Οι απολύσεις των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα για οικονομοτεχνικούς λόγους πρέπει να γίνονται με αντικειμενικά κριτήρια έκρινε ο ¶ρειος Πάγος, καθώς επίσης και η επιλογή των εργαζομένων που πρόκειται να απολυθούν πρέπει να γίνεται όπως επιβάλλουν «η καλή πίστη και τα συναλλακτικά ήθη», σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικά (Α.Κ.).
Ειδικότερα, το Β2 Τμήμα του Αρείου Πάγου δικαίωσε ιδιωτική υπάλληλο (ηλεκτρονική σελιδοποιό) εκδοτικής επιχείρησης η οποία απολύθηκε χωρίς να τηρηθούν οι προϋποθέσεις που απαιτεί ο νόμος και ο Αστικός Κώδικας.
Η απόλυση έγινε για οικονομοτεχνικούς λόγους, όπως επικαλέστηκε η εργοδότρια εταιρεία, δηλαδή στο πλαίσιο της μείωσης του προσωπικού για λόγους οικονομιών που επιβάλλονται από συγκεκριμένες οικονομικές συνθήκες τις οποίες αντιμετώπιζε η επιχείρηση.
Η δικαστική απόφαση αναφέρει πως «ο εργοδότης οφείλει κατά την επιλογή του απολυτέου μεταξύ των εργαζομένων που ανήκουν στην ίδια κατηγορία και ειδικότητα και είναι του ιδίου επιπέδου από άποψη ικανότητος, προσόντων και υπηρεσιακής αποδόσεως, να λάβει υπόψη του και να συνεκτιμήσει τα κοινωνικά και οικονομικά κριτήρια της αρχαιότητος, η οποία, ως αντικειμενικό κριτήριο, εκτιμάται υπό την έννοια της διάρκειας της απασχόλησης του εργαζομένου στη συγκεκριμένη επιχείρηση χωρίς να λαμβάνεται υπόψη η προϋπηρεσία του σε άλλους εργοδότες, της ηλικίας, της οικογενειακής κατάστασης κάθε μισθωτού, της αποδοτικότητος και τη δυνατότητα εξεύρεσης απ' αυτόν άλλης εργασίας ή έστω να προτείνει στο μισθωτό που πρόκειται να απολυθεί την απασχόλησή του σε άλλη θέση, έστω και κατώτερη εκείνης που αυτός κατείχε, εφόσον βεβαίως υπάρχει τέτοια κενή θέση στην επιχείρησή του και ο υπό απόλυση μισθωτός είναι κατάλληλος να εργασθεί σ' αυτή».
Ο ¶ρειος Πάγος προσθέτει ακόμη στην απόφασή του ότι «κατά το άρθρο 669 Α.Κ. η καταγγελία της αορίστου χρόνου συμβάσεως εργασίας είναι αναιτιώδης μονομερής δικαιοπραξία και αποτελεί δικαίωμα του μισθωτού και του εργοδότη».
Η άσκηση όμως του δικαιώματος αυτού από τον εργοδότη, συνεχίζει η δικαστική απόφαση, «δεν είναι απεριόριστη και ανέλεγκτη, αλλά υπόκειται στους περιορισμούς του άρθρου 281 Α.Κ., οπότε αν η καταγγελία έγινε κατά κατάχρηση του οικείου δικαιώματος είναι άκυρη και θεωρείται ως μη γενομένη».
Υπογραμμίζει δε ότι «στην περίπτωση αυτή ο εργοδότης υποχρεούται να δέχεται τις υπηρεσίες του μισθωτού και αν καταστεί υπερήμερος να καταβάλει τους μισθούς του σύμφωνα με τα άρθρα 648 και 656 Α.Κ.».
Τέλος, ο ¶ρειος Πάγος έκρινε ότι η καταγγελία της υπαλλήλου είναι καταχρηστική και κατά συνέπεια άκυρη και εξ αυτού του λόγου διαβίβασε την υπόθεση στο Εφετείο Αθηνών για νέα κρίση.
Πηγή: ΑΠΕ - ΜΠΕ
