητας αυτό το μήνα, θα κερδίσει επίσης μία άμεση ένεση ρευστού που θα καθησυχάσει την ίδια και την υπόλοιπη Ευρώπη για την ώρα. Αλλά αυτό θα είναι το εύκολο κομμάτι», ισχυρίζεται η εφημερίδα.
«Ο Έλληνας ηγέτης αντιμετωπίζει κρίσιμη ψήφο εμπιστοσύνης» τιτλοφορείται το δημοσίευμα της Wall Street Journal. «Ο Έλληνας πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου αντιμετωπίζει κρίσιμη ψήφο εμπιστοσύνης απόψε καθώς η κυβέρνηση προσπαθεί να ενισχύσει την υποστήριξη για τις οικονομικές της μεταρρυθμίσεις εν μέσω ενισχυόμενης λαϊκής δυσαρέσκειας που προκαλεί το νέο κύμα μέτρων λιτότητας», αναφέρει.
«Η πολιτική ένωση δεν μπορεί να σώσει το ευρώ» είναι ο τίτλος άρθρου γνώμης του Γεδεών Ράχμαν στους Financial Times, με βασικό ισχυρισμό ότι το πρόβλημα της ΕΕ δεν είναι θεσμικό, αλλά πρόβλημα έλλειψης κοινής ταυτότητας.
«Αυτοί που υποστηρίζουν ότι η “πολιτική ένωση” είναι η λύση στην τρέχουσα κρίση μοιάζουν να πιστεύουν ότι το πρόβλημα της Ευρώπης είναι θεσμικό. Αντίθετα με τις ΗΠΑ, η ευρωζώνη δεν έχει τους πολιτικούς θεσμούς για να στηρίξει ένα κοινό νόμισμα. Αλλά αν η Ευρώπη είχε ένα υπουργείο Οικονομικών ή τη δυνατότητα να εκδώσει ευρωομόλογα ή να φορολογήσει άμεσα τους πολίτες, όλα θα έφτιαχναν.
»Αυτή είναι μία βαθιά λανθασμένη διάγνωση της κρίσης. Το πραγματικό πρόβλημα είναι πολιτικό και πολιτισμικό. Δεν υπάρχει αρκετά ισχυρή κοινή πολιτική ταυτότητα στην Ευρώπη για να στηρίξει το κοινό νόμισμα. Αυτός είναι ο λόγος που οι Γερμανοί, Ολλανδοί και Φινλανδοί ψηφοφόροι εξεγείρονται κατά της ιδέας να σώσουν πάλι την Ελλάδα, την ώρα που οι Έλληνες εξεγείρονται εναντίον αυτού που θεωρούν μία νέα αποικιοκρατία που επιβάλλουν οι Βρυξέλλες και η Φρανκφούρτη».
Ο αρθρογράφος των Financial Times καταλήγει: «Αν όμως η πολιτική ένωση δεν είναι η λύση, τότε τι είναι; Υπάρχουν δύο λύσεις. Οι ηγέτες της ευρωζώνης μπορεί κάπως να 'μπαλώσουν' το ισχύον σύστημα. Ή αλλιώς, τα πιο αδύναμα της νομισματικής ένωσης -και κυρίως η Ελλάδα- μπορεί να φύγουν. Αυτή διαδικασία θα ήταν χαώδης και επικίνδυνη. Αλλά η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι μία αποκαρδιωμένη χώρα που έχει χάσει την αίσθηση ότι ελέγχει την κυβέρνησή της. Το να φύγει από το ευρώ μπορεί να είναι μόνο η αρχή μιας εθνικής αναγέννησης».
Την ακριβώς αντίθετη άποψη φαίνεται να έχει ο εκτελών τα χρέη γενικού διευθυντή του ΔΝΤ, Τζον Λίπσκι, σύμφωνα και με δημοσίευμα του Εconomist με τίτλο «Ο κύριος ΔΝΤ λέει: Περισσότερη Ευρώπη, παρακαλώ».
«Χρειάζεται λοιπόν ένας Αμερικανός για να θυμίσει στους Ευρωπαίους τη σημασία της οικονομικής ενσωμάτωσης, σε μια στιγμή που πολλοί από αυτούς φαίνεται να χάνουν την πίστη τους στη βιωσιμότητα του ευρωπαϊκού σχεδίου», υποστηρίζει το άρθρο αναφερόμενο στη Λίπσκι.
Σύμφωνα με το Λίπκσι οι Ευρωπαίοι πρέπει να επιλύσουν την κρίση που απειλεί να μεταδοθεί από την περιφέρεια και στις χώρες του ευρωπαϊκού πυρήνα, ενώ ο τρόπος για να ξεπεραστεί η κρίση δεν είναι η αναδιάρθρωση του χρέους των προβληματικών οικονομιών, αλλά η ενίσχυση της ένωσης.
Η βρετανική Guardian από την πλευρά της αναφέρεται στο ενισχυόμενο κλίμα ευρωσκεπτικισμού που αναπτύσσεται στην ούτως η άλλως ευρωσκεπτικιστική Βρετανία, καθώς κορυφαία πολιτικά στελέχη αμφιβάλουν για το αν το ευρώ θα επιβιώσει.
«Ο Μαρκ Χόμπαν, γραμματέας του υπουργείου Οικονομικών, έσπασε το πρωτόκολλο αρνούμενος να απαντήσει σε ερώτημα αν το ενιαίο νόμισμα θα συνεχίσει να υπάρχει. "Δεν θα σχολιάσω αν η ευρωζώνη θα μείνει άθικτη ή όχι. Είναι σαφές ότι η τρέχουσα κρίση καταδεικνύει τις τεράστιες πιέσεις που ασκούνται στην ευρωζώνη. Γι’αυτό το λόγο ήταν σωστό για εμάς να μείνουμε έξω από την ευρωζώνη", είπε», όπως επισημαίνει το άρθρο.
Το ίδιο δημοσίευμα συμπληρώνει ότι ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Τζακ Στρο «υπογράμμισε το ενισχυόμενο κλίμα ευρωσκεπτικισμού στο κοινοβούλιο ισχυριζόμενος ότι η (βρετανική) κυβέρνηση έχει χρέος να προετοιμαστεί για την κατάρρευση της ευρωζώνης».
«Η μεγάλη ελληνική ψευδαίσθηση» είναι ο τίτλος άρθρου του Ρότζερ Κόεν που φιλοξενούν οι New York Times.
«Η Ελλάδα είχε εδώ και καιρό συναισθηματική επιρροή στην Ευρώπη. Όλη η συζήτηση για τη γενέτειρα του δυτικού πολιτισμού της χάριζε επιείκεια και ανεκτικότητα... Οι δόξες του παρελθόντος είναι ένα υπέροχο πράγμα -και ένας κακός οδηγός για την πολιτική του παρόντος. Αυτό ισχύει για τους Αγίους Τόπους, για το Κόσοβο και για την Αθήνα... Η Ελλάδα δεν έπρεπε να είχε γίνει δεκτή στο ευρώ. Δεν κατάφερε να μπει το 1999 επειδή δεν ικανοποιούσε τα κριτήρια. Όταν τα ικανοποίησε το 2001, η διόρθωση είχε γίνει μέσω ψεύτικων στοιχείων... Η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη για το ευρώ... Ένα ψέμα είναι σαν μια χιονοστιβάδα: όσο πιο πολύ κυλάει, τόσο πιο μεγάλο γίνεται. Καμία επιχείρηση διάσωσης δεν μπορεί να το κρύψει», καταλήγει το άρθρο.
