Το βράδυ της 22ας Ιανουαρίου, λίγες ώρες μετά την πρώτη επίσημη συνέντευξη Τύπου της κυβέρνησής του, ο Μπαράκ Ομπάμα πραγματοποίησε μια επίσκεψη-έκπληξη στα γραφεία των δημοσιογράφων που είναι διαπιστευμένοι στον Λευκό Οίκο. Ο Τζόναθαν Μάρτιν, ανταποκριτής του Politico, ρώτησε τον πρόεδρο γιατί είχε αποφασίσει να διορίσει στη θέση του αναπληρωτή υπουργού Αμύνης τον Ουίλιαμ Λιν ΙΙΙ, πρώην μέλος ενός λόμπι που εργαζόταν για μια εταιρεία όπλων, τη στιγμή που είχε δεσμευτεί να περιορίσει την επιρροή των ομάδων αυτών. «Δεν μπορώ να σας επισκέπτομαι αν είναι να δέχομαι επιθέσεις κάθε φορά που έρχομαι εδώ», απάντησε ο Ομπάμα, εμφανώς εκνευρισμένος.
Λιγότερο από μια ώρα αργότερα, το επεισόδιο αυτό δημοσιευόταν στην ιστοσελίδα του Politico, με τον τίτλο «Εκνευρισμένος ο Ομπάμα ενώπιον των δημοσιογράφων του Λευκού Οίκου». Από εκεί το πήραν τόσο το μπλογκ των Δημοκρατικών The Huffington Post, όσο και ο συντηρητικός δημοσιογράφος Ματ Ντρατζ. Και το βράδυ όλη η μπλογκόσφαιρα είχε πάρει φωτιά, για να πάρουν τη σκυτάλη στη συνέχεια το CNN και το Fox News.
Αν η προεκλογική εκστρατεία του 2004 στις ΗΠΑ ήταν εκείνη των μπλογκ, η εκστρατεία του 2008 σημαδεύτηκε από την άνοδο του Politico, που συνδυάζει web και χαρτί, ιδρύθηκε από τον Ρόμπερτ Ολμπρίτον και διευθύνεται από δύο πρώην δημοσιογράφους της «Ουάσινγκτον Ποστ», τον Τζον Χάρις και τον Τζιμ Βάντεχαϊ.
Από την αρχή, στόχος τους ήταν να συνδυάσουν την ταχυτητα του web με την αξιοπιστία του παραδοσιακού Τύπου. Και κατόρθωσαν γρήγορα να καταλάβουν μια από τις πρώτες θέσεις της πολιτικής δημοσιογραφίας. Λίγο πριν από τις εκλογές, τον Σεπτέμβριο του 2008, η αναγνωσιμότητα του Politico έφτασε σε επίπεδα-ρεκόρ, με 4,6 εκατομμύρια μοναδικούς αναγνώστες. Τον επόμενο μήνα, το ίδρυμα Nielsen το κατέταξε ένατο στον κατάλογο των ηλεκτρονικών εφημερίδων με τη μεγαλύτερη αναγνωσιμότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το Politico ήταν εκείνο που αποκάλυψε πρώτο ότι ο Τζον Μακέιν δεν ήξερε πόσα σπίτια είχε και ότι η Σάρα Πέιλιν ξόδευε αστρονομικά ποσά για την αμφίεσή της. Την ημέρα της ψηφοφορίας, ο Κρις Μάθιους έλεγε από την εκπομπή του (Hardball) ότι το Politico είναι η καλύτερη πολιτική ομάδα στην Ουάσινγκτον.
Και αναρωτιόταν: «Αραγε η "Ουάσινγκτον Ποστ" υπάρχει ακόμη;»
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Politico επωφελείται από την κρίση του Τύπου.
Δύο χρόνια μετά την ίδρυσή του, η Ουάσινγκτον μοιάζει συνεπαρμένη από την πρώτη μεγάλη ενημερωτική ηλεκτρονική εφημερίδα. Ενώ ο παραδοσιακός Τύπος απολύει, το Politico κρατάει. Και σύμφωνα με τον Ολμπρίτον, μέσα στο επόμενο εξάμηνο η επιχείρηση θα γίνει κερδοφόρα.
Υπάρχουν πάντως και σοβαρά ερωτήματα για τη βιωσιμότητα αυτής της επιχείρησης, γράφει το αμερικανικό περιοδικό New Republic. Πρώτα απ' όλα, οι συνθήκες εργασίας είναι εφιαλτικές: δέκα δημοσιογράφοι έχουν ήδη αποχωρήσει και πολλοί άλλοι παραπονούνται για τους εξοντωτικούς ρυθμούς. Επιπλέον, το μοντέλο λειτουργίας του δεν έχει δοκιμαστεί σε μεγάλη διάρκεια: οι εργαζόμενοι πληρώνονται χάρις στα έσοδα από τις διαφημίσεις, αλλά η αναγνωσιμότητα έχει μειωθεί κατά 50% σε σχέση με την περίοδο πριν από τις εκλογές. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το νέο αυτό μέσο έχει δημιουργήσει ένα μοντέλο δημοσιογραφίας non-stop, χωρίς αναλύσεις, που οι μεγάλες εφημερίδες δυσκολεύονται να υιοθετήσουν.
O ρυθμός λειτουργίας του Politico παρουσιάζει επίσης και ορισμένα μειονεκτήματα. Κάποιες φορές «βγαίνουν» πληροφορίες που δεν έχουν επαληθευτεί, όπως συνέβη τον Μάρτιο του 2007 με την είδηση της απόσυρσης του Τζον Εντουαρντς από την προεδρική κούρσα. Αίσθηση προκάλεσε πέρυσι το καλοκαίρι και ένα e-mail του Τζον Χάρις προς τους εργαζόμενους, με το οποίο τους ζητούσε να μην υποκύψουν στον θερινό λήθαργο. «Το μήνυμα αυτό ενόχλησε», λέει ένας από αυτούς. Ο Χάρις, πάλι, υποστηρίζει πως το Politico δεν μπορεί να λειτουργήσει σαν μια κλασική εφημερίδα. «Δεν μπορείς να σπριντάρεις για τρεις ημέρες και μετά να χαλαρώσεις».
Η ομάδα του Politico εξακολουθεί να μεγαλώνει: περισσότεροι από 60 δημοσιογράφοι εργάζονται πλέον στην ειδησεογραφική υπηρεσία. Και τα διαφημιστικά του έσοδα δεν έχουν πληγεί (ακόμη) από την κρίση.
Πηγή: The New Republic, ΑΠΕ-ΜΠΕ
