Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Στον πίνακα «Άνδρας με το πουπουλένιο μανίκι» του Τιτσιάνο αυτό που έχει ενδιαφέρον δεν είναι το πρόσωπο. Σε αιχμαλωτίζει το μανίκι. Ο τρόπος που ο ζωγράφος παρουσιάζει ένα κομμάτι ύφασμα βαρύ και ανάλαφρο. Ταυτόχρονα. «Υπάρχουν μόνο πέντε αποχρώσεις του μπλε. Το ευφυές συνίσταται στην προσεκτική επιλογή και στο συνετό συνδυασμό των αποχρώσεων, έτσι ώστε ενώ οι κάτω πτυχές μοιάζουν επίπεδες και άδειες, οι επάνω δηλώνουν τόσο καθαρά την παρουσία του μπράτσου, ώστε ο θεατής θεωρεί δυνατό να απλώσει το χέρι στον πίνακα και να αδράξει το σάρκινο όγκο».
Στο Ευρπαϊκό μανίκι, οι επάνω πτυχές μοιάζουν επίπεδες, τόσο επίπεδες που δεν δηλώνουν παρουσία μπράτσου. Ο πολίτης βλέπει το μανίκι, το μπράτσο δεν διακρίνει. Η απαρίθμηση των προβλημάτων και οι προειδοποιήσεις για δύσκολους χειμώνες και μαδημένες ανεμώνες ούτε βοηθούν ούτε κινητοποιούν. Άλλωστε, οι ίδιοι πλέον ομολογούν ότι «πρόκειται για μια κατάσταση που δεν ανακαλύπτουμε σήμερα, χρονολογείται ακόμη και πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία». Κατάσταση βαριά για τις κοινωνίες, αλλά και ανάλαφρη για κάποιους. Ποιους; Με τα λόγια του προέδρου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου: «Το σύστημα έχει εκτροχιαστεί. Οι τιμές του ρεύματος αυξάνονται. Και οι εταιρείες έχουν υπερμεγέθη κέρδη. Πριν από το καλοκαίρι, σε μια συγκεκριμένη γραφειοκρατία των Βρυξελλών, ήταν ζωντανή η ιδέα ότι, τελικά, δεν ήταν τόσο άσχημα. Επειδή αυτές οι εταιρείες
πιθανότατα θα επανεπενδύσουν μαζικά στην ενεργειακή μετάβαση. Μια ψυχική κατάσταση αποκομμένη από τις πολιτικές και δημοκρατικές πραγματικότητες».
Αυτό είναι μεγαλύτερο πρόβλημα από την πρωτοφτώχεια, που θα φέρουν τα πρωτοβρόχια. Οι καθημερινές μας συνήθειες θα μεταβληθούν, όχι επειδή το συστήνει ο Μακρόν, το Μπερλεμόντ και άλλοι 26 κατασκευαστές λύσεων σωτηρίων, αλλά γιατί έχουμε αίσθηση των οικονομικών μας ορίων.
Και καυσόξηλα θα κάψουμε, και τις μπατανίες της γιαγιάς θα ξεθάψουμε, και τα φώτα και κλιματιστικά θα σβήσουμε. Τον πίνακα του δικού μας βίου εμείς θα ζωγραφίσουμε. Τους αποκομμένους «από τις πολιτικές και δημοκρατικές πραγματικότητες» θα αντιμετωπίσουμε;
