Η υπόθεση σχετικά με τις παράνομες συναλλαγές Cum-Ex, στις οποίες ενεπλάκη η τράπεζα του Αμβούργου Warbung, δεν μπορούν να αφήσουν ήσυχο τον καγκελάριο, Όλαφ Σολτς. Ένα βιβλίο που εκδίδεται τώρα, εξετάζει το ερώτημα αν ο Σολτς, ως δήμαρχος, απέτρεψε τις επιστροφές φόρων και συνεχίζει να μην παρουσιάζει την αλήθεια μέχρι και σήμερα.
Από την μέρα της εκλογής του Σολτς πέρυσι, έχουν εκδοθεί δύο βιβλία σχετικά με τον καγκελάριο, αλλά κανένα από αυτά τα δύο δεν είναι τόσο επικίνδυνο όσο το βιβλίο «The Scholz files» των Oliver Schröm και Oliver Hollenstein. Ο υπότιτλος του βιβλίου «Ο Καγκελάριος, το χρήμα και η εξουσία» σε συνδυασμό με το πορτέτο στο εξώφυλλο υπόσχονται ένα βιβλίο, ενδεικτικό για τον άνθρωπο που κυβερνά σχεδόν δέκα μήνες τη χώρα.
Το βιβλίο εστιάζει στην υπόθεση του σκανδάλου Cum-Ex στο Αμβούργο, στο οποίο ο Σολτς φαίνεται να είναι ένας από τους εμπλεκόμενους. Στην συνέχεια, στο βιβλίο εξιστορείται η πορεία του Σολτς μέχρι να εκλεγεί καγκελάριος, η καθοριστική φάση της οποίας φαίνεται να συμπίπτει με την υπόθεση Warbung.
Στο βιβλίο, οι συγγραφείς συμπυκνώνουν την δική τους έρευνα από τα τελευταία τρία χρόνια, καθώς και τα ευρήματα άλλων ερευνητών δημοσιογράφων προκειμένου να δώσουν απαντήσεις σε δύο βασικά ερωτήματα:
- Αν υποστήριξε ο Σολτς κατά την διάρκεια της θητείας του ως δήμαρχος να γλιτώσουν η τράπεζα και οι ιδιοκτήτες της τους φόρους.
- Και αν έχει παραπλανήσει σκόπιμα το κοινοβούλιο και τον λαό σχετικά με την εμπλοκή του στην υπόθεση αυτή.
Κατά την ανάγνωση του βιβλίου, η εμπλοκή του Σολτς είναι κάτι που δύσκολα αμφισβητείται. Τον Απρίλιο του 2016, η φορολογική αρχή του Αμβούργου, η οποία είναι αρμόδια για τις μεγάλες εταιρίες αποφάσισε να ανακτήσει 93,4 εκατομμύρια ευρώ συν τους τόκους από την τράπεζα. Από τα 169 εκατομμύρια ευρώ που φέρεται να «έκλεψε» η τράπεζα Warbung από το 2007 έως το 2011, μεγάλο μέρος της παραγραφής φαίνεται να έχει λήξει.
Όλα τα γεγονότα που περιγράφονται στο βιβλίο μπορεί να μην είχαν γίνει ποτέ γνωστά αν η εισαγγελία της Κολωνίας, που ερεύνησε τις υποθέσεις Cum-Ex, δεν είχε βρει τα ημερολόγια του αξιωματούχου Olearius στα οποία κατέγραφε λεπτομερώς τις συναντήσεις με τον Σολτς. Ο Schröm και ο Hollenstein βασίζονται σε μεγάλο βαθμό σε αυτά τα ημερολόγια και άλλους ερευνητικούς φακέλους των κατοίκων της Κολωνίας, τα οποία μπόρεσαν να επιθεωρήσουν.
Ο Όλαφ Σολτς θα μπορούσε να τα είχε ξεκαθαρίσει όλα αυτά γρηγορότερα. Άλλωστε, ως ομοσπονδιακός υπουργός Οικονομικών είχε επανειλημμένα καταδικάσει τις συναλλαγές Cum-Ex και - προετοιμάζοντας τη δική του υποψηφιότητα για καγκελάριος - παρουσιάστηκε ως πρωτοπόρος για τη φορολογική δικαιοσύνη. Αντίθετα, ο Σολτς παραδέχτηκε τις συναντήσεις και την κλήση στον Olearius μόνο όταν ο Schröm, ο Hollenstein και άλλοι δημοσιογράφοι από το «Panorama», «Süddeutsche Zeitung» και «Zeit» τις δημοσιοποίησαν.
Ο Σολτς κάνει λόγο για «αβάσιμες ιστορίες τρόμου» και εξακολουθεί να υποστηρίζει ότι παρόλο που δεν μπορεί να θυμηθεί τα πάντα, δεν έχει κάνει σε καμία περίπτωση κάτι κακό.
Με πληροροφίες από n-tv.de
