Είναι ο θάνατος ένα ρίσκο που πρέπει να το συνηθίσουμε στη δουλειά; Είναι η ασφάλεια στους χώρους εργασίας δευτερεύον ζήτημα, ένα κόστος που συμπιέζει την κερδοφορία; Μπορεί να είναι επιλογή οι λιγότερες δικλείδες ασφαλείας; Αν είναι, πρόκειται για ανησυχητική επιλογή.

Το 2007, καταγράφονται 918 θανατηφόρα εργατικά ατυχήματα στην Ιταλία, έναντι 678 στη Γερμανία και 593 στη Γαλλία, δύο χώρες με μεγαλύτερο πληθυσμό από τη μεσογειακή χώρα.

Εάν προστεθούν και αυτά στις συγκοινωνίες -που συνήθως δεν καταμετρώνται με ομοιόμορφο τρόπο στην Ευρώπη- ο αριθμός των εργατικών δυστυχημάτων στην Ιταλία ανέρχεται σε 1.170 το 2007.

Το θέμα με τους «λευκούς θανάτους» πέρασε στα πρωτοσέλιδα τον περασμένο Δεκέμβριο με αφορμή το θάνατο επτά εργατών στα εργοστάσια της γερμανικής χαλυβουργίας "ThyssenKrupp" στο Τορίνο. Μάλιστα, οι θάνατοι αυτοί αποτέλεσαν τον πυρήνα του σεναρίου για δύο ταινίες («Η φάμπρικα των Γερμανών» του Μίμο Καλοπρέστι και «ThyssenKrupp Blues» των Πιέτρο Μπάλα και Μόνικα Ρεπέτο) που θα παρουσιαστούν στις 5 Σεπτεμβρίου κατά τη διάρκεια ειδικής εκδήλωσης στην κινηματογραφική Μόστρα της Βενετίας.

«Η πολιτική δράση κατά τους τελευταίους μήνες είχε ως στόχο να εγγυηθεί την ασφάλεια των πολιτών έναντι των εγκλημάτων, ενώ ακόμη δεν υφίστανται αποτελεσματικά μέτρα για την ασφάλεια στον τόπο εργασίας», διαπιστώνει το ινστιτούτο κοινωνικών μελετών Censis, υπογραμμίζοντας πως ο αριθμός των εργατικών δυστυχημάτων στη χώρα είναι κατά πολύ μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο των ανθρωποκτονιών (663 το 2006, έναντι 879 στη Γαλλία, 727 στη Γερμανία, 901 στη Βρετανία).

ΑΠΕ-ΜΠΕ, Γαλλικό Πρακτορείο