Να αναπροσανατολίσει τις πολιτικές της καλεί την κυβέρνηση η ΑΔΕΔΥ, υπογραμμίζοντας την ανάγκη δημιουργίας «ενός νέου οικονομικού και κοινωνικού υποδείγματος στην αρχή της αλληλεγγύης, της αξίας της εργασίας, της προοδευτικής και δίκαιης φορολογίας, της ποιότητας της δημοκρατίας και του περιβάλλοντος ζωής».
Στο κείμενο θέσεων και προτάσεων που απέστειλε στον Πρωθυπουργό και τους πολιτικούς αρχηγούς εν όψει ΔΕΘ, η ΑΔΕΔΥ διεκδικεί, μεταξύ άλλων, προϋπολογισμό και σχέδιο προστασίας και ανάκαμψης από την οικονομική κρίση με επίκεντρο την αναβάθμιση των δημοσίων υπηρεσιών, των δημοσίων επενδύσεων και των δημοσίων υποδομών, συνταξιοδοτική ασφάλεια και προστασία των Ταμείων με σχέδιο αποκατάστασης των αποθεματικών αξιών των Ταμείων σε λογικό χρόνο, καθώς και σειρά μέτρων για τους δημοσίους υπαλλήλους:
- νέο και ενιαίο μισθολόγιο για παλαιούς και νέους, με ενσωμάτωση επιδομάτων, υψηλό βασικό μισθό κτλ
- διπλασιασμό των κοινωνικών επιδομάτων, που εδώ και πλέον των 10 ετών είναι καθηλωμένα.
- κάλυψη των πάγιων αναγκών στο Δημόσιο μόνο με μόνιμο προσωπικό, με μια μόνιμη και ενιαία σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου.
- εφαρμογή του θεσμού των ΒΑΕ στο Δημόσιο
Επίσης η ΑΔΕΔΥ χαρακτηρίζει απαράδεκτη την πρόσφατη απόφαση του ΔΕΚ για τα όρια ηλικίας στη συνταξιοδότηση. Είναι απαραίτητο, υπογραμμίζει, να εξαντληθεί κάθε χρονικό περιθώριο διαπραγμάτευσης, δεδομένου ότι στην παρούσα περίοδο δεν υφίσταται και κανένα θέμα προστίμου.
Την Παρασκευή 28 Αυγούστου 2009 η ΑΔΕΔΥ συγκαλεί το Γενικό Συμβούλιο για τη διαμόρφωση του πλαισίου δράσης μετά τη Δ.Ε.Θ., ενώ την Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου διοργανώνει στη Θεσσαλονίκη (Ξενοδοχείο Καψής) Ημερίδα - ανοιχτό διάλογο για τις «πολιτικές στις εργασιακές σχέσεις με επικέντρωση στο Δημόσιο».
Τέλος, εκτίμηση της ΑΔΕΥ είναι ότι η συγκέντρωση - συλλαλητήριο το Σάββατο 5/9/2009 στη Θεσσαλονίκη, που οργανώνεται στο πλαίσιο της ΔΕΘ σε συντονισμό με το συνδικαλιστικό κίνημα στο ιδιωτικό τομέα, αναμένεται να καταγραφεί ως μια νέα δυναμική αφετηρία αγωνιστικών κινητοποιήσεων.
Ακολουθούν τα πλήρη κείμενα των επιστολών προς τον Πρωθυπουργό και τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς:
«Κύριε Πρόεδρε,
Τα χρόνια προβλήματα που αντιμετωπίζουμε καθώς και τα νέα που έχουν ανακύψει και ανακύπτουν από την κρίση, οξύνονται.
Η κρίση, ως αποτέλεσμα του νεοφιλελεύθερου μοντέλου της καπιταλιστικής ανάπτυξης, έχει επιπτώσεις στην οικονομία και την κοινωνία και αξιοποιείται για να περιοριστούν ακόμα και να καταργηθούν βασικά δικαιώματα των εργαζομένων και της κοινωνίας.
Οι υπαίτιοι και οι ευθύνες τους για τη διεθνή καπιταλιστική κρίση, των ευρωπαϊκών και εθνικών απορρυθμίσεων, των ιδιωτικοποιήσεων, των απελευθερώσεων των αγορών από κάθε δημόσιο και κοινωνικό έλεγχο, έχουν αναδειχθεί με σαφήνεια αλλά παραμένουν στο απυρόβλητο.
Είναι απαράδεκτο μετά και την κρίση να εφαρμόζονται πολιτικές και μέτρα που οδήγησαν στην κρίση.
Η εμμονή των ασκούμενων κυβερνητικών πολιτικών :
§ στη διαρκή υποβάθμιση των δημοσίων αγαθών (υγεία, παιδεία, κοινωνική ασφάλιση) με την υποχρηματοδότηση, υποστελέχωση, οργανωτική και λειτουργική υποβάθμιση,
§ την αύξουσα και εντεινόμενη υποχώρηση : έχει αρνητικές επιπτώσεις στο κοινωνικό σύνολο του βιοτικού επιπέδου, των εισοδημάτων, της πλήρους και ασφαλούς εργασίας (ελαστικές και άτυπες μορφές, απολύσεις, μείωση μισθών και σκληρή λιτότητα), εκπορεύουν κρίση, αυξάνουν τις ανισότητες και δεν οδηγούν σε έξοδο από την κρίση ή κοινωνική πρόοδο.
Η εξέλιξη της κρίσης το επόμενο διάστημα με δημοσιονομική μορφή και μείωση του όγκου των οικονομικών συναλλαγών, απειλεί (πολύ περισσότερο στις περιπτώσεις που προϋπήρχαν προβλήματα αντίστοιχης μορφής), τα πλήγματα και η αποδυνάμωση της κοινωνικής συνοχής να μετατραπούν σε αποσυνθέσεις.
Κύριε Πρόεδρε,
Βασικός στόχος των εκτιμήσεων, των διεκδικήσεων και των προτάσεών μας είναι να μην πληρώσουν οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι και οι άνεργοι την κρίση, αλλά εκείνοι που τη δημιούργησαν και κερδοσκοπούν. Δυστυχώς όμως διαπιστώνουμε ότι, οι πολιτικές που ασκήθηκαν και ασκούνται μεταβιβάζουν το κόστος της κρίσης στα λαϊκά στρώματα, με την περικοπή και κατάργηση βασικών δικαιωμάτων.
Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. είχε καταθέσει στη ΔΕΘ του 2008 ένα πλαίσιο εκτιμήσεων, προτάσεων, διεκδικήσεων, που παραμένει επίκαιρο και κρίνουμε αναγκαίο να το επαναφέρουμε ως αναπόσπαστο μέρος του υπομνήματός μας για τη ΔΕΘ του 2009.
Ειδικότερα για τα προβλήματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων του Δημοσίου, επικαιροποιούμε, επισημαίνουμε, διεκδικούμε :
Στο διάστημα από τη Δ.Ε.Θ. του 2008 έως τη Δ.Ε.Θ. του 2009 εμφανίστηκαν νέα προβλήματα, με ένταση και με οξύτητα:
? Η πολιτική λιτότητας με το πάγωμα των μισθών ή τη χορήγηση βοηθημάτων, την εντεινόμενη απειλή για συνέχεια το 2010 και για μισθολογικές ρυθμίσεις που θα περιορίζουν τα δικαιώματα όλων και ιδιαίτερα των νέων, προκειμένου να «περιοριστούν» οι δαπάνες. Είναι αποκαλυπτικό ότι ενώ η Κυβέρνηση έχει αναγνωρίσει και εξαγγείλει την αναγκαιότητα ενός νέου μισθολογίου για όλους τους δημοσίους υπαλλήλους, η πολιτική που ακολουθεί κινείται σε διαφορετική κατεύθυνση.
? Η πρωτόγνωρη αδυναμία και εμπλοκή στην καταβολή του εφάπαξ με αποτέλεσμα να συνεχίζεται η υποβάθμιση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων και να οδηγείται σε αδιέξοδο και διάλυση το ΤΠΔΥ. Απαιτείται άμεσα κρατική επιχορήγηση του Ταμείου αντί του δανεισμού. Πολύ περισσότερο όταν το ποσό που είναι αναγκαίο είναι κατά πολύ υποδεέστερο του 1 δις 300 εκ. ευρώ που η διαχρονική κρατική πολιτική σε βάρος του Ταμείου Πρόνοιας, στοίχισε σύμφωνα με υπολογισμούς του ίδιου του Ταμείου.
? Η παραπαίουσα κατάσταση του ΟΠΑΔ. Η απουσία των αναγκαίων πόρων και οι επαναλαμβανόμενες καταγγελίες συμβάσεων γιατρών και φαρμακοποιών.
? Η απόφαση του ΔΕΚ που με πρόσχημα την ισότητα στα όρια ηλικίας ανδρών και γυναικών επιχειρεί την ανατροπή του χαρακτήρα του ισχύοντος συστήματος ασφάλισης, συνταξιοδότησης από κοινωνικό σε επαγγελματικό. Μια πρωτοφανής επίθεση, όπως και στην Ιταλία, για την ακύρωση της δημόσιας μορφής συνταξιοδοτικών συστημάτων, όταν έχει γίνει γνωστό ότι στα δημόσια συστήματα οι εισφορές και οι δαπάνες κατευθύνονται ή επιστρέφουν στο Κράτος και την οικονομία, λειτουργούν ως ένας από τους πιο σταθερούς συντελεστές της κοινωνικής συνοχής.
? Η ιδιωτικοποίηση των ΔΕΚΟ και Δημοσίων Υπηρεσιών, ακόμη και βασικών δημόσιων αγαθών π.χ. νερό, έχουν ακόμη πιο αρνητικές επιπτώσεις και επιβάρυνση στο βιοτικό επίπεδο.
? Οι ελαστικές μορφές εργασιακών σχέσεων (όλων των μορφών συμβάσεις και συμβασιούχοι) και η ανασφάλιστη εργασία (stage) που τείνουν να προσεγγίσουν το 20% με πρωταγωνιστή την Κυβέρνηση και πρωταθλητή την Αυτοδιοίκηση.
Ο προϋπολογισμός του 2010, που ήδη καταρτίζεται, καθώς και το νέο σχέδιο «διαρθρωτικών» μέτρων προς την Ε.Ε. για τη δημοσιονομική και οικονομική πορεία της χώρας (Οκτώβριος 2009), είναι εξαιρετικά κρίσιμοι και κομβικοί σταθμοί για το μέλλον των εργαζομένων, των δικαιωμάτων, της κοινωνικής συνοχής.
Το συνδικαλιστικό κίνημα με αποφασιστικό τρόπο διεκδικεί την ανάπτυξη σε αρχές, δεσμεύσεις και στόχους, υπεύθυνων και επιτεύξιμων λύσεων, πολιτικών , με κοινωνικό στίγμα :
§ Διεκδικούμε προϋπολογισμό και σχέδιο προστασίας και ανάκαμψης από την οικονομική κρίση με επίκεντρο την αναβάθμιση των δημοσίων υπηρεσιών, των δημοσίων επενδύσεων και των δημοσίων υποδομών.
§ Διεκδικούμε τη συνταξιοδοτική ασφάλεια και την προστασία των Ταμείων. Απαιτείται σχέδιο αποκατάστασης των αποθεματικών αξιών των Ταμείων σε λογικό χρόνο καθώς και τη λήψη μέτρων για την ενίσχυση της επάρκειάς τους προκειμένου να καλυφθούν οι τρέχουσες και οι μεσομακροπρόθεσμες, ορατές υποχρεώσεις τους καθώς και οι αναγκαίες αλλαγές στην πολιτική εργασιακών σχέσεων, αφού επηρεάζουν το επίπεδο εισροών προς την κοινωνική ασφάλιση.
Ειδικότερα για τα άλλα προβλήματα των εργαζομένων στο Δημόσιο:
? Διεκδικούμε ένα νέο και ενιαίο μισθολόγιο για παλαιούς και νέους, την υλοποίηση της πρωθυπουργικής δέσμευσης και την εφαρμογή της, με ενσωμάτωση επιδομάτων, υψηλό βασικό μισθό (1.350 €), αξιοκρατικές εσωτερικές και εξωτερικές σχέσεις διαχρονικής εξέλιξης. Είμαστε ριζικά αντίθετοι στη διαίρεση παλαιών και νέων που αυξάνει τις ανισότητες και το μισθολογικό χάσμα τόσο ανάμεσα σε τομείς και κλάδους, όσο και ανάμεσα στους εργαζόμενους είτε είναι παλαιοί, είτε νέοι.
? Διεκδικούμε διπλασιασμό των κοινωνικών επιδομάτων, που εδώ και πλέον των 10 ετών είναι καθηλωμένα.
? Διεκδικούμε κάλυψη των πάγιων αναγκών στο Δημόσιο μόνο με μόνιμο προσωπικό. Μια και ενιαία σχέση εργασίας, μόνιμη δημοσίου δικαίου. Είμαστε ριζικά αντίθετοι στην προωθούμενη ρύθμιση για την εξέλιξη των ιδιωτικού δικαίου με τρόπο που διασπά και συστηματοποιεί τη διάσπαση της εργασιακής σχέσης στο δημόσιο, της συνοχής και της σύγχρονης οργάνωσης των υπηρεσιών. Ζητήσαμε ήδη με δημόσιο τρόπο, αλλά και στην κοινοβουλευτική διαδικασία της αρμόδιας επιτροπής, ζητάμε και τώρα την απόσυρση της ρύθμισης προκειμένου να εισαχθεί ολοκληρωμένη διάταξη για τη μονιμοποίησή τους. Με τις επιλογές της Κυβέρνησης παραμένουν οι μισθολογικές διαιρέσεις, συνεχίζουν να επιβαρύνονται τα Ταμεία (όπως και η πανσπερμία των ελαστικών μορφών και το νέο, διογκωμένο φαινόμενο συμβασιούχων) θα οδηγηθούμε ακόμη σε προσφυγές και ενδωυπηρεσιακές εντάσεις και θα υπάρξουν αρνητικές επιπτώσεις στη συνοχή, την οργάνωση και την εύρυθμη και ποιοτική λειτουργία των υπηρεσιών. Οι συνεχείς καταχρηστικές πρακτικές παρήγαγαν νέες γενιές συμβασιούχων γι’ αυτό θεωρούμε αναγκαία την προώθηση νομοθετικών μέτρων μετατροπής των συμβάσεών τους σε μόνιμες (για όσους καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες) και κατάργηση του θεσμού των εκτάκτων. Η μερική αντιμετώπιση και οι συνεχείς προσλήψεις συμβασιούχων αποτελεί απαράδεκτη πρακτική, που καταργεί το ΑΣΕΠ και κάθε έννοια διαφάνειας, αξιοκρατίας στις προσλήψεις στο Δημόσιο.
? Διεκδικούμε την εφαρμογή του θεσμού των ΒΑΕ στο Δημόσιο, θεωρούμε απαράδεκτο τον αποκλεισμό της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. από τις σχετικές διαδικασίες, κάτι που επιλέχθηκε προκειμένου η κατάτμηση του θεσμού και η συρρίκνωσή του να είναι χωρίς ισχυρό και ενωτικό αντίλογο, απόκρουση από το συνδικαλιστικό κίνημα.
? Η απόφαση του ΔΕΚ που ακυρώνει τον κοινωνικό χαρακτήρα της ασφάλισης δεν πρέπει να γίνει αποδεκτή και να υλοποιηθεί. Είναι απαραίτητο να εξαντληθεί κάθε χρονικό περιθώριο διαπραγμάτευσης, δεδομένου ότι στην παρούσα περίοδο δεν υφίσταται και κανένα θέμα προστίμου (που κάποιοι επισείουν). Σε κάθε περίπτωση η Κυβέρνηση να κινηθεί στην κατεύθυνση της διόρθωσης με την ενίσχυση των κοινωνικών χαρακτηριστικών του συστήματος.
Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. θεωρεί ότι σε μια περίοδο πρωτοφανούς αστάθειας η υπεύθυνη πολιτική και κοινωνική στάση υπαγορεύει να ενταθούν οι προσπάθειες και να στραφούν οι πολιτικές προς την ενίσχυση της κοινωνικής συνοχή. Διεκδικούμε :
1. Μια σαφή και καθαρή πολιτική βούληση, δημόσιες και συλλογικές συμφωνίες, προς την άμεση και ριζική αναστροφή των δημόσιων πολιτικών ελέγχου των τιμών και της ακρίβειας, δίκαιο φορολογικό σύστημα, απομάκρυνσης από το κοκτέιλ μισθολογικής πολιτικής και πολιτικής στις εργασιακές σχέσεις, όπου οι χαμηλοί βασικοί μισθοί και οι ελαστικές σχέσεις παράγουν φτωχούς, μερικά ή καθόλου ασφαλισμένους εργαζόμενους, δημιουργούν φτωχή χρηματοδότηση για την ασφάλιση, οδηγούν σε φτωχούς συνταξιούχους και φτωχή οικονομία για την κοινωνία και τη χώρα. Η κρίση αυτό το έχει καταστήσει αντιληπτό και δεν χρειάζεται ειδική χημεία επιχειρημάτων για να αποδειχτεί.
2. Σήμερα απαιτείται πολιτική φραγμών απέναντι στο κεφάλαιο που υπερασπίζεται στενά και σκληρά τα κέρδη του. Να τεθούν σε κίνηση σοβαρές προσπάθειες και παρεμβάσεις για την προστασία των θέσεων εργασίας, την ποιότητα των εργασιακών σχέσεων, την υποστήριξη της κοινωνικής ασφάλισης, του υγειονομικού συστήματος, των δημόσιων και κοινωνικών υπηρεσιών, παροχών.
3. Ταυτόχρονα χρειάζεται ο τερματισμός των πελατειακών και λαφυραγωγικών πρακτικών. Απαιτείται Δημόσια Διοίκηση και Υπηρεσίες που να μπορούν, να θέτουν κανόνες να ελέγχουν την εφαρμογή τους.
Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. καλεί την Κυβέρνηση, τώρα που ολοκληρώνεται η κατάρτιση του νέου προϋπολογισμού, να αναπροσανατολίσει τις πολιτικές της.
Κύριε Πρόεδρε,
Σήμερα στη συνείδηση του λαού και της κοινωνίας η συνέχεια συρρίκνωσης των δικαιωμάτων και των εγγυήσεων για την εργασία, το μισθό, τη σύνταξη, την κοινωνική προοπτική, το περιβάλλον, προβάλλει ως η αυλαία ενός έργου αδιέξοδων για τους εργαζόμενους και την κοινωνία πολιτικών.
Είναι επείγουσα η ανάγκη δημιουργίας ενός νέου οικονομικού και κοινωνικού υποδείγματος στην αρχή της αλληλεγγύης, της αξίας της εργασίας, της προοδευτικής και δίκαιης φορολογίας, της ποιότητας της δημοκρατίας και του περιβάλλοντος ζωής.
Κύριε Πρόεδρε,
Με επίκεντρο τη ΔΕΘ του 2009 διεκδικούμε πολιτική με αντίκρισμα στις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των ανέργων.
Οι κυβερνητικές ή άλλες πολιτικές που είναι αποκομμένες από την αντιμετώπιση των υπαρκτών προβλημάτων, τον καθημερινό βίο, θα δυναμώνουν την αγωνιστική στάση και διεκδίκηση γιατί οι συλλογικές ανάγκες, οι συλλογικοί αγώνες, η κοινωνία δεν είναι παρένθεση στην πολιτική ατζέντα αλλά η δύναμη ελπίδας για τις εξελίξεις, για την έξοδο από την κρίση».
2.
«Κύριε Πρόεδρε,
Οι εργαζόμενοι της χώρας μας βιώνουν τις αρνητικές επιπτώσεις της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης, την εμβάθυνση των ανισοτήτων, τη σφαιρική αβεβαιότητα και ανασφάλεια. Βιώνουν ένα πολιτικό και οικονομικό κύκλο επιλογών, προσανατολισμών, ανάπτυξης από τις χρηματαγορές και χρηματοπιστωτικές αγορές, που έχει θεοποιήσει τα κέρδη και τον ανταγωνισμό.
1.- Η χρηματοπιστωτική κρίση αναδεικνύει μια συνολική μορφή κρίσης του μοντέλου νεοφιλελεύθερης ανάπτυξης, της παγκοσμιοποίησης, των ελεύθερων αγορών και δεν περιορίζεται - πλέον - σε επιζήμιες επιπτώσεις - αλλά επεκτείνεται με μια συμμετρική ανασφάλεια, οδηγεί : σε κρίση εμπιστοσύνης, ανησυχία, φόβο για τις εξελίξεις. Η κρίση αυτή σε συνδυασμό με τις πολιτικές διατήρησης και ενίσχυσης των κερδών, περιορισμού του κοινωνικού κράτους έχουν υποβαθμίσει ακόμη περισσότερο την θέση των εργαζομένων και γενικότερα της κοινωνίας, εγκαθιστά μια σφαιρική αβεβαιότητα περικλείοντας τον κίνδυνο επέκτασης των ρηγμάτων αλληλεγγύης και ρευστοποίησης της κοινωνίας.
1.1. Η σημερινή κατάσταση με την πλήρη κοινωνική υποχώρηση, με την διαχρονική της εξέλιξη στον περιορισμό / ανατροπή των εργασιακών, συλλογικών δικαιωμάτων (τις αντιασφαλιστικές μεταρρυθμίσεις, την αποδυνάμωση ή - αναστολή των συλλογικών διαπραγματεύσεων και συμβάσεων - Δημόσιο / ΔΕΚΟ - οδηγεί: σε ένα συνεχές πλαίσιο άσκησης πολιτικών με κατεύθυνση την ανατροπή εργασιακών και κοινωνικών δικαιωμάτων) έως τη διαρκή λιτότητα (που χαρακτηρίζεται υπερβολική ακόμη και από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) και την ακρίβεια, είναι μια κατάσταση που διαμορφώνει συνθήκες κοινωνικού ντάμπιγκ, έντονων και εκρηκτικών κοινωνικών αντιδράσεων και κινητοποιήσεων.
1.2. Τα δεδομένα στην απασχόληση με την υψηλή ανεργία στη χώρα μας, την Ευρώπη, μεταξύ 7-9%, αλλά και τα δεδομένα στους μισθούς και το επίπεδο συντάξεων, όπου : η ονομαστική απόκλιση από τον αντίστοιχο Μ.Ο. της Ευρωζώνης είναι στο 47%, η μείωση της αγοραστικής δύναμης το 2008 εξαιτίας και της εισοδηματικής πολιτικής τείνει να προσεγγίσει το 4% στη χώρα μας και το 1 εκ. οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι με μισθούς φτώχειας και πείνας στη χώρα μας ( στην Ευρώπη τα 30 εκατ.), είναι τα στοιχεία του μεγέθους της δυσχέρειας, της υποβάθμισης της ζωής, της απαισιοδοξίας εκατομμυρίων ανέργων, μισθωτών και συνταξιούχων.
1.3. Η αστάθεια και η επιδείνωση που προκύπτει από την επιβράδυνση των ρυθμών ανάπτυξης, την αύξηση του πληθωρισμού και τη μείωση των επενδύσεων, την αύξηση των τιμών στις πρώτες ύλες και την κερδοσκοπία που αναπτύσσεται στη χώρα μας, με ιδιαίτερα ρεκόρ, είναι τάσεις και εξελίξεις που μορφοποιούν ένα τοπίο παρακμής.
1.4. Η αμφισβήτηση της πολιτικής και όχι απλά του πολιτικού συστήματος που αυξάνεται από την κάθε φορά αποκάλυψη φαινόμενων διαφθοράς, έχει τη βάση της στον προσανατολισμό των ασκούμενων πολιτικών, στα αίτια και όχι τα παράγωγα. Αδιαφάνεια στη λειτουργία και αδυναμία εμβάθυνσης περιεχομένων στους θεσμούς, ιδιωτικοποιήσεις, άνιση και άδικη διανομή εισοδημάτων, φορολογική αδικία, χαμηλή ποιότητα ζωής, ανεργία, κοινωνική ανασφάλεια, καταστροφή περιβάλλοντος, κλιματική αλλαγή κ.ά.
1.5. Ένα μείζον στοιχείο, ιδιαίτερα αισθητό στις συνθήκες της κρίσης, είναι ο ρόλος της Δημόσιας Διοίκησης, των δημόσιων και κοινωνικών υπηρεσιών. Οι ιστορικές, διαχρονικές παθογένειες, κομματικοπελατειακές λογικές, εξαρτήσεις και στρεβλώσεις αναπαράγονται στην κυβερνητική πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, των ΣΔΙΤ, τις προσλήψεις και τη γιγάντωση νέων γενιών συμβασιούχων έως την εκτεταμένη εισαγωγή μορφών φθηνής και ανασφάλιστης εργασίας, stage, τις υποβαθμισμένες συνθήκες εργασίας, της αμοιβής, της εξέλιξης και τα αναχρονιστικά οργανωτικά, λειτουργικά και τεχνικά πρότυπα. Είναι σημαντικό σε μια στιγμή έντονων και υψηλών κοινωνικών αναγκών ο ρόλος των δημόσιων, κοινωνικών υπηρεσιών από την κοινωνική προστασία έως την προστασία του περιβάλλοντος, την χωρίς εκμετάλλευση πρόσβαση στην υγεία, την παιδεία, την κοινωνική πρόνοια και ασφάλεια, να ενισχυθεί, να απελευθερωθεί από τους φραγμούς της γραφειοκρατίας, της πολυνομίας, της υποστελέχωσης, της υποχρηματοδότησης, της κομματικής χειραγώγησης των εσωτερικών λειτουργιών, της μεροληπτικής και διαχωριστικής, αναξιοκρατικής αντιμετώπισης του έμψυχου δυναμικού της.
1.6. Η εισοδηματική πολιτική ειδικότερα στο δημόσιο, που για άλλη μια χρονιά αποφασίστηκε μονομερώς, με ονομαστικές αυξήσεις που δεν υπερβαίνουν το 2% και επίσημο πληθωρισμό στο 4,9%, την ακρίβεια και τις ανατιμήσεις στα βασικά είδη στο 7,5% , αποτελεί πρωτόγνωρη επίθεση στα εισοδήματά μας. Η ανάλογη πολιτική και το 2007 με ονομαστική μείωση έχει διαμορφώσει ένα πλαίσιο, που εκτός των άλλων, ακυρώνει και αναιρεί και μέτρα ενσωμάτωσης των επιδομάτων στους βασικούς μισθούς.
Κύριε Πρόεδρε,
Η Δ.Ε.Θ. του 2008 επιβάλλει τη συμπύκνωση συγκεκριμένων προσεγγίσεων, ανάλυσης και εκτίμησης της πολιτικής, οικονομικής και κοινωνικής πορείας με την υπεύθυνη τοποθέτηση προτάσεων, διεκδικήσεων, κατευθύνσεων, στην πρώτη γραμμή των προβλημάτων, των αγωνιών, των αγώνων των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων.
Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. με σαφή, ουσιαστικό και συνάμα επίμονο και σταθερό τρόπο προβάλλει, προτείνει, διεκδικεί λύσεις, με κύρια στοιχεία :
2.- Την προώθηση σε εθνική και ευρωπαϊκή κλίμακα ενός νέου κοινωνικού οράματος για τον 21ο αιώνα που να έχει στο στόχο του τον άνθρωπο και τις ανάγκες του και όχι τα κέρδη των επιχειρήσεων.
Ένα συγκεκριμένο πολιτικό και οικονομικό πλαίσιο δράσης για την κοινωνική συνοχή, ένα πλαίσιο ίσης πρόσβασης και αλληλεγγύης, το οποίο διεκδικούμε να υιοθετηθεί άμεσα και με αφετηρία την αντιμετώπιση της κρίσης, της φτώχειας, της πείνας που θα αποσκοπεί στην ανάπτυξη με επενδύσεις. Το κοινωνικό και ανθρώπινο κεφάλαιο.
Σε μια περίοδο που ζούμε την πιο σκληρή μορφή καπιταλισμού, μια βάρβαρη μορφή παγκοσμιοποίησης, οι εργαζόμενοι προσβλέπουν στη δημιουργία από το χώρο της πολιτικής, πολιτικών :
· Αλλαγής του Συμφώνου Οικονομικής Σταθερότητας και προώθησης Συμφώνου Κοινωνικής Συνοχής και Προόδου στην Ευρώπη.
· Καταπολέμησης της φτώχειας, του κοινωνικού αποκλεισμού, της πείνας στον πλανήτη.
· Αποκατάσταση και προστασία του περιβάλλοντος, αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών, ασφάλεια και επάρκεια ενέργειας, εναλλακτικές, συστηματικές, αποτελεσματικές πολιτικές για την υποστήριξη, την ποιότητα ζωής, το μέλλον του πιο πολύτιμου και σύνθετου οργανισμού στον πλανήτη : του ανθρώπου.
Προς την κατεύθυνση αυτή είναι άμεσα αναγκαία :
· Η δημιουργία προγράμματος και η υλοποίησή του για την καταπολέμηση της φτώχειας.
· Η αύξηση των συντάξεων για την αντιμετώπιση της φτώχειας των ηλικιωμένων και η θέσπιση ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος, που κάτω από τις σύγχρονες ανάγκες ως βασικό επίπεδο να διαμορφώνεται στα 900 € και άνω.
· Η αύξηση του αφορολόγητου ορίου στα 16.000 € , η τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας, η επιπρόσθετη, διορθωτική αύξηση των μισθών και συντάξεων, προκειμένου να αντισταθμιστούν οι απώλειες στην αγοραστική δύναμη για το 2008.
· Η θεσμοθέτηση νέου μισθολογίου με άμεση αύξηση των βασικών μισθών στα 1.350 € , με ενσωμάτωση των επιδομάτων και διαμόρφωση των εσωτερικών σχέσεων (1/2) και των εξωτερικών (1/3) ανάλογα με τα εκπαιδευτικά επίπεδα.
· Καταπολέμηση της αδήλωτης εργασίας, προώθηση της κοινωνικής εργασίας για την επανένταξη των μακροχρόνια ανέργων, την ενίσχυση της απασχόλησης των γυναικών, την αντιμετώπιση και ανατροπή των επισφαλών , ελαστικών και επικίνδυνων τυπικών ή άτυπων νέων μορφών απασχόλησης και εργασίας.
2.1. Η στήριξη της κοινωνικής ανάπτυξης, η κοινωνική πρόοδος είναι κεφαλαιώδους σημασίας ζητήματα για το συνδικαλιστικό κίνημα και τον ελληνικό λαό. Η ανάγκη μέτρων και πολιτικής στροφής, προβάλλει σήμερα και ανταποκρίνεται δυναμικά στην εξέλιξη των κοινωνικών συνθηκών και απαιτεί ευθύνη και συμμετοχή όλων για την αντιστροφή της πτώσης, της διαρκούς πολιτικής και νομικής αποδυνάμωσης των εργασιακών, ασφαλιστικών, συλλογικών και κοινωνικών δικαιωμάτων.
Η αντιμετώπιση των «κοινωνικών ρηγμάτων» και των «ρηγμάτων μεταξύ των γενεών» προϋποθέτει μέτρα, μέσα, πολιτικές, όπως :
· Απεμπλοκή σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο της νομοθεσίας για τις εργασιακές σχέσεις, από την κυριαρχία της ευελιξίας που τείνει να οδηγήσει στην πλήρη κατάργηση κάθε έννοιας ασφαλούς, ποιοτικής και με δίκαιη αμοιβή εργασίας. Η ανταγωνιστικότητα του κόστους των μισθών με την υποβάθμιση, ελαστικοποίηση των όρων, των σχέσεων, της αμοιβής και της ασφάλειας της εργασίας μας οδηγεί στον εργασιακό μεσαίωνα αλλά δεν οδηγεί σε βιωσιμότητα. Το σημερινό πρόβλημα και η υποχώρηση των εθνικών οικονομιών, της ευρωπαϊκής οικονομίας επηρεάζεται (και σε συνθήκη κρίσης γίνεται επικίνδυνο) από τη σημαντική ανατίμηση του ΕΥΡΩ, τα υπερβολικά υψηλά επιτόκια της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, από τις νομισματικές (και όχι τις εργασιακές) πολιτικές που συναρτώνται με ανταγωνιστικές υποτιμήσεις σε άλλα μέρη του πλανήτη. Το ισχυρό νόμισμα με αδύναμες οικονομικά κοινωνίες είναι επικίνδυνη πολιτική για την κοινωνική και οικονομική προοπτική κάθε ευρωπαϊκής χώρας, της Ευρώπης.
· Η αναβάθμιση και η διασφάλιση των συλλογικών διαπραγματεύσεων και συμβάσεων στο εθνικό επίπεδο, η πλήρης εφαρμογή τους και για τους εργαζόμενους στις Δημόσιες Υπηρεσίες, η διασφάλιση ενός σταθερού, ισχυρού και αποτελεσματικού πλαισίου για πανευρωπαϊκές συλλογικές διαπραγματεύσεις και συμβάσεις, είναι η εύρυθμη πολιτική διεύθυνση, η πολιτική και το μέσο δυναμικής λειτουργίας των εργασιακών σχέσεων και της εγγύησης του κοινωνικού κεκτημένου, των κοινωνικών δικαιωμάτων σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο.
· Αναβάθμιση, ενίσχυση, αποτελεσματικότητα των δράσεων για την υγεία και ασφάλεια στο χώρο εργασίας με τη δημιουργία ενιαίου, δημόσιου και κοινωνικού φορέα εποπτείας και ελέγχου, με διεύρυνση της πολιτικής για την υγεία και ασφάλεια στην εργασία στην αντιμετώπιση των κινδύνων από τους νέους και άτυπους τύπους απασχόλησης και εργασίας.
· Επανεξέταση και κατάργηση των αντιασφαλιστικών μεταρρυθμίσεων και νόμων, δίκαιη κατανομή της συμμετοχής στη χρηματοδότησή του με συμμετοχή, εκτός των άλλων, της αναδιανεμητικής ενίσχυσης και του φορολογικού συστήματος.
· Ενίσχυση μέτρων, μέσων, δράσεων με την ενίσχυση και των συμμετοχικών , συλλογικών και ατομικών διαδικασιών και ικανοτήτων για την αντιμετώπιση των διακρίσεων στην εργασία εξαιτίας του φύλλου, της ηλικίας, της χώρας προέλευσης, των οικογενειακών υποχρεώσεων.
2.2. Η διασφάλιση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, των συνταξιούχων, των ανέργων προϋποθέτει την εγγύηση ως δημοσίων αγαθών των θεμελιωδών κοινωνικών δικαιωμάτων της πρόσβασης, της ανταπόκρισης από τις δημόσιες, κοινωνικές υπηρεσίες. Η διαμόρφωση και η υλοποίηση ενός εθνικού χάρτη δικαιωμάτων στις δημόσιες υπηρεσίες, την υγεία, την παιδεία, την πρόνοια, τη δημόσια διοικητική λειτουργία (Δημόσια Διοίκηση, Αυτοδιοίκηση) προϋποθέτει ανάπτυξη του δημόσιου τομέα με επαρκή χρηματοδότηση, στελέχωση, πλαίσιο οργάνωσης, εσωτερική λειτουργική αυτοτέλεια, επένδυση, ποιότητα, αποτελεσματικότητα.
Προς την κατεύθυνση αυτή είναι αναγκαίο και διεκδικούμε :
v Εγκατάλειψη κάθε σχεδιασμού και πολιτικής ιδιωτικοποιήσεων των επικοινωνιών, της ενέργειας του νερού, της πρόνοιας, της δημόσιας υγείας, υποβάθμισης της δημόσιας παιδείας, ιδιωτικοποίησης της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης { ΚΕΣ } σε αντίθεση με το ισχύον σύνταγμα, κάθε σχεδιασμού που οδηγεί στην εμπορευματοποίηση και την προνοιακή φιλανθρωπία τα δημόσια αγαθά.
v ¶μεση βελτίωση των παρεχόμενων υπηρεσιών με πρόγραμμα, κοινωνικό έλεγχο και συμμετοχή, αύξηση της χρηματοδότησης για την παιδεία στο 5% του Α.Ε.Π., για την υγεία - πρόνοια στο 10% του Α.Ε.Π.
v Ενιαία - μόνιμη σχέση εργασίας δημοσίου δικαίου στη Δημόσια Διοίκηση, τις δημόσιες, κοινωνικές, αυτοδιοικητικές υπηρεσίες με άμεση ένταξη και μετατροπή όλων των άλλων τύπων εργασιακής σχέσης.
v ¶μεση και πλήρη αντιμετώπιση του κομματικοπελατειακού συστήματος με την εφαρμογή των κριτηρίων κρίσης, επιλογής, αξιολόγησης για όλους χωρίς μεταβατικές παρακάμψεις, αναθέσεις καθηκόντων κ.α. που περιορίζουν και ακυρώνουν την ενιαία, ορθή, ίση εφαρμογή των μοριοποιημένων κριτηρίων του νέου δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα. Η κατοχύρωση με Συλλογική Διαπραγμάτευση, Σύμβαση, των κριτηρίων εξέλιξης, μετάταξης, απόσπασης, υπηρεσιακών μεταβολών, αμοιβής και δικαιωμάτων στη Δημόσια Διοίκηση, είναι και αποτελεί θεμελιώδες αίτημα της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
v Η αποτελεσματική αξιοποίηση των πόρων του πρώτου οριζόντιου κοινοτικού πλαισίου για τη Δημόσια Διοίκηση μπορεί με τις κατάλληλες πολιτικές να συμβάλλει στην ανάπτυξη των υποδομών, των μέσων, των δυνατοτήτων, των υπηρεσιών προς τον πολίτη. Η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. σε συγκεκριμένο προγραμματικό πλαίσιο με το ΕΚΔΔΑ συμβάλλει για την εκπαίδευση, την έρευνα, τη διαρκή επιμόρφωση του δυναμικού της Δ.Δ., επιδιώκουμε την πλήρη εφαρμογή και ανάπτυξή του, επιδιώκουμε τη διαμόρφωση αντίστοιχου πλαισίου για την προώθηση, την αναβάθμιση, την βελτίωση λειτουργιών και διαδικασιών εξυπηρέτησης του πολίτη, προϋποθέσεων και κριτηρίων αξιοκρατίας από το προσοντολόγιο για την πρόσληψη έως την θέση εργασίας.
2.3. Με την εκτίμηση του σοβαρού αντίκτυπου της κρίσης στις συνθήκες ζωής της συντριπτικής πλειοψηφίας της κοινωνίας η υλοποίηση ενός προγράμματος κοινωνικής δράσης για την αντιμετώπιση των αρνητικών κοινωνικών της συνεπειών, είναι ανάγκη να αποτυπωθεί στο νέο προϋπολογισμό.
Διεκδικούμε έναν προϋπολογισμό αναδιανομής και έμφασης :
v Στη διάθεση πόρων για την απασχόληση και την κοινωνική συνοχή.
v Στην αύξηση των μισθών και των συντάξεων, την εφαρμογή του νέου μισθολογίου.
v Στην αύξηση, το διπλασιασμό των κοινωνικών επιδομάτων.
v Στην ενίσχυση, την επαναφορά και αποκατάσταση δικαιωμάτων, παροχών, υπηρεσιών από τις δημόσιες - κοινωνικές υπηρεσίες (υγεία, υγειονομική και φαρμακευτική πολιτική - κατάργηση της συμμετοχής - κοινωνική ασφάλιση, δημόσια δωρεάν παιδεία) προς τους εργαζόμενους, τους πολίτες.
Το άνοιγμα μιας νέας πολιτικής προϋποθέτει δημοσιονομικά μέσα και πόρους που είναι εφικτό να εξασφαλιστούν με την αντιμετώπιση της παραοικονομίας, τη μείωση των κερδών, την αναδιανομή των εισοδημάτων και τη φορολογική δικαιοσύνη. Η επιστροφή και υποστήριξη, η αναπλήρωση των απωλειών στα εισοδήματα των μισθωτών και συνταξιούχων, την ενίσχυση των ανέργων και όσων πλήττονται δυσανάλογα, όσων είναι κάτω από τα όρια φτώχειας, μπορεί για το 2008 να αντιμετωπιστεί : με αύξηση των κοινωνικών επιδομάτων, καταβολή διορθωτικού ποσού στις αυξήσεις, φορολογικές ελαφρύνσεις, με πόρους, που εκτός των όποιων ανακατανομών μπορούν να πραγματοποιηθούν στον υφιστάμενο προϋπολογισμό και με τη θέσπιση ειδικής εισφοράς επί των υψηλών κερδών και εισοδημάτων.
2.4. Ο συνεχής προσδιορισμός σήμερα των αναγκών, των ανησυχιών, των προσδοκιών των εργαζομένων, των λαϊκών στρωμάτων, επιβάλλει τη μόνιμη, συστηματική ανασκόπηση της κοινωνικής και οικονομικής πραγματικότητας. Επιβάλλει ένα πλαίσιο πολιτικής λειτουργίας και πολυφωνικής συμμετοχής που να διασυνδέει με την κοινωνία τους θεσμούς, να τους προσδίδει χρήσιμο, απτό, πρακτικό περιεχόμενο, ανταπόκριση και αποτέλεσμα. Στο πλαίσιο αυτό :
· Η συμμετοχή των εργαζομένων για την διαμόρφωση της νέας διοικητικής δομής της χώρας, πέρα από την γενικότερη αξία της συμβολής τους, είναι αναγκαία για την ρύθμιση εργασιακών ζητημάτων και την αντιστοίχηση του ανθρώπινου δυναμικού. Η αξιολόγηση κόστους και αποτελεσμάτων των μέχρι τώρα παρεμβάσεων [ β΄ βαθμός - Καποδίστριας - Μονάδες Διαχείρισης ΚΠΣ - Κώδικας κ.ά ] είναι η απαραίτητη βάση για οποιαδήποτε νέα παρέμβαση.
· Η αυτονομία και οι ικανότητες των συνδικαλιστικών και κοινωνικών φορέων πρέπει να υποστηριχθούν με δημόσιους τρόπους και μέτρα.
· Η μόνιμη και σταθερή διαβούλευση σε κυβερνητικό και κοινοβουλευτικό επίπεδο με τις οργανώσεις των εργαζομένων μπορεί να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο στη διαβίβαση αιτημάτων, στην ανάδειξη λύσεων, στη χάραξη, εφαρμογή, αξιολόγηση προγραμμάτων κοινωνικής δράσης και προόδου και είναι ανάγκη να αναβαθμιστεί στους κύριους τομείς πολιτικής για να δημιουργηθεί χώρος έκφρασης, αξία και νέο περιβάλλον για την πολιτική.
· Η λιτή και πρακτική αλλαγή κανόνων και διαδικασιών στην λειτουργία του δημοσίου, κάθε δημόσιας αρχής, εξουσίας, υπηρεσίας με κριτήριο την διαφάνεια και τον κοινωνικό έλεγχο είναι αναγκαία.
2.5. Η «επαναδημιουργία» του δημόσιου, πολιτικού χώρου και η αντιμετώπιση της επικυριαρχίας γραφειοκρατιών, ελίτ, εξωθεσμικών κέντρων, είναι σήμερα για την υπέρβαση των αδιεξόδων, του ασφυκτικού πλαισίου, αναγκαιότητα. Το θέμα είναι η εμπιστοσύνη στην πολιτική, η αποτελεσματικότητά της, οι λύσεις για τα προβλήματα. Οι λύσεις προέρχονται από τις πολιτικές και ιδεολογικές αναμετρήσεις και για το λόγο αυτό ενδιαφέρει τους αγώνες, τις διεκδικήσεις των εργαζομένων η ποιότητα, η αξιοπιστία της πολιτικής ως μέγεθος που υπερβαίνει τα κόμματα, αφορά το σήμερα και το αύριο της κοινωνίας. Το πλαίσιο κίνησης των πολιτικών εξελίξεων, αντιπαραθέσεων, προτάσεων κρίνει σήμερα σε καθοριστικό βαθμό τη συνολική οικονομική και κοινωνική πορεία, την τύχη των επιμέρους διεκδικήσεων κάθε κλάδου εργαζομένων, κάθε κοινωνικής ομάδας.
Κύριε Πρόεδρε,
Μετά τις εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου 2007, στη δεύτερη θητεία διακυβέρνησης της Ν.Δ, οι εκκρεμότητες για την εφαρμογή ενός νέου αξιοκρατικού μισθολογίου, του θεσμού των Β.Α.Ε. στο Δημόσιο, της εφαρμογής της νομοθεσίας για την υγιεινή και ασφάλεια, την αναγνώριση του επαγγελματικού ατυχήματος και νόσου και μια σειρά άλλα προβλήματα των εργαζομένων στο Δημόσιο, αυξάνει την ασυνέπεια και αθέτηση των κυβερνητικών δεσμεύσεων. Επιτείνει την υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, της θέσης, της ζωής μας.
Το γεγονός ότι η εισοδηματική πολιτική των προηγούμενων χρόνων αλλά και του 2008 είχε για τους δημοσίους υπαλλήλους απώλειες, ονομαστική και όχι μόνο πραγματική μείωση, σε συνδυασμό με τα προβλήματα που αναφύονται από το έλλειμμα στο Ταμείο Πρόνοιας (που ανέρχεται πλέον στα 300 εκ. ΕΥΡΩ), την ανησυχία και τους φόβους για την εξέλιξη προς το δυσμενέστερο του ασφαλιστικού - συνταξιοδοτικού των δημοσίων υπαλλήλων (όταν και με κυβερνητική, πολιτική ευθύνη, οδηγηθήκαμε στο ΔΕΚ), καθιστά ιδιαίτερα επιβαρυντική την πραγματικότητα και την άμεση προοπτική για τους εργαζόμενους στο Δημόσιο.
Κύριε Πρόεδρε,
συνέχεια στην ίδια κυβερνητική πολιτική που αφορά τα προβλήματα των μισθωτών, των ανέργων, των συνταξιούχων είναι χωρίς διαφυγή από τη συσσώρευση νέων αδιεξόδων, νέων κυβερνητικών ευθυνών για την λύση των προβλημάτων τους, νέας οξύτητας στο κοινωνικό πεδίο. Οι εργαζόμενοι είναι ξεκάθαρο ότι έχουν ελπίδα στον αγώνα, την αντιπαράθεση με την κυρίαρχη πολιτική, με τα κυβερνητικά μέτρα που την υλοποιούν, με πολιτικές που φέρνουν ακόμη πιο δύσκολες μέρες. Από την οπτική αυτή η Δ.Ε.Θ. για το δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα, για το ευρύτερο συνδικαλιστικό κίνημα, είναι σταθμός και αφετηρία της αγωνιστικής, απεργιακής κλιμάκωσης των δράσεών του στο βαθμό που οι διεκδικήσεις μας παραμένουν χωρίς ουσιαστική απάντηση, τα προβλήματα άλυτα, οι συνθήκες ζωής γίνονται όλο και πιο εξοντωτικές».
