Την αντίδραση της αντιπολίτευσης προκάλεσε η προσθήκη στο σχέδιο νόμου του ΥΠΕΣ με την οποία δίνεται η δυνατότητα στον πρωθυπουργό να αναθέτει απευθείας σε φυσικά ή νομικά πρόσωπα την εκπόνηση μελετών ή την παροχή υπηρεσιών και να συνιστά επιτροπές και ομάδες εργασίας για τη μελέτη, αξιολόγηση και διατύπωση προτάσεων.
Όπως αναφέρεται στο κείμενο της ρύθμισης, ο πρωθυπουργός δύναται να το κάνει αυτό ενεργώντας στο πλαίσιο των κατά το Σύνταγμα και τους νόμους αρμοδιοτήτων του με απόφασή του που δημοσιεύεται στην εφημερίδα της κυβερνήσεως, σε θέματα κατεπείγοντος και μείζονος για το εθνικό συμφέρον σημασίας, κατά παρέκκλιση κάθε γενικής ή ειδικής διάταξης και τηρουμένων των γενικών αρχών του κοινοτικού δικαίου.
Στην δεύτερη παράγραφο αναφέρεται ότι όλες οι υπηρεσίες του δημόσιου τομέα έχουν την υποχρέωση να παρέχουν στους μελετητές, τις επιτροπές και τις ομάδες εργασίας κάθε πληροφορία και στοιχείο που τους ζητείται. Αν το θέμα χαρακτηρίζεται κρατικό απόρρητο ή εμπιστευτικό, ή κατά τα ανωτέρω υποχρέωση εξαρτάται από την προηγούμενη γραπτή έγκριση του πρωθυπουργού.
Στην τρίτη παράγραφο προβλέπεται ότι με κοινή απόφαση του πρωθυπουργού και του υπουργού Οικονομικών καθορίζεται η αμοιβή των μελετητών ή των παρεχόντων υπηρεσία (παρ 1α ή των μελών των επιτροπών της παρ. 1β του συγκεκριμένου άρθρου).
Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση «το αντικείμενο των ανωτέρω συμβάσεων περιλαμβάνει, ενδεικτικά, θέματα οργάνωσης και στρατηγικού σχεδιασμού, θέματα δημοσιονομικά και χρηματοοικονομικά, καθώς και θέματα θεσμών και νομιμότητας του δημόσιου βίου».
Η προσθήκη στο άρθρο έξι του νομοσχεδίου προκάλεσε την αντίδραση σύσσωμης της αντιπολίτευσης, με τη Νέα Δημοκρατία, τον ΛΑΟΣ και τον ΣΥΡΙΖΑ να ζητεί άμεσα την απόσυρσή της και τον υπουργό Εσωτερικών να απαντά ότι τα όσα προβλέπονται σε αυτή, ισχύουν από το 1985.
«Οι απευθείας αναθέσεις έργου και μελετών σε φυσικά πρόσωπα είναι δικό σας έργο και δική σας επινόηση, αυτό δεν διανοήθηκε κανείς να το πράξει», ανταπάντησε ο πρώην υπουργός Εσωτερικών, Πρ. Παυλόπουλος ο οποίος επέμεινε στην απόσυρσή της και για λόγους που αντιβαίνουν στην διαδικασία.
«Φέρνετε προσθήκη που δεν είναι προσθήκη, αλλά πλήρης τροπολογία, που μάλιστα δεν έχει σχέση με το άρθρο που την ενσωματώνεται. Είναι πλήρης παραβίαση του Κανονισμού της Βουλής» , παρατήρησε.
Επί της ουσίας της ρύθμισης κατηγόρησε την κυβέρνηση πως ενώ ήρθε ως διαπρύσιος κήρυκας της διαφάνειας και της μείωσης της σπατάλης στο δημόσιο έρχεται και νομοθετεί επί της ουσίας να κάνει ότι θέλει ο πρωθυπουργός και καταλόγισε στον υπουργό ότι έφερε στη Βουλή, ένα γονατογράφημα που του έδωσαν να φέρει.
«Ιδιαίτερα ανησυχητική» χαρακτήρισε την προσθήκη του υπουργού Εσωτερικών ο ειδικός αγορητής του ΚΚΕ, Ν. Παπακωνσταντίνου επισημαίνοντας ότι δημιουργούνται μια σειρά όργανα και παρα-όργανα και γίνεται ανάθεση σε φυσικά και νομικά πρόσωπα σε ομάδες εργασίες κατά παρέκκλιση κάθε γενικής και ειδικής διάταξης για την - υποτίθεται - εξεύρεση των καλύτερων και πιο ωφέλιμων για την κοινωνία και το κράτος επιλογών. «Δεν υπάρχουν θεσμικά όργανα, κυβερνητικά και κοινοβουλευτικά, κρατικά για αυτά τα ζητήματα;» διερωτήθηκε.
Το «Δίκαιο της ανάγκης» χρησιμοποιήθηκε για την καταστρατήγηση της κοινοβουλευτικής διαδικασίας και των θεσμών, σημείωσε ο Μ. Βορίδης (ΛΑΟΣ) και απευθυνόμενος στον υπουργό είπε: «Εκθέτετε τον πρωθυπουργό και αν κάτι πρέπει να διαφυλαχθεί στην παρούσα φάση είναι οι θεσμοί και τα πρόσωπα που τους ενσαρκώνουν». «Είναι απαράδεκτη ρύθμιση η οποία επιτρέπει να σκεφτεί κανείς τα χειρότερα» τόνισε και ζήτησε από τον κ. Ραγκούση να μην την συγκρίνει με τον νόμο του 1985 γιατί δεν έχει σχέση.
Ο Φώτης Κουβέλης έθεσε ζήτημα άμεσης απόσυρσης της ρύθμισης τονίζοντας πως και επί της ουσίας και επί της διαδικασίας δεν είναι δυνατό να γίνει δεκτή καθώς όχι μόνο δεν είναι δημοκρατικά ορθή, είναι επιζήμια. Όπως είπε, δίνει υπερτροφική εξουσία στον πρωθυπουργό, ενώ διερωτήθηκε πώς οριοθετείται η έννοια του κατεπείγοντος, πώς συγκροτείται η έννοια του εθνικού συμφέροντος και από πότε συνιστούν εθνικό συμφέρον, η σύσταση επιτροπών, ομάδων εργασίας και οι μελέτες;
Έκπληξη και επί της ουσίας και τυπικά για την αντίδραση της αντιπολίτευσης εξέφρασε ο υπουργός Εσωτερικών τονίζοντας αφενός ότι δεν μπορεί να φανταστεί ότι οι πολιτικές δυνάμεις δεν έφτασαν στην ωριμότητα να αναγνωρίζουν στον πρωθυπουργό το δικαίωμα, αλλά και την δυνατότητα σε περιόδους εθνικής κρίσης να έχει τα ευέλικτα εκείνα εργαλεία που στο τέλος - τέλος εκείνος κρίνει κι εκείνος άλλωστε είναι εκτεθειμένος για κάθε του απόφαση. Και τυπικά, όμως, σημείωσε ο υπουργός είναι υπερβολική η αντίδραση για όλα αυτά που προβλέπει η διάταξη ισχύουν με τον ν. 1558 του 1985.
