Η μία ονομάζεται Ράμα Γιαντ. Γεννήθηκε στη Σενεγάλη και έφτασε στη Γαλλία σε ηλικία 10 ετών. Ο πατέρας εγκατέλειψε σύντομα την οικογένεια και επέστρεψε στην Αφρική. Η μητέρα μεγάλωσε τα τέσσερα παιδιά της, καθαρίζοντας σπίτια. Η Ράμα, πήρε 18 ετών τη γαλλική υπηκοότητα και αποφοίτησε από τη σχολή Πολιτικών Επιστημών. Εξι χρόνια αργότερα, ο Νικολά Σαρκοζί τη διόρισε υφυπουργό ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οπως λέει, ο γάλλος πρόεδρος είναι ο ήρωάς της.
Σήμερα, η Ράμα Γιαντ δεν μετράει ούτε στην κυβέρνηση ούτε στον Σαρκοζί.
Η άλλη λέγεται Ρασίντα Ντατί (στη φωτογραφία), και μετατράπηκε σε σύμβολο της πλουραλιστικής Γαλλίας, όταν διορίστηκε υπουργός Δικαιοσύνης. Η Ντατί, όπως και η Γιαντ, προέρχεται από φτωχή οικογένεια: ο πατέρας της είναι Αλγερινός και η μητέρα της Μαροκινή. Κι αυτή έχει για θεό της τον Σαρκοζί. Αλλά κι εκείνης το άστρο έχει αρχίσει να δύει.
Η πτώση των δύο γυναικών άρχισε τον περασμένο Δεκέμβριο. Ο Σαρκοζί ζήτησε από τη Γιαντ να κατέβει από το κυβερνητικό τρένο για να είναι υποψήφια στις ευρωεκλογές του Ιουνίου. Τόσο ο πρόεδρος όσο και οι συνεργάτες του έμειναν με την εντύπωση ότι η υφυπουργός δέχθηκε. Εκπληκτοι την άκουσαν λοιπόν μερικές ημέρες αργότερα να λέει στην τηλεόραση ότι αρνήθηκε. Ο Σαρκοζί φέρεται να έγινε έξαλλος.
Η Γιαντ χαρακτηριζόταν πάντα από την ειλικρίνειά της. Κάποιες φορές, μάλιστα, έφερε σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση. Στη διάρκεια μιας επίσκεψης του συνταγματάρχη Καντάφι στη Γαλλία, εκείνη του έσφιξε το χέρι, και είπε αργότερα στους δημοσιογράφους: «Υπάρχουν χειρονομίες που σε αναγκάζουν να τρέξεις να πλύνεις τα χέρια σου».
Οταν το περιοδικό «Νουβέλ Ομπζερβατέρ» τη ρώτησε τι έγινε τελικά μ' εκείνη την πρόταση του Σαρκοζί, εκείνη απάντησε: «Με ρώτησαν κάτι και απάντησα. Υστερα μου είπαν ότι η απάντηση αυτή δεν είναι η ενδεδειγμένη. Καλύτερα λοιπόν να μην κάνουν ερωτήσεις».
Στην Ντατί έκανε τον Ιανουάριο ο Σαρκοζί την ίδια πρόταση. Η υπουργός βρισκόταν ήδη σε δυσμένεια για την αναποτελεσματικότητά της. Οπως είχε πει ο Σαρκοζί σε υπουργούς του: «Κατάφερε να μιλούν περισσότερο για την εγκυμοσύνη της παρά για το έργο της». Αντίθετα με τη Γιαντ, η Ντατί αποδέχθηκε την πρόταση. Ισως να μην είχε άλλη επιλογή.
Στο μεταξύ, ο Σαρκοζί αναζητούσε κάποιον για να γίνει το πολυεθνικό σύμβολο που δεν έγιναν η Γιαντ και η Ντατί. Πρότεινε λοιπόν στον γνωστό πρώην ποδοσφαιριστή Λιλιάν Τουράμ να αναλάβει το Υπουργείο Διαφορετικότητας. Αλλά εκείνος, που έχει επανειλημμένα επικρίνει την πολιτική της κυβέρνησης στο ζήτημα της μετανάστευσης, αρνήθηκε. Οπως είπε στη «Μοnde», «οι λόγοι είναι προφανείς».
Κι έτσι, ο Σαρκοζί άλλαξε τακτική. Στον τελευταίο ανασχηματισμό διόρισε υπουργό Μετανάστευσης έναν έμπειρο πολιτικό που είναι γνωστός στο Σοσιαλιστικό Κόμμα ως «ο προδότης». Πρόκειται για τον οικονομολόγο Ερίκ Μπεσόν, γεννημένο στο Μαρόκο από λιβανέζα μητέρα, που ζει στη Γαλλία από τα 17 του. Αλλοτε ηγετικό στέλεχος των Σοσιαλιστών, εγκατέλειψε το 2007 την ομάδα της Σεγκολέν Ρουαγιάλ. Η φράση της Σεγκολέν όταν πληροφορήθηκε την είδηση έχει μείνει ιστορική: «Μα ποιος είναι αυτός ο Μπεσόν;»
Λίγο αργότερα, ο τελευταίος έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο «Μα ποια είναι αυτή η Σεγκολέν Ρουαγιάλ;» Ενώ η Ντατί και η Γιάντ πέφτουν, εκείνος ανεβαίνει. Οσο για τον Σαρκοζί, απέτυχε στην προσπάθειά του να δώσει πολιτικό βάρος στις μειονότητες.
Πηγή: El Pais, AΠΕ-ΜΠΕ
