Θα ήταν δύσκολο να μην αναγνωρίσει κανείς τη σπουδαιότητα των δύο τελευταίων εβδομάδων διαπραγματεύσεων εν όψει της συνόδου της Κοπεγχάγης, σημειώνει η εφημερίδα The Independent.

Η σύνοδος στην Κοπεγχάγη δεν έχει προηγούμενο, υποστηρίζει ο αρθρογράφος, Ντέιβιντ ¶ντερσον, καθώς δεν πρόκειται ούτε για μια απλή ανανέωση του Κιότο ούτε υπάρχει σύγκριση με το Μπρεντον Γουντς όσον αφορά στην εξαιρετική βαρύτητα και επιτακτικότητα των κινδύνων που αντιμετωπίζει σήμερα ο πλανήτης.

Δεδομένων των σοβαρών επιπτώσεων που συνδέονται με την έκταση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, δεν είναι περίεργο που η σύνοδος του ΟΗΕ για το κλίμα κατέφερε να συσπειρώσει τα κράτη ανά τον κόσμο υπό την ίδια σημαία: την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών.

Η Κοπεγχάγη δεν πρέπει να θεωρηθεί το «τελευταίο οχυρό», αλλά η εκκίνηση σε μια διεθνή κούρσα που θα κορυφωθεί με τις λεπτομερές δεσμεύσεις των κρατών όσον αφορά στις κλιματικές αλλαγές, τονίζει ο ¶ντερσον.

Οτιδήποτε λιγότερο από μια τέτοια παρακαταθήκη θα σημαίνει μια ζωή δοκιμασιών και αβεβαιότητας για τις επόμενες γενιές, στην καλύτερη περίπτωση, και την κατάρρευση του πλανήτη, στη χειρότερη. Επιπλέον, η αδυναμία μας να δράσουμε τώρα θα καταδικάσει εκατομμύρια από τους φτωχότερους κατοίκους του πλανήτη σε ακόμη μεγαλύτερη δυστυχία και ανασφάλεια εξαιτίας του ταχέως μεταβαλλόμενου κλίματος.

Η μεγάλη πρόκληση της Κοπεγχάγης, λοιπόν, είναι ο καθορισμός σαφών και ρητών στόχων για μείωση των παγκόσμιων εκπομπών, ακόμη και εάν αυτό προϋποθέτει να μπει φρένο στην οικονομική ανάπτυξη σε κάποια από τα εύπορα κράτη του ΟΟΣΑ, επισημαίνει ο ¶ντερσον.