«Μοιάζουμε τόσο πολύ με τη Νέα Υόρκη. Είμαστε μια αμερικανική μπάντα και η Αμερική είναι πολυπολιτισμική» λέει ο ιδρυτής των Pink Martini, Τόμας Λόντερντειλ (Thomas Lauderdale) συνοψίζοντας σε μία μόλις φράση την πολυπολιτισμική φύση και την διαφορετικότητα του συγκροτήματος του.

Μιλώντας εξ ονόματος του δωδεκαμελούς γκρουπ, ο Λόντερντειλ μιλά αποκλειστικά στο www.naftemporiki.gr λίγο πριν ανηφορίσει με την παρέα του για το θέατρο του Λυκαβηττού. Συνδυάζοντας γλώσσες, μουσικές, ήχους και κουλτούρες, οι Pink Martini έχουν κατακτήσει με τα τραγούδια τους εκατομμύρια θαυμαστών και συνεχίζουν να δημιουργούν νοσταλγικές κινηματογραφικές εικόνες από τη Γαλλία του Μεσοπολέμου, τη σημερινή Νέα Υόρκη και την Αβάνα του Ά30.

Με τον νέο τους δίσκο «Splendor in the Grass» στις αποσκευές τους, έρχονται στο θέατρο του Λυκαβηττού στις 8 Ιουλίου για να συναντήσουν το φανατικό τους κοινό και ανυπομονούν να ζήσουν από κοντά το περιβόητο ελληνικό καλοκαίρι.

Οι Pink Martini είναι ένα πολυεθνικό συγκρότημα, αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον όρο. Πώς δημιουργήθηκε το γκρουπ; Αντιμετωπίζετε δυσκολίες στη μεταξύ σας συνεργασία;

Έχουν περάσει πολλά χρόνια που συνεργαζόμαστε όλοι μαζί αλλά πριν από όλους, γνώριζα την Τσάινα (China Forbes). Το καλύτερο χαρακτηριστικό του συγκροτήματός μας είναι η κοινή μας άποψη για τη μουσική. Οπότε συνεργαζόμαστε άψογα και περνάμε πολύ καλά με τη μουσική μας πάνω στη σκηνή.

Ο χαρακτήρας του γκρουπ θυμίζει λίγο τον πολυπολιτισμικό χαρακτήρα της Αμερικής. Αυτό το χαρακτηριστικό ήταν από την αρχή επιλογή σας ή προέκυψε φυσικά με την πάροδο των χρόνων;

Δεν ήταν προγραμματισμένο αλλά το απολαμβάνουμε πολύ. Ταξιδεύουμε μαζί και γνωρίζουμε διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμούς, γεγονός που εντείνει την πολυεθνική φύση του γκρουπ μας. Πραγματικά, αυτή είναι η φύση της Αμερικής. Είμαστε αμερικανική μπάντα και η Αμερική είναι πολυπολιτισμική.

Σε συνέντευξη που έδωσε παλιότερα η Τσάινα Φορμπς στη Guardian, είχε επισημάνει το εξής: «Αισθανόμαστε τους εαυτούς μας σαν μουσικούς πρεσβευτές. Προσπαθούμε να απεικονίσουμε την πλευρά της Αμερικής που δεν βλέπει ο κόσμος». Ποιο κομμάτι της Αμερικής θέλετε να προβάλετε μέσα από τα τραγούδια σας;

Είμαστε από το Πόρτλαντ του Όρεγκον, αλλά μοιάζουμε τόσο πολύ με τη Νέα Υόρκη. Η πολυπολιτισμικότητα αυτής της πόλης είναι εντυπωσιακή και την αγαπώ πολύ. Πιστεύω και η Τσάινα το ίδιο. Εκείνη μάλιστα έγραψε και τραγούδι για μια ιστορία στη Νέα Υόρκη.

Τα κομμάτια σας είναι ένα μείγμα διαφόρων μουσικών τεχνοτροπιών με ρετρό και μοντέρνο στιλ. Τραγουδάτε κομμάτια σε 12 διαφορετικές γλώσσες. Μπορείτε να χαρακτηρίσετε αυτόν τον πολυγλωσσικό και μοναδικό τύπο μουσικής σας;

Η μουσική μας είναι παλιομοδίτικη ποπ από όλο τον κόσμο. Παίρνουμε ένα παλιό ποπ τραγούδι από την Ιταλία ή από την Αίγυπτο κι έτσι, συλλέγουμε διαφορετικές «λαϊκές» μελωδίες από διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμούς. Προκειμένου να χαρακτηρίσουμε το μουσικό αποτέλεσμα που δημιουργούμε θα λέγαμε ότι συγκαταλέγεται ανάμεσα στο ποπ και το λάουντζ. Το ευρωπαϊκό κοινό λατρεύει τα τραγούδια των Pink Martini. Πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει γιατί οι Ευρωπαίοι αγαπούν την ιδέα της νοσταλγίας και τους αρέσει πολύ να ακούνε παλιά κομμάτια, όπως αυτά που κάνουμε εμείς. Αλλά, παρΆ όλα αυτά, εμείς προσπαθούμε να απευθυνόμαστε σε ένα ευρύτερο κοινό ακόμα και τραγουδώντας στα Ιαπωνικά ή τα Αραβικά…

Έχω ακούσει ότι εμπνέεστε από πολλά κομμάτια κλασικής μουσικής. Τι ερεθίζει τη φαντασία σας και σας οδηγεί στη σύνθεση ενός τραγουδιού;

Όλοι μας ταξιδεύουμε παρέα και γνωρίζουμε νέους ανθρώπους. Κάποιες φορές μας εμπνέει ένας παλιός δρόμος σε μια πόλη, κάποιες άλλες ένα μικρό κορίτσι που προσπαθεί να περάσει τα παρασκήνια, μερικές φορές ένα όμορφο δείπνο με τους φίλους μας, η μαγευτική θέα από μια ξένη πόλη. Όλα μας εμπνέουν.

Συμπεριλάβατε το γνωστό ελληνικό τραγούδι «Ποτέ την Κυριακή» στο πρώτο σας άλμπουμ. Πώς αποφασίσατε κάτι τέτοιο; Έχετε επηρεαστεί από έλληνες μουσικούς ή η επιλογή αυτή ήταν τελείως ξεχωριστή;

Υπάρχουν θαυμάσιες μελωδίες στα ελληνικά τραγούδια. ¶νθρωποι από όλο τον κόσμο αγαπούν την ελληνική μουσική κι εμείς βρίσκουμε τον εαυτό μας στις ιστορίες τους. Πιστεύω ότι υπάρχουν πάρα πολλές ιστορίες ακόμα να ανακαλύψουμε στις υπέροχες μελωδίες σας.

Είχατε αναφέρει ότι οι Pink Martini είναι σαν «μουσικοί αρχαιολόγοι». Μπορείτε να εξηγήσετε τη φράση αυτή;

Λόγω του ότι ανακαλύπτουμε παλιά κομμάτια από διαφορετικές χώρες, μοιάζουμε με μουσικούς αρχαιολόγους. Στο νέο μας άλμπουμ ξετρυπώσαμε ένα παλιό ιταλικό τραγούδι και είμαστε πολύ χαρούμενοι που επιτέλους ανακαλύψαμε την Rafaella Cara.

Στον τελευταίο σας δίσκο «Splendor in the Grass», η πολύ γνωστή τραγουδίστρια, Chavela Vargas, ηχογράφησε μια νέα εκδοχή του τραγουδιού «Piensa en mi», ενώ στο τρίτο σας άλμπουμ παρουσιάσατε το τραγούδι «Tea for Two» με τον Jimmy Scott. Πώς προέκυψαν αυτές οι συνεργασίες;

Είχα πάντα στο μυαλό μου την Chavela Vargas και επιτέλους τα καταφέραμε. Ηχογραφήσαμε αυτό το υπέροχο τραγούδι στην Πόλη του Μεξικού. Πρόκειται για μια πολύ γενναία τραγουδίστρια κι ένα ιδιαίτερα αγαπημένο τραγούδι. Ο Jimmy Scott είναι ένα θρυλικό όνομα για μας. Οπότε είμαστε πολύ τυχεροί που έχουμε αυτές τις συνεργασίες στο άλμπουμ μας.

Ποιο κομμάτι ή στίχο των Pink Martini αγαπάτε περισσότερο;

Δε μπορώ να πω αυτό το τραγούδι ή το άλλο είναι καλύτερο από τα υπόλοιπα. Αλλά στον τελευταίο μας δίσκο όλοι μας αγαπάμε το τραγούδι «And then youΆre gone», ειδικά το σημείο με το πιάνο. Η Τσάινα έγραψε επίσης, ένα τραγούδι για τον γιό της, Cameron. Το «Over the valley» είναι ένα άλλο πολύ αγαπημένο τραγούδι για μας.

Το ελληνικό κοινό σας αγαπά πολύ. Αλλά κι εσείς δείχνετε να το αγαπάτε. Υπάρχει κάτι που θα θέλατε να δείτε στην Αθήνα αυτή τη φορά ή κάτι που παρατηρήσατε πιο παλιά;

Αγαπάμε πολύ τις μεσογειακές χώρες και η Ελλάδα ειδικά, είναι υπέροχη. Πιστεύω ότι το καλοκαίρι στη χώρα σας είναι φανταστικό. Ακόμα προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τραγούδια από τις μεσογειακές χώρες και θα θέλαμε πολύ να βρούμε κι άλλα ελληνικά κομμάτια για τους επόμενους δίσκους μας.

Τέλος, θα θέλατε να μοιραστείτε κάτι με τους Έλληνες θαυμαστές σας που ανυπομονούν να σας ακούσουν ζωντανά στο θέατρο του Λυκαβηττού; Θα θέλατε να δώσετε μια πρώτη γεύση για τη συναυλία σας;

Το τελευταίο μας άλμπουμ είναι γεμάτο από το πνεύμα της δεκαετίας του Ά70. Οπότε θα προσπαθήσουμε να «εξαγνίσουμε» τις ψυχές σας με συναισθήματα από εκείνη την εποχή, αλλά και με ισπανικά, ναπολιτάνικα και γαλλικά κομμάτια. Η Τσάινα κι εγώ αγαπάμε να χορεύουμε στη σκηνή μερικές φορές. Ελπίζω, λοιπόν να χορέψουμε και στον Λυκαβηττό με ένα υπέροχο κοινό από κάτω.

Πληροφορίες: Θέατρο Λυκαβηττού 8 Ιουλίου, στις 9.30 μ.μ., 40 ευρώ (προπώληση), 45 ευρώ (ταμείο), έναρξη προπώλησης 3 Μαΐου, www.ticketservices.gr , Public Σύνταγμα και Πειραιά, Παν/μίου 39 (Στοά Πεσμαζόγλου) / Θέατρο Γης, 9 Ιουλίου, στις 9.30, 40 ευρώ (προπώληση), 45 ευρώ (ταμείο), 210 6980044.

ΒΑΛΙΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ