Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Οι άνθρωποι δεν είναι βουνά αμετακίνητα. Αλλάζουν. Συχνά εξ ανάγκης, άλλοτε γιατί στον δρόμο για τη Δαμασκό αστράφτει ένα φως, ενίοτε γιατί το περιβάλλον είναι εχθρικό.
Προσαρμογή και ευελιξία. Είπαμε, οι άνθρωποι δεν είναι βουνά. Δεν είναι βουνά, μα κάποιοι σηκώνουν και φρύδι από τα πεδινά.
Δεν καταλάβατε καλά, απαντά ο αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών. «Σε καμία περίπτωση η φράση αυτή -“όποιος αρνείται να προσαρμοστεί, δυστυχώς πεθαίνει. Το λέω γενικά”- δεν αφορούσε τις δαπάνες θέρμανσης για τον χειμώνα. Είναι προφανές ότι αναφερόμουν στην προσαρμοστικότητα του ανθρώπου ιστορικά, ενώ στο σήμερα, στην προσαρμοστικότητα όλων μας για να αντιμετωπίσουμε τεράστιες προκλήσεις».
Συγγνώμη, αλλά όταν ζούμε με τον φόβο ότι είτε θα πληρώσουμε ακριβή, ακριβότερη ενέργεια, είτε θα πεινάσουμε, γι’ αυτήν, η διαχρονική προσαρμοστικότητα του είδους δεν μας παρηγορεί.
Το «Δαρβίνος ή ξερό ψωμί» ενοχλεί, τη στιγμή που τα νοικοκυριά και οι διαχειριστές των πολυκατοικιών παίρνουν μολύβι και χαρτί, για να υπολογίσουν τη λυπητερή. Συμφέρει να ανοίξουν τους καυστήρες ή να επιστρέψουν στο πετρέλαιο, να ξανπληρώσουν δηλαδή, για να ξανα-μετατρέψουν τη θέρμανση των σπιτιών τους. Να ζεσταθούν με κλιματιστικό με φειδώ ή να ορίσουν την κουβέρτα του χειμερινού τους βίου αρχηγό;
Με τον Δαρβίνο χορηγό θα χαθώ, γιατί σήμερα ο έχων παίζει τα προσαρμοστικά. Πες μου τώρα, μετά από όλα αυτά, για την εξελικτική αλυσίδα και του Καρόλου (του 19ου αιώνα) τα φυσικά.
Πες μου για προσαρμογή, ανατροπή, αποδοχή, αναγωγή, μετατροπή, μα μην ξεχάσεις σ’ αυτήν την επιδρομή να αναφερθείς και σε κάτι άλλο που περιέγραφε στην «Καταγωγή», πως η επίδειξη αλληλεγγύης εντός της κοινότητας είναι συλλογικό εξελικτικό πλεονέκτημα και γι’ αυτό επιβιώνει. Ίσως, αυτή η πρότερη παραμορφωτικών θεωριών και αντικοινωνικών συμπεριφορών κατάρριψη κάποιους να παγώνει, μα άλλοι θα έχουν τσαρδί-χιόνι.
