Στην Ολομέλεια της Βουλής θα συζητηθεί αύριο το νομοσχέδιο του υπουργείου Δικαιοσύνης για τη δικαστική προστασία κατά τη σύναψη δημοσίων συμβάσεων σύμφωνα με την οδηγία 2007/66.
Όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση του υπουργείου Δικαιοσύνης, βασικές ρυθμίσεις του νομοσχεδίου είναι:
1) Η θέσπιση συστήματος ρυθμίσεων (βασικά: ανασταλτικές προθεσμίες) για την αποτροπή της δυνατότητας πρόωρης υπογραφής των δημόσιων συμβάσεων, πριν προλάβει να ασκηθεί επίκαιρα ο προσήκων δικαστικός έλεγχος, κατά τους ορισμούς της νομοθεσίας της ΕΕ.
2) Η θέσπιση δυνατότητας στο δικαστήριο να κηρύξει άκυρη ή ανεφάρμοστη μια παρανόμως συναφθείσα δημόσια σύμβαση ή, εναλλακτικά, αν η δημόσια αρχή το προκρίνει για λόγους δημοσίου συμφέροντος, να επιβάλει άλλης μορφής (χρηματική κ.λπ.) κύρωση στη Διοίκηση.
3) Η πραγματοποίηση πολλών, μικρότερης εμβέλειας αλλά δικονομικά σημαντικών, παρεμβάσεων στις διατάξεις του ν. 2522/1997, για την εισαγωγή ρυθμίσεων οι οποίες είτε κατέστησαν αναγκαίες λόγω της διαμορφωμένης ή αντιφατικής νομολογίας των δικαστηρίων, είτε θεωρούνται αναγκαίες προκειμένου να καταστούν οι διατάξεις αυτές περισσότερο αποτελεσματικές για την παροχή έννομης προστασίας, χωρίς να παραγνωρίζονται οι απαιτήσεις του δημοσίου συμφέροντος.
4) Η ενοποίηση, κατ΄ εφαρμογή της σχετικής δυνατότητας που παρέχεται από το ισχύον Σύνταγμα (άρθρο 94 παρ. 3), της δικαιοδοσίας επίλυσης των διαφορών που υπάγονται στο πεδίο εφαρμογής του νόμου. Καθίστανται κατά κανόνα αρμόδια για όλες τις διαφορές τα κατά τόπους διοικητικά εφετεία, ανεξάρτητα από τη μορφή της αναθέτουσας αρχής, ως νομικού προσώπου δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου. Μάλιστα, για λόγους επιτάχυνσης της διαδικασίας, η προσωρινή προστασία θα παρέχεται από μονομελές όργανο, που, κατά κανόνα, είναι ο αυξημένης εμπειρίας Πρόεδρος Εφετών Δ.Δ. [ Μέχρι τώρα, οι διαφορές από συμβάσεις του Δημοσίου ή ν.π.δ.δ. εκδικάζονταν από το Συμβούλιο της Επικρατείας, το οποίο, όμως, πλέον, αδυνατεί να εκδικάσει σε εύλογο χρόνο όλο τον όγκο των σχετικών διαφορών (που μπορεί να γεννώνται σε οποιαδήποτε επαρχιακή πόλη), οι δε διαφορές από συμβάσεις δημόσιων ν.π.ι.δ., πολλές φορές ιδιαίτερα υψηλού χρηματικού αντικειμένου και σπουδαιότητας, δικάζονταν από τα στερούμενα εμπειρίας Μονομελή Πρωτοδικεία.]. Κατ΄εξαίρεση, παραμένουν στην αρμοδιότητα του Συμβουλίου Επικρατείας, λόγω αυξημένης σπουδαιότητας, οι περιπτώσεις ανάθεσης συμβάσεων μεγάλης αξίας (προϋπολογισμού άνω των 15.000.000 ΕΥΡΩ), συμβάσεων παραχώρησης έργων και υπηρεσιών και συμβάσεων που αναθέτουν φορείς οι οποίοι υπάγονται στο π.δ. 59/2007 (δηλαδή δραστηριοποιούνται στους τομείς ύδατος, ενέργειας, μεταφορών και ταχυδρομικών υπηρεσιών). Η ενοποίηση της δικαιοδοσίας θεωρήθηκε αναγκαία εξ αιτίας της έντονης αμφισβήτησης που εκφράσθηκε κατ΄επανάληψη, από παράγοντες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, για την επάρκεια και ποιότητα της δικαστικής προστασίας που παρέχεται από τα Μονομελή Πρωτοδικεία, στις περιπτώσεις ανάθεσης συμβάσεων από φορείς με μορφή νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου.
