Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους βρίσκεται ανάμεσα στους δέκα κορυφαίους της δεκαετίας στην Ευρωλίγκα και θυμάται για το gazzetta.gr τις καλύτερες στιγμές του. «Αξέχαστη η υποδοχή όταν ήρθα στον Παναθηναϊκό. Ήθελα ένα τρόπαιο για τον κόσμο» τόνισε.
Έχοντας κατακτήσει την κορυφή της Ευρώπης τέσσερις φορές με Μπαρτσελόνα (2003), Μακάμπι Τελ Αβίβ (2004, 2005) και Παναθηναϊκό (2009), ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους δε θα μπορούσε να λείπει από τους δέκα κορυφαίους της δεκαετίας στην Ευρωλίγκα, τους οποίους επέλεξαν κοινό και δημοσιογράφοι. Ο Λιθουανός γκαρντ μίλησε στο gazzetta.gr για τις θυσίες που έκανε όλα αυτά τα χρόνια ώστε να ζήσει όλα όσα απίστευτα έζησε και τόνισε, χωρίς δεύτερη σκέψη, πως άξιζε τον κόπο...
-Πώς αντιλαμβάνεσαι το να υπάρχεις μεταξύ των καλύτερων μιας ολόκληρης δεκαετίας, στο υψηλότερο επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ;
Δίχως αμφιβολία, πρόκειται για πάρα πολύ μεγάλη τιμή! Μόνο να κοιτάξετε όλα τα μεγάλα ονόματα που εμφανίστηκαν στα παρκέ της Ευρωλίγκα, όλα αυτά τα χρόνια, μπορείτε να καταλάβετε το ακριβές μέγεθος της διάκρισης. Πριν λίγο καιρό, μου ζήτησαν σε μια συνέντευξη να θυμηθώ ό,τι έχω ζήσει την τελευταία δεκαετία. Και, όπως τα σκεφτόμουν, πραγματικά αντιλήφθηκα πως ήταν δέκα απίστευτα χρόνια για μένα. Δεν περίμενα να ζήσω ούτε τα μισά. Δεν ονειρεύτηκα ούτε τα μισά. Νιώθω πραγματικά τυχερός. Είναι εκπληκτικό! Νιώθω μεγάλη τιμή, που οι φίλαθλοι και οι δημοσιογράφοι με επέλεξαν μεταξύ των καλύτερων μιας ολόκληρης δεκαετίας. Όχι μιας χρονιάς ή ενός τουρνουά, αλλά δέκα ολόκληρων χρόνων!
-Αν μη τι άλλο, έχεις ζήσει πολλά, για παράδειγμα τέσσερα τριπλ κράουν! Και θα ήταν άκομψο να σου ζητήσουμε να διαλέξεις ένα τρόπαιο ή μια... κατάσταση. Τι θυμάσαι, λοιπόν, απ' όλες τις κούπες που έχεις σηκώσει;
Κάθε μια ήταν τόσο διαφορετική από την άλλη, αν το σκεφτείς σε επίπεδο σεζόν και των καταστάσεων που ίσχυαν τότε, για την κάθε ομάδα. Είναι τελείως διαφορετική ιστορία. Διαφορετικά... υποφέραμε για το κάθε τρόπαιο και διαφορετική ήταν η δόξα που το συνόδεψε. Όλες οι περιπτώσεις, όμως, ήταν πάρα πολύ ιδιαίτερες. Το πιο σημαντικό είναι πως είχα την ευκαιρία να παίξω για μεγάλους συλλόγους και να τους βοηθήσω όπως μπορούσα να παραμείνουν μεγάλοι. Για παράδειγμα, το πρώτο με την Μπαρτσελόνα προήλθε έπειτα από πολύ μεγάλη προσπάθεια. Για πολλά χρόνια κυκλοφορούσε ως ανέκδοτο πως η ομάδα θα καταφέρει να πάρει το τρόπαιο, το ποδόσφαιρο πήγαινε χάλια και εμείς τα καταφέραμε! Η Μακάμπι είναι επίσης, πολλά περισσότερα από μια ομάδα μπάσκετ. Είναι κουλτούρα. Είναι η εκπρόσωπος της χώρας στον μπασκετικό χάρτη και έκανε το ριπίτ. Όσο για τον Παναθηναϊκό, ακόμα δεν έχω ξεχάσει τους φιλάθλους που με υποδέχθηκαν στο αεροδρόμιο. Αυτά δεν συμβαίνουν συχνά. Ήταν, λοιπόν, για μένα πολύ σημαντικό να κάνω ό,τι μπορώ, ώστε να κατακτήσουμε ένα τρόπαιο, για εκείνους! Φυσικά, τίποτα δεν έχει τελειώσει. Η προσπάθεια να τους κάνουμε ακόμα περισσότερο χαρούμενους συνεχίζεται.
-Γυρνάς ποτέ πίσω σε αυτά που στερήθηκες για να ζήσεις ό,τι έζησες;
¶ξιζαν οι όποιες στερήσεις έκανα, για να ζήσω όλα αυτά τα τρελά πράγματα. Πολλοί επαγγελματίες αθλητές στερούνται πράγματα, θυσιάζουν πολλά, αλλά δεν έχουν την τύχη που είχα εγώ να συνεργαστούν με τους προπονητές που δούλεψα, να παίξουν για τις ομάδες που έπαιξα και με τους συμπαίκτες που είχα και εξακολουθώ να έχω. Χαρακτηριστικά, αρκετοί είναι στο ΤΟΡ 10. Και μιλάμε για ομαδικό σπορ, στο οποίο χρειάζεται να έχεις καλούς παίκτες, που να τα πηγαίνουν καλά μεταξύ τους εντός και εκτός παρκέ, να έχουν χημεία και την ευφυΐα να καταφέρνουν πράγματα. Ο κόσμος δεν καταλαβαίνει εύκολα πόσο δύσκολο είναι να κατακτάς το ευρωπαϊκό. Στα τρία χρόνια που είμαι στον Παναθηναϊκό, είχαμε δυο αποκλεισμούς στο ΤΟΡ 16 και μια κατάκτηση του τροπαίου. Μόνο όσοι το ζουν μπορούν να αντιληφθούν την πραγματική δυσκολία.
-Πέραν των φαν και των ΜΜΕ που σε ξεχώρισαν, σε έχουν προτιμήσει για τη δική τους δεκάδα και κάποιοι από τους υπόλοιπους παίκτες που τιμήθηκαν. Εσύ ποιους θα διάλεγες στη δική του ΤΟΡ δεκάδα;
Χωρίς αμφιβολία ο Μποντιρόγκα, ο Πάρκερ, ο Βούιτσιτς, ο «Σίσκα» και ο Διαμαντίδης θα ήταν στη δεκάδα μου. Aυτά είναι τα πρώτα ονόματα που ήλθαν στο μυαλό μου.
Πηγή: www.gazzetta.gr
