Η Ολυμπιακή Φλόγα έσβησε τη Δευτέρα για λίγη ώρα κατά τη διάρκεια της διέλευσής της μέσα από τους δρόμους του Παρισιού.
Συγκεντρωμένοι που διαδήλωναν για τα κατασταλτικά μέτρα στο Θιβέτ, ανάγκασαν τους διοργανωτές να τοποθετήσουν την Φλόγα σε ένα λεωφορείο για να την προστατεύσουν από τους διαδηλωτές λίγο μετά την εκκίνησή της από τον πύργο του Αϊφελ.
Αξιωματούχοι αναγκάστηκαν να την σβήσουν εξαιτίας «τεχνικού προβλήματος», δήλωσε στους δημοσιογράφους εκπρόσωπος της αστυνομίας. Υστερα από μία σύντομη διακοπή η φλόγα άναψε εκ νέου και η πορεία της συνεχίστηκε http://www.naftemporiki.gr/news/static/08/04/07/1497915.htm .
Υπενθυμίζεται ότι χθες, κατά τη διέλευσή της μέσω των δρόμων του Λονδίνου, συνελήφθησαν τουλάχιστον 36 άτομα.
Η οργάνωση Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα υποσχέθηκε την πραγματοποίηση διαδηλώσεων που θα είναι «συμβολικές, θεαματικές... αλλά με σεβασμό προς τους Αγώνες».
Μέλη της οργάνωσης που μάχεται για τα δικαιώματα των μέσων ενημέρωσης αλυσοδέθηκαν, στον πύργο του Αϊφελ σε ένδειξη διαμαρτυρίας.
Μετά το Παρίσι, η Φλόγα θα μεταφερθεί στην αμερικανική ήπειρο και την Τετάρτη θα εμφανιστεί στο Σαν Φρανσίσκο, ενώ την Παρασκευή στο Μπουένος Αϊρες.
«Όχι» στη βία
«ΛΙΓΟΣΤΟΙ δημοσιογράφοι είμαστε παρόντες στη συνέντευξη Τύπου του 14ου Δαλάι Λάμα στην Νταραμσάλα. Λιγοστοί, που όμως εκπροσωπούμε πολλά media από την Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Η συνέντευξη οργανώθηκε γρήγορα και κάτω από ιδιαίτερα δύσκολες συνθήκες.
Η κατοικία που βρισκόμαστε είναι τριγυρισμένη από πλήθος πιστών και λαού. Μαζί με τους Βουδιστές μοναχούς είναι και Καθολικοί, Ορθόδοξοι, Ουνίτες Ρώσοι, Προτεστάντες και Αγγλικανοί. Ολοι μάς δείχνουν στα κινητά τους τηλέφωνα φωτογραφίες από ξυλοδαρμούς, πυρκαγιές και κακοποιήσεις Θιβετιανών από Κινέζους. Δεν διαμαρτύρονται.
Αλλοι προσεύχονται σιωπηλοί και άλλοι κλαίνε, επίσης «διακριτικά», αν αυτή η λέξη είναι η σωστή γι' αυτές τις περιστάσεις. Στη συνέχεια, ο Δαλάι Λάμα, πικραμένος, γεμάτος καλοσύνη και με το γνωστό αφοπλιστικό του χαμόγελο, άρχισε να μας μιλάει...
Νταραμσάλα, 19 Μαρτίου 2008
(Τον παραπάνω πρόλογο της συνέντευξης του Δαλάι Λάμα υπογράφει γνωστή Ιταλίδα δημοσιογράφος, ανταποκρίτρια πολιτικών περιοδικών της πατρίδας της. Για λόγους κατανοητούς σε όλους, το όνομά της δεν δημοσιεύεται...)
«Σε όσους με κατηγόρησαν ότι δεν θέλησα να σταματήσω τις πρόσφατες διαμαρτυρίες, εξήγησα απλούστατα ότι δεν είμαι ο δικτάτορας που λέει στο λαό του 'κάνε τούτο, μην κάνεις το άλλο'.
Διευκρίνισα ότι είμαι μάλλον η φωνή του λαού μου. Αν όμως η πλειονότητα των Θιβετιανών πάρει το δρόμο της βίας, τότε η απάντησή μου θα είναι αυτή που έδωσα ήδη μετά τα γεγονότα τού '88: πλήρης παραίτηση από το ρόλο του αντιπροσώπου...
Λένε ότι οι οπαδοί μου καίνε μαγαζιά, σκοτώνουν αθώους… Το έχω πει πολλές φορές: μη χρησιμοποιείτε βία. Ο εμπρησμός είναι βία, ο φόνος είναι βία.
Για παράδειγμα, είδα στην τηλεόραση έναν Khampa (Σ.Σ. υποεθνικότητα του ανατολικού Θιβέτ) με σπαθί στο χέρι. Δεν είναι καλό αυτό, όπως δεν είναι καλή η χρήση βίας από οποιονδήποτε, τις ΗΠΑ, την Κίνα ή το Θιβέτ... Μερικές φορές, κάποιοι απ' αυτούς τους νέους που θέλουν την ανεξαρτησία, απελπισμένοι από τις αδικίες, έρχονται να με βρουν με δάκρυα στα μάτια. Θέλουν να πολεμήσουν. Τότε τους λέω: Ο.Κ., χρειάζεται ένα ντουφέκι, δέκα ντουφέκια, ένα σακί πολεμοφόδια.
Πού θα τα βρείτε; Μου απαντούν: στο Πακιστάν, στο Αφγανιστάν.
Και πώς θα τα λάβετε; Από το Νεπάλ είναι αδύνατον, από την Ινδία είναι αδύνατον, από το Πακιστάν είναι αδύνατον. Το να εκφράζεις τις συγκινήσεις σου είναι εύκολο, πρέπει όμως να είμαστε και πρακτικοί.
Μπορεί η γαζέλα να πολεμήσει με την τίγρη;
Μοναδικό όπλο, μοναδική δύναμη είναι η δικαιοσύνη, η αλήθεια.
Τους εξηγώ με παράδειγμα για ποιον λόγο η βία, εκτός από λάθος, γίνεται συνεργός.
Ακόμη και στις διαμαρτυρίες τού '80, οι Θιβετιανοί είχαν κατηγορηθεί για μερικές σφαγές, που εκ των υστέρων αποκαλύφθηκε ότι είχαν γίνει από Κινέζους προβοκάτορες, που είχαν τρυπώσει για προβοκάτσια ανάμεσα στους ξεσηκωμένους. Αδύνατον να γίνει ανεξάρτητος έλεγχος.
Αλλο παράδειγμα: τις τελευταίες ημέρες στο Κατμαντού είδαμε σπασμένες βιτρίνες και βιαιότητες. Είχαμε αποδείξεις ότι πάλι ήταν Κινέζοι προβοκάτορες, για να δημιουργηθούν εντάσεις ανάμεσα στην τοπική κοινωνία και τους Θιβετιανούς. Το ίδιο συνέβη κι εδώ στην Νταραμσάλα πριν από 2 χρόνια, όταν κάηκε το εμπορικό ενός Ινδού...
Δεχόμαστε ειλικρινή υποστήριξη εκ μέρους των πιο μορφωμένων Κινέζων, χάρη στη μη βίαιη και μη αυτονομιστική προσέγγισή μας. Κι ύστερα, όταν ζητάμε τη βοήθεια του εξωτερικού κόσμου, της Ινδίας, των ΗΠΑ ή της Ευρώπης, είναι πολύ δύσκολο να πετύχουμε κάτι απαιτώντας ανεξαρτησία.
Χρειάζεται βέβαια χρόνος. Ισως τα προβλήματα να λύνονται πιο γρήγορα με τα όπλα, αλλά θα ξαναεμφανιστούν όλο και πιο σοβαρά. Απ' τη ρίζα βγαίνουν μόνο με τη συνεργασία και την κατανόηση. Τα πράγματα αλλάζουν ακόμη και στα ολοκληρωτικά καθεστώτα, αλλάζει η ηγεσία, αλλάζει η πολιτική. Η σημερινή κατάσταση της Κίνας είναι διαφορετική απ' την περασμένη. Αν οι Κινέζοι ήταν ρεαλιστές, οι αντιθέσεις θα λύνονταν μέσα σε λίγες ώρες.
Ξέρω ότι δυσπιστούν απέναντί μου, αλλά θα μπορούσαν να έρθουν εδώ, στην Νταραμσάλα. Δεν έχω τίποτα να κρύψω.
Εγραψα ένα γράμμα στους φίλους μας τους Ινδούς και τους Αμερικάνους: σας παρακαλώ, έλεγα, βοηθείστε μας να διορθώσουμε αυτό το φοβερό κλίμα. Για παράδειγμα, δεχόμαστε συνεχώς πληροφορίες ότι πολλοί Θιβετιανοί δεν γίνονται δεκτοί στα κινεζικά νοσοκομεία. Αυτό είχε ήδη συμβεί μετά τις διαμαρτυρίες τού '87 και τού '88.
Να πώς φουντώνει και πάλι η οργή, ακόμη και μετά από 20 χρόνια. Κάποιες κινήσεις εις βάρος του λαού μας έχουν σημαδέψει ανθρώπους που σήμερα είναι 40, 50, 60 χρόνων. Τώρα ακολουθεί άλλη γενιά που αντιμετωπίζει την ίδια συμπεριφορά και ξεσηκώνεται. Πώς νομίζετε εσείς ότι θα σπάσει αυτός ο κύκλος;...
Η Ινδία έκανε υπέροχα πράγματα για μας, μας φιλοξενεί 60 χρόνια τώρα, χρηματοδότησε τα σχολεία μας, έδωσε βοήθεια στη θιβετιανή κοινότητα. Στα σύνορα θα έρθουν αντιμέτωποι με Κινέζους στρατιώτες. Γιατί; Η περίπτωση του Θιβέτ είναι δύσκολη, λεπτή, δεν λύνεται με αποφάσεις που τις υπαγορεύει το συναίσθημα. Μέσα σε τέτοιο κλίμα έντασης, είναι δύσκολο να πάρει κανείς λογικές αποφάσεις... Για τους Κινέζους, το μόνο πρόβλημα είναι ο Δαλάι Λάμα, λένε. Κοιτάξτε, όμως, εγώ είμαι πολύ ευτυχισμένος εδώ, δεν μου λείπει τίποτα. Το πραγματικό πρόβλημα είναι το Θιβέτ.
Αν ταξιδέψει στη χώρα ένας Θιβετιανός που ζει στο εξωτερικό, θα φύγει με φρικτές εντυπώσεις. Τη δεκαετία τού '50 και τού '60, σχεδόν όλες οι οικογένειες είχαν πένθος. Εδώ ήρθαν τα τελευταία χρόνια 30.000 Θιβετιανοί. Αλλά και οι Κινέζοι δεν έχουν όλοι την ίδια άποψη. Μερικοί νομίζουν ότι, αν δεν υπήρχε Δαλάι Λάμα, τα πράγματα θα ήταν πιο εύκολα. Αλλοι έχουν τη γνώμη ότι θα ήταν πιο δύσκολα. Ποιος ξέρει την αλήθεια; Εγώ πάντως δεν σκοπεύω να πεθάνω σύντομα».
Δεν θέλουμε τη Φλόγα
Να μην περιληφθεί το Θιβέτ στο πρόγραμμα της διαδρομής της Ολυμπιακής Φλόγας ζήτησε από την Κίνα ο ειδικός απεσταλμένος του Δαλάι Λάμα, Λόντι Γκιάρι, κατά την ομιλία του στο αμερικανικό Κογκρέσο, χαρακτηρίζοντας τα σχετικά σχέδια του Πεκίνου προβοκατόρικα.
Προδημοσίευση από το περιοδικό «Τα Νέα του Μουσείου της Ελληνικής Συλλογής Νόμπελ», (Τεύχος 16 - Απριλίου). Το κείμενο παραχώρησε στη «Ν» ο ιδρυτής του Μουσείου καθηγητής Γιώργος Σ. Μάρκου.
