Από την έντυπη έκδοση
Του Πλάτωνα Τσούλου
[email protected]
Τέσσερις προβληματισμούς «γεννούν» τα μέτρα που ανακοινώθηκαν για την αντιμετώπιση της ενεργειακής ακρίβειας εν όψει του χειμώνα.
Ο πρώτος αφορά το τέλος των 10 ευρώ ανά θερμική μεγαβατώρα που θεσμοθετείται υπέρ του Ταμείου Ενεργειακής Μετάβασης και θα καταβάλλεται από τους ηλεκτροπαραγωγούς για τις ποσότητες φυσικού αερίου που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Το τέλος θεωρείται βέβαιο ότι θα περάσει στη χονδρεμπορική τιμή και εν συνεχεία θα επιβαρύνει την τελική τιμή του προϊόντος, ακυρώνοντας την ουσία του μέτρου.
Επίσης, οι περιορισμένης έκτασης επιδοτήσεις στο φυσικό αέριο είναι σχεδόν βέβαιο ότι θα επανεξεταστούν σε σύντομο χρόνο. Οι αυξήσεις στους λογαριασμούς φυσικού αερίου που αναμένονται τον χειμώνα εκτιμάται ότι θα είναι τέτοιας «ισχύος» που θα υποχρεώσουν την κυβέρνηση να αναθεωρήσει τη στάση της και, προφανώς, να βάλει το… χέρι στον προϋπολογισμό, όπως και να αναζητήσει κι άλλους μηχανισμούς ενίσχυσης των καταναλωτών. Θυμίζουμε ότι κάτι ανάλογο συνέβη πριν από μήνες και με το ρεύμα, όταν η κυβέρνηση είχε θέσει χαμηλά τον πήχη των επιδοτήσεων και αντιλαμβανόμενη σε δεύτερο χρόνο τη σκληρή πραγματικότητα της αγοράς, αναθεώρησε τη στάση της. Οι 700.000 καταναλωτές φυσικού αερίου αποτελούν μεγάλο μέγεθος για να… αγνοηθούν από τα συναρμόδια υπουργεία.
Στο μεταξύ, η κλιμακωτή επιδότηση του οικιακού ρεύματος που θα υπολογίζεται βάσει κατανάλωσης αξιολογείται ως ένα δίκαιο μέτρο στην εφαρμογή του, σε αντίθεση με τα εμπορικά τιμολόγια, όπου η κλιμακούμενη επιδότηση βάλλει κατά της επιχειρηματικής δραστηριότητας. Σε αντίθεση με τα νοικοκυριά, οι επιχειρηματίες όταν καταναλώνουν περισσότερο ρεύμα αποβλέπουν στην παραγωγή περισσότερων προϊόντων, ενώ πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν την έγνοια της οικονομίας, ώστε να καταστούν αποδοτικότεροι και ανταγωνιστικότεροι.
Όσο για τη βιομηχανία, η αγορά σιγοψιθυρίζει ότι οι επιδοτήσεις θα μπορούσαν να είναι πιο γενναίες.
