Το ζήτημα της καταπάτησης των περιουσιακών και κληρονομικών δικαιωμάτων της ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης έθεσαν με γραπτή τους ερώτηση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, οι δύο Έλληνες αντιπρόεδροι της Μικτής Κοινοβουλευτικής Επιτροπής ΕΕ-Τουρκίας, Γιώργος Κουμουτσάκος και Μαριλένα Κοππά.
Αφορμή για την ερώτηση αποτελεί περιστατικό που έλαβε χώρα κατά τη διάρκεια της 64ης συνάντησης της μεικτής κοινοβουλευτικής επιτροπής ΕΕ - Τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη (25-26 Μαΐου), το οποίο ετέθη ήδη προφορικά από τους δύο Έλληνες Ευρωβουλευτές στο πλαίσιο της εν λόγω Επιτροπής, αλλά παραμένει αναπάντητο από την τουρκική πλευρά.
Συγκεκριμένα, οι Τούρκοι οικοδεσπότες, μεταξύ άλλων εκδηλώσεων που είχαν διοργανώσει, προσκάλεσαν τους ευρωβουλευτές στο κτίριο όπου στεγάζεται η Γενική Γραμματεία Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της τουρκικής κυβέρνησης. Το συγκεκριμένο κτίριο, ωστόσο, ήταν παλαιότερα σχολείο ιδιοκτησίας της ελληνικής κοινότητας της πόλης, το οποίο απαλλοτριώθηκε με απόφαση του Δήμου Κωνσταντινούπολης χωρίς αποζημίωση το 1985, προκειμένου να κατασκευαστεί παραλιακό πάρκο στο οικόπεδο του. Αυτό όμως τελικά δεν έγινε και ο Δήμος της Κωνσταντινούπολης ενοικίασε το κτίριο στην τουρκική κυβέρνηση. Το 2003 το διοικητικό συμβούλιο του ελληνικού σχολείου προσέφυγε στα τουρκικά δικαστήρια και από τότε εκκρεμεί η σχετική απόφαση ενώπιον της τουρκικής δικαιοσύνης.
Οι δύο Έλληνες ευρωβουλευτές τονίζουν στην ερώτηση τους ότι το συγκεκριμένο περιστατικό θέτει ένα ευρύτερο ζήτημα πολιτικής και ηθικής τάξης για την υποψήφια προς ένταξη χώρα και ζητούν από την Επιτροπή να παρέμβει προς τις τουρκικές αρχές.
Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της κοινής ερώτησης:
«Κατά τη διάρκεια της 64ης συνάντησης της μεικτής κοινοβουλευτικής επιτροπής ΕΕ - Τουρκίας που έλαβε χώρα στην Κωνσταντινούπολη (25-26 Μαΐου), οι τούρκοι οικοδεσπότες, μεταξύ άλλων εκδηλώσεων, προσκάλεσαν τα μέλη της εν λόγω επιτροπής στο κτίριο όπου στεγάζεται η Γενική Γραμματεία Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της τουρκικής κυβέρνησης.
Το συγκεκριμένο κτίριο, ωστόσο, ήταν παλαιότερα σχολείο ιδιοκτησίας της ελληνικής κοινότητας της πόλης, το οποίο επρόκειτο με απόφαση του Δήμου Κωνσταντινούπολης να απαλλοτριωθεί χωρίς αποζημίωση το 1985, προκειμένου να κατασκευαστεί παραλιακό πάρκο στο οικόπεδο του. Αυτό όμως τελικά δεν έγινε και ο Δήμος της Κωνσταντινούπολης ενοικίασε το κτίριο στην τουρκική κυβέρνηση. Το 2003 το διοικητικό συμβούλιο του ελληνικού σχολείου προσέφυγε στα τουρκικά δικαστήρια και από τότε εκκρεμεί η σχετική απόφαση ενώπιων της τουρκικής δικαιοσύνης.
Η υπόθεση της καταπάτησης των περιουσιακών και κληρονομικών δικαιωμάτων της ελληνικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης είναι, βεβαίως, γνωστή στη διεθνή κοινότητα και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει ήδη καταδικάσει την Τουρκία για παραβίαση του άρθρου 1 του Πρωτοκόλλου 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων «περί προστασίας του δικαιώματος της περιουσίας».
Καθώς όμως σε αυτήν την περίπτωση τίθεται και ένα ευρύτερο ζήτημα πολιτικής και ηθικής τάξης από μέρους της υποψήφιας προς ένταξη χώρας, ερωτάται η Επιτροπή: εάν έχει λάβει γνώση του ζητήματος αυτού και εάν προτίθεται να το διερευνήσει και να το θέσει στις τουρκικές αρχές, δεδομένου ότι είναι τουλάχιστον παράδοξο και προκαλεί πολλά ερωτηματικά το ότι η Γενική Γραμματεία Ευρωπαϊκών Υποθέσεων της Τουρκίας στεγάζεται σε κτίριο για το οποίο εκκρεμεί δικαστική απόφαση σε σχέση με το ιδιοκτησιακό καθεστώς του;»
