Ομοφυλόφιλος, καθολικός και κομμουνιστής, ο Νικόλα «Νίκι» Βέντολα, 51 ετών, βεβαιώνει ότι είναι σε θέση να εκπληρώνει και τις τρεις του ιδιότητες χωρίς κανένα πρόβλημα. Αυτή η σαφήνεια των ιδεών, αλλά και του πολιτικού λόγου, έχει μετατρέψει τον Βέντολα σε μια από τις πιο ενδιαφέρουσες φυσιογνωμίες του παρακμιακού ιταλικού πολιτικού τοπίου. Μαθητής του επισκόπου Τονίνο Μπέλο, που οσονούπω πρόκειται να αγιοποιηθεί, ο Βέντολα διευθύνει από το 2005 την Πούλια (όπως λέγεται πλέον η Απουλία), μια περιοχή πλούσια σε ελιές και σταφύλια, που ήλθε όμως πρόσφατα στην επικαιρότητα για έναν τελείως διαφορετικό λόγο: τον Τζανπάολο Ταραντίνι, που τροφοδοτούσε τις τρελές γιορτές του φίλου του Σίλβιο Μπερλουσκόνι με συνοδούς πολυτελείας σαν την Πατρίτσια Ντ' Αντάριο.
Ο Ταραντίνι, για τον οποίο έχει διαταχθεί δικαστική έρευνα με τις κατηγορίες της διαφθοράς, της κατοχής ναρκωτικών και της εξώθησης σε πορνεία, ήταν ένας επιχειρηματίας που αντάλλασσε χάρες με πολιτικούς. Στις τοπικές του δραστηριότητες έχουν εμπλακεί κάποια μέλη της διοίκησης του Βέντολα, που ζήτησε την παραίτηση όλης της τοπικής κυβέρνησης και την αντικατέστησε με άλλη, όπου μετέχουν έξι μέλη της Κεντροαριστεράς και πέντε κομμουνιστές. Ταυτόχρονα, τοποθέτησε την ηθική στην κορυφή της πολιτικής του ατζέντας. «Η Πούλια υπήρξε θύμα της φιλοδοξίας ορισμένων έξαλλων νεαρών της Δεξιάς», εξηγεί στην El Pais. «Ο Φίτο, ο βοηθός του ο Τάτο Γκρέκο, ο Ταραντίνι, όλοι αυτοί είναι παιδιά του μπαμπά τους χωρίς καμιά θεσμική κουλτούρα, που χρησιμοποίησαν μια άρρωστη σχέση με τις γυναίκες, την εξουσία και την εκκλησία για να αλώσουν την περιοχή. Αποτελούν την κορυφή μιας "εγκληματικότητας του γραφείου", που αντικατέστησε τη Μαφία».
Σε μια περίοδο που η ιταλική Αριστερά καταρρέει, ο Βέντολα θέλει να χαράξει μια νέα προοδευτική πολιτική. «Οι καυγάδες ανάμεσα στους μεταρρυθμιστές και τους ριζοσπάστες δείχνουν ότι ζούμε έναν προληπτικό πόλεμο χωρίς στρατηγεία. Πρέπει να αποφύγουμε το παιχνίδι του ιδεολογικού βέτο. Θα γίνουμε αξιόπιστοι μόνο αν δώσουμε ένα παράδειγμα ηθικής και εντιμότητας».
Ενα άλλο μεγάλο πρόβλημα της Ιταλίας είναι η ελευθερία του Τύπου. Ο κυβερνήτης της Απουλίας συνειδητοποίησε ότι ήταν μπλεγμένος στο σκάνδαλο με τις πόρνες παρακολουθώντας τη RAI. «Μιλώντας για τον Ταραντίνι, την κοκαϊνη και τις πόρνες πολυτελείας, οι τύποι έβαλαν τη φωτογραφία μου. Η δημοσιογραφία που κάνουν είναι εγκληματική».
Και τι αίσθηση έχει, θα πέσει μια μέρα ο αυτοκράτορας; «Ο Μπερλουσκόνι ερμηνεύει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο τα σπλάχνα της χώρας και έχει οικοδομήσει μια ευρεία ηγεμονία», απαντά ο Βέντολα. «Τον αγαπούν επειδή προκαλεί τους νόμους της φυσικής και της ιατρικής, με την ακούραστη ικανότητά του να επιδεικνύει μια διαρκή ευρωστία. Αλλά η ηγεμονία του παρουσιάζει κάμψη. Τον προδίδουν ο φόβος ότι θα χάσει το λαό του, η εμμονή με τις δημοσκοπήσεις. Πρέπει να ξαναδεί τη ζωή του».
Ο Βέντολα αναγνωρίζει ότι ένα μεγάλο μέρος του προβλήματος είναι η έλλειψη εναλλακτικής λύσης. «Εμείς οι επικριτές του Μπερλουσκόνι μοιάζουμε λίγο με τους φιλελεύθερους της δεκαετίας του '20, που απεχθάνονταν τον φασισμό αποκλειστικά για λόγους αισθητικής. Δαιμονοποιήσαμε τον Μπερλουσκόνι, ξεχνώντας ότι ο μπερλουσκονισμός είναι η κυρίαρχη πολιτική και κοινωνική φιλοσοφία. Ο θρίαμβός του είναι ότι μετέτρεψε τον εχθρό σε μπερλουσκονοφάγο. Η Αριστερά προβλήθηκε από τον ιό του μπερλουσκονισμού και πίστεψε ότι πρέπει να βρει κι εκείνη έναν ανάλογο ηγέτη. Αλλά εμείς είμαστε άλλο πράγμα. Πρέπει να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να λάβει τέλος αυτό το διαρκές ριάλιτι».
Πηγή: El Pais, ΑΠΕ-ΜΠΕ
