Τις διαστάσεις της τραγωδίας στη Μέση Ανατολή και τη στάση της Δύσης επιχειρεί να διερευνήσει σε άρθρο του στην εφημερίδα The Independent ο βραβευμένος δημοσιογράφος Ρόμπερτ Φισκ.

Όπως επισημαίνει, οι Ισραηλινοί άνοιξαν ακόμη μια φορά τον ασκό του Αιόλου για τους Παλαιστινίους. Εκφράζει παράλληλα την άποψη ότι η χθεσινή επίθεση σε σχολείο που προκάλεσε το θάνατο 40 ανθρώπων δεν πρέπει να μας εκπλήσσει.

«Ξεχάσαμε μήπως τους 17.500 νεκρούς –άμαχοι στη συντριπτική τους πλειονότητα, κυρίως γυναίκες και παιδιά– από την εισβολή του Ισραήλ στο Λίβανο το 1982; Τους 1.700 αμάχους Παλαιστινίους που έχασαν τη ζωή τους στη σφαγή της Σάμπρα και Σατίλα; Τη σφαγή των 106 άμαχων Λιβανέζων προσφύγων σε βάση του ΟΗΕ στη Γκάνα το 1996, μισοί εκ των οποίων παιδιά; Τη σφαγή των προσφύγων στη Μαργουάχιν που διατάχθηκαν από τους Ισραηλινούς το 2006 να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για να εξολοθρευτούν στη συνέχεια από το πλήρωμα ισραηλινού ελικοπτέρου; Τους 1.000 νεκρούς στον ίδιο βομβαρδισμό και την εισβολή στο Λίβανο, σχεδόν όλοι εκ των οποίων ήταν άμαχοι;».

Αυτό που θα έπρεπε να προκαλεί έκπληξη, σχολιάζει ο Βρετανός δημοσιογράφος, είναι ότι τόσοι ηγέτες της Δύσης, τόσοι πρόεδροι και πρωθυπουργοί, τόσοι εκδότες και δημοσιογράφοι ανέσυραν για ακόμη μια φορά το γνωστό ψέμα –ότι οι Ισραηλινοί δείχνουν μεγάλη προσοχή για να αποφύγουν τις απώλειες μεταξύ αμάχων. «Το Ισραήλ καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να αποφύγει τις παράπλευρες απώλειες αμάχων» δήλωσε ένας πρεσβευτής του Ισραήλ λίγες ώρες μετά το μακελειό της Γάζας. Κάθε πρόεδρος και πρωθυπουργός που επαναλαμβάνει την ίδια ψευδολογία ως δικαιολογία για την αποφυγή μιας εκεχειρίας έχει τα χέρια του βουτηγμένα στο αίμα, αναφέρει χαρακτηριστικά ο Βρετανός δημοσιογράφος, και προσθέτει: Εάν είχε ο Τζορτζ Μπους τα κότσια να ζητήσει άμεση παύση πυρός 48 ώρες νωρίτερα, οι 40 άμαχοι ηλικιωμένοι, γυναίκες και παιδιά θα ήταν τώρα ζωντανοί.