Φως στη θρυλική δυναστεία των Αψβούργων επιχειρεί να ρίξει πρόσφατη έρευνα, η οποία δημοσιεύτηκε στην ηλεκτρονική εφημερίδα Plos One και μελετά το γενεαλογικό δέντρο της βασιλικής οικογένειας που απαριθμούσε περισσότερα από 3.000 μέλη.

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι η εμμονή των Αψβούργων να παντρεύονται με συγγενείς τους προς αποφυγή των προσμίξεων είχε μοιραίες επιπτώσεις για την εξέλιξη της δυναστείας, η οποία έδυσε στην Ισπανία με τελευταίο απόγονο τον Κάρολο Β’, καρπό αιμομικτικής σχέσης μεταξύ αδερφού και αδερφής ή παιδιού και γονιού, σύμφωνα με την έρευνα.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Γκονθάλο Αλβάρεθ από το Πανεπιστήμιο Σαντιάγκο δε Κομποστέλα της Ισπανίας, η δυναστεία των Αψβούργων παρουσίαζε, επίσης, υψηλά επίπεδα παιδικής θνησιμότητας, πολύ υψηλότερα από το μέσο όρο της εποχής –παρά το υψηλό βιοτικό τους επίπεδο– καθώς και υψηλά ποσοστά κληρονομικότητας φυσικών δυσμορφιών.

Με την πάροδο των γενεών και με το ποσοστό των αιμομικτικών γάμων να παραμένει σταθερό, ο συντελεστής ενδογαμίας (αναπαραγωγή μεταξύ ατόμων της ίδιας γενετικής γραμμής) βαθμιαία αυξανόταν, με αποτέλεσμα σε διάστημα 200 ετών να δεκαπλασιαστεί.

Ο ιδρυτής της ισπανικής δυναστείας Φίλιππος Α’, για παράδειγμα, εμφάνιζε συντελεστή ενδογαμίας 0,025%, ενώ πολλές γενεές αργότερα, ο αντίστοιχος συντελεστής του Καρόλου Κάρολο Β’ ανήλθε στο 0,25%. Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι ένα στα τέσσερα γονίδια του τελευταίου απογόνου της δυναστείας ήταν μάλλον ταυτόσημα, γεγονός που εξηγεί τις νοητικές και φυσικές του αναπηρίες.

Ο λόγος που τα υψηλά επίπεδα ενδογαμίας θεωρούνται ιδιαίτερα επίφοβα είναι ότι τα ταυτόσημα επικίνδυνα ελαττωματικά γονίδια, τα οποία είναι συνήθως υπολειπόμενα, ενώνονται σχηματίζοντας ένα γονίδιο το οποίο ευθύνεται για την εκδήλωση σωματικών και νοητικών δυσλειτουργιών.

Πηγή: The Independent