Ίσως τελικά η συναισθησία –η ικανότητα του ανθρώπου να συνδυάζει διαφορετικές αισθήσεις μεταξύ τους– να μην είναι ένα ανεξέλεγκτο συνονθύλευμα αντιλήψεων, αλλά το αποτέλεσμα μιας ιδιαίτερης ικανότητας των «ανώτερων» περιοχών του εγκεφάλου που συμμετέχουν στις λειτουργίες της γλώσσας και της αντίληψης.

Παλαιότερα πειράματα έχουν δείξει ότι τα άτομα με συναισθησία αριθμών/γραμμάτων και χρωμάτων –τα άτομα δηλαδή που συνδέουν τα γράμματα και τους αριθμούς με συγκεκριμένα χρώματα– διεκπεραιώνουν με εξαιρετική ταχύτητα συγκεκριμένες εργασίες.

Μια από αυτή είναι να διακρίνουν τους αριθμούς που βρίσκονται «κρυμμένοι» μέσα σε πλαίσια με ποικίλα σχέδια. Δίνοντας στους αριθμούς χρώμα, καταφέρνουν να τους ξεχωρίσουν με ευκολία.

Σύμφωνα με τον Τζέιμι Γουάρντ από το Πανεπιστήμιο του Σάσεξ στη Βρετανία, οι αριθμοί δεν «αποκτούν χρώμα» αυτόματα, αλλά μόνο εάν το άτομο επικεντρωθεί στο συγκεκριμένο σημείο του πλαισίου όπου είναι κρυμμένοι. Εάν τα ευρήματα του δρ Γουάρντ επιβεβαιωθούν, αυτό θα σημαίνει ότι στη συναισθησία συμμετέχουν και ανώτερα πεδία του εγκεφάλου, πέραν αυτών που ευθύνονται για την αυτόματη αντίληψη.

Η ομάδα του δρα Γουάρντ ζήτησε από τους συμμετέχοντες στο πείραμα να συνδέσουν 16 χαρακτήρες ενός αρχαίου σλαβικού αλφαβήτου που έβλεπαν για πρώτη φορά με 16 γνωστά γράμματα και αριθμούς τα οποία έχουν συνδυάσει με χρώματα.

Αυτό που διαπίστωσαν ήταν ότι οι εθελοντές μετέφεραν τα χρώματα από τα γράμματα της μητρικής τους γλώσσας στο σλαβικό αλφάβητο μέσα σε λίγα μόνο λεπτά. Αυτό σημαίνει ότι οι συσχετισμοί που κάνουν βασίζονται στο νόημα και όχι σε μια πλήρως αυτοματοποιημένη διαδικασία (κατώτερου επιπέδου συνθετότητας).