Καταδικαστική ήταν η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τη μη συμμόρφωση της Ελλάδος προς την Οδηγία 2006/22 σχετικά με την κοινωνική νομοθεσία για τις οδικές μεταφορές.
Η Επιτροπή, μη έχοντας ενημερωθεί σχετικά με τις διατάξεις που θέσπισε η Ελληνική Δημοκρατία για τη μεταφορά της οδηγίας 2006/22 στην εσωτερική έννομη τάξη και μη διαθέτοντας άλλα πληροφοριακά στοιχεία που θα της επέτρεπαν να συμπεράνει ότι το εν λόγω κράτος μέλος θέσπισε τις αναγκαίες διατάξεις, κίνησε τη διαδικασία του άρθρου 226 και αφού ζήτησε από την Ελλάδα να υποβάλει τις παρατηρήσεις της, εξέδωσε στις 23 Οκτωβρίου 2007, αιτιολογημένη γνώμη με την οποία ζητούσε να ληφθούν τα αναγκαία μέτρα για τη συμμόρφωση της χώρας μας εντός προθεσμίας δύο μηνών.
Με έγγραφο της 7ης Ιανουαρίου 2008, η Ελληνική Δημοκρατία διαβίβασε στην Επιτροπή σχέδιο προεδρικού διατάγματος για τη μεταφορά στην εσωτερική έννομη τάξη της οδηγίας 2006/22, χωρίς όμως σύμφωνα με την Επιτροπή, να προσδιορίσει την προβλεπόμενη ημερομηνία εκδόσεως και δημοσιεύσεως του κειμένου. Δεδομένου ότι η Επιτροπή ακολούθως δεν έλαβε καμία πληροφορία που να της επιτρέπει να συμπεράνει ότι τα αναγκαία μέτρα για τη μεταφορά της οδηγίας στην εσωτερική έννομη τάξη είχαν πράγματι ληφθεί, αποφάσισε να ασκήσει την υπό κρίση προσφυγή. Όπως τελικά διαπίστωσε, η Ελληνική Δημοκρατία μη θεσπίζοντας τις αναγκαίες νομοθετικές, κανονιστικές και διοικητικές διατάξεις προκειμένου να συμμορφωθεί πλήρως προς την οδηγία 2006/22, παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από την εν λόγω οδηγία. Ανάλογη ήταν και η τελική απόφαση του Δικαστηρίου (όγδοο τμήμα).
