Να «επικοινωνήσει» με τους γιατρούς του χρησιμοποιώντας τον εγκέφαλό του κατάφερε ένας 29χρονος άνδρας που βρισκόταν επί πέντε χρόνια σε επίμονη φυτική κατάσταση (persistent vegetate state), χωρίς να έχει καμία επικοινωνία με περιβάλλον του.

Το επιστημονικό αυτό επίτευγμα αποτελεί ορόσημο στην ιστορία της ιατρικής και ανοίγει νέους δρόμους στη φροντίδα των ασθενών που βρίσκονται σε πολυετή κατάσταση ασυνειδησίας.

Με τη βοήθεια μιας συσκευής απεικόνισης του εγκεφάλου σε πραγματικό χρόνο (μαγνητική τομογραφία λειτουργικού συντονισμού - fMRI), Βρετανοί και Βέλγοι ερευνητές απέδειξαν ότι ο Βέλγος ασθενής, ο οποίος είχε υποστεί σοβαρό κρανιακό τραύμα στο κρανίο το 2003, είναι σε θέση να απαντά αρνητικά ή καταφατικά στις ερωτήσεις που του έκαναν οι γιατροί, αλλάζοντας εκούσια τη δραστηριότητα του εγκεφάλου του.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, το αποτέλεσμα της ανωτέρω έρευνας δείχνει ότι πρέπει να επαναξιολογηθούν πολλές περιπτώσεις ασθενών σε που βρίσκονται σε επίμονη φυτική κατάσταση, ούτως ώστε η ιατρική τους φροντίδα να προσαρμοστεί στα νέα δεδομένα.

«Μπορούσε να απαντήσει σωστά στις ερωτήσεις που του κάναμε, αλλάζοντας απλώς τις σκέψεις του», δήλωσε ο υπεύθυνος νευροεπιστήμων ¶ντριαν Όουεν του Συμβουλίου Ιατρικής Έρευνας του Κέιμπριτζ της Βρετανίας. «Η έρευνά μας δεν έδειξε μόνο ότι ο ασθενής δεν βρισκόταν σε φυτική κατάσταση αλλά, το σημαντικότερο απ’ όλα είναι ότι για πρώτη φορά μέσα σε πέντε χρόνια βρήκε έναν τρόπο να επικοινωνήσει με τον έξω κόσμο».

Η έρευνα, που κράτησε τρία χρόνια, δημοσιεύτηκε στο έγκυρο ιατρικό περιοδικό «New England Journal of Medicine», σύμφωνα με το γαλλικό πρακτορείο, το Reuters και το BBC. Οι επιστήμονες μελέτησαν συνολικά 54 περιπτώσεις ασθενών που βρίσκονταν σε ανάλογη κατάσταση και διαπίστωσαν μέσω της τομογραφίας fMRI ότι τρεις από αυτούς έδιναν σημάδια επίγνωσης (ο ένας ήταν ο 29χρονος, ο μόνος που τελικά μπόρεσε να επικοινωνήσει με τους γιατρούς δίνοντας καταφατικές και αρνητικές απαντήσεις).

Στο μέλλον, οι επιστήμονες ελπίζουν ότι θα βελτιώσουν την τεχνική, ώστε, εκτός από τις μονολεκτικές απαντήσεις «ναι» και «όχι», κάποιοι να μπορούν να εκφράζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους και να αποκτούν έναν υποτυπώδη έλεγχο στο περιβάλλον τους, αυξάνοντας, έστω και οριακά, την ποιότητα ζωής τους, επισημαίνει ο δρ Στίβερν Λώρεϊς του πανεπιστημίου της Λιέγης, ο οποίος ήταν επικεφαλής της βελγικής ερευνητικής ομάδας.