Απογοήτευση και κατήφεια τα συναισθήματα μεγάλου μέρους της αγγλικής κοινής γνώμης μετά τον αποκλεισμό της εθνικής τους από τη συνέχεια του Μουντιάλ με το βαρύ 4-1 από τη Γερμανία.
Χαρακτηριστικά είναι τα δημοσιεύματα του συνόλου του βρετανικού Τύπου, ο οποίος στο πρόσωπο της αποτυχίας αναγνωρίζει σχεδόν μια εθνική καταστροφή.
Η λαϊκή Sun χρησιμοποιεί της πιο σκληρές εκφράσεις, ενώ ήδη ψάχνει «ποιοι είναι οι διεθνείς δεν πρέπει να ξαναφορέσουν τη φανέλα της εθνικής». Σε άλλο σημείο το ταμπλόιντ με τη μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα στην Αγγλία επιτίθεται στους διαιτητές για το γκολ του Φρανκ Λάμπαρντ που δεν μέτρησαν ποτέ λανθασμένος και κλείνει με έναν άκρως πατριωτικό τόνο… «Γερμανοί και Σκωτσέζοι πανηγύρισαν μαζί τη συντριβή της εθνικής».
Πιο συγκρατημένη η Daily Telegraph χαρακτηρίζει την ήττα ως τη «χειρότερη σε Παγκόσμιο Κύπελλο» για την Αγγλία και ο απεσταλμένος της στο Μπλουμφοντεϊν γράφει: «Επομένως 44 χρόνια πόνου (από το 1966 που οι ¶γγλοι κέρδισαν το ένα και μοναδικό μέχρι σήμερα Μουντιάλ τους) γίνονται πλέον 48. Οι ¶γγλοι διεθνείς ηττήθηκαν χθες με 4-1 από τη μεγάλη τους Νέμεσις. Τη Γερμανία».
Για τον Guardian το μεγάλο στοίχημα που χάθηκε είναι μια ολόκληρη γενιά προικισμένων ταλέντων της χώρας, που δεν θα φτάσει ποτέ στην κατάκτηση κάποιου τροπαίου με τα «λιοντάρια».
«Φυσικά δεν έγιναν ποτέ τους ΅χρυσοίΆ, αλλά ας είμαστε γενναιόδωροι για μια φορά και ας πούμε χωρίς ειρωνεία πως μια φουρνιά ταλαντούχων ποδοσφαιριστών ΅έδυσανΆ στο Φρι Στέιτ χθες το βράδυ», υπογραμμίζει με λυρισμό ο αρθρογράφος της εφημερίδας Ρίτσαρντ Γουίλιαμς.
Πάντως, το μεγαλύτερο μέρος των επικριτικών σχολίων συγκεντρώνει ο Φάμπιο Καπέλο.
«Ένας θρύλος μετατράπηκε σε παραμύθι μπροστά στα μάτια μας. Φάμπιο ο Τύραννος, Φάμπιο ο Μεγάλος Δικτάτορας, Φάμπιο η μάστιγα της μεραρχίας του Μπάμπι Μπέντλι, Φάμπιο ο Σωτήρας μας: Χαμένος σε ένα δυσώδη βούρκο ψευδαισθήσεων και ανησυχιών», παραληρεί ο Όλιβερ Χολτ της Mirror.
Και πάνω στον πόνο των ¶γγλων «πατάει» η διαβόητη γερμανική φυλλάδα Bild. «Σε ευχαριστούμε Θεέ του Ποδοσφαίρου. Ήταν τόσο καθαρό γκολ, όσο δεν ήταν γκολ στο Γουέμπλεϊ το 1966 (του Τζεφ Χαρστ στον τελικό), αλλά αυτή τη φορά η Αγγλία είναι που κλαίει».
