Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Στην Τουρκία έχουν δύο εθνικές εορτές και κάμποσες επετείους. Στις 29 Οκτωβρίου είναι η μεγάλη εθνική γιορτή, ανακήρυξης της Δημοκρατίας της Τουρκίας από τον Μουσταφά Κεμάλ το 1923. Τα τελευταία χρόνια, βέβαια, οι ισλαμιστές νιώθουν πιο βαθιά συνδεδεμένοι με την 29η Μαΐου. Κατακτούν κάθε χρόνο την Κωνσταντινούπολη και δεν χορταίνουν αλώσεις. Στις 30 Αυγούστου είναι η Γιορτή της Νίκης, του τουρκικού στρατού επί του ελληνικού το 1922. Οι ερντογανικοί και άλλοι αρέσκονται να συνδέουν, και όχι μόνο λόγω ημερολογιακής εγγύτητας, την 26η Αυγούστου του 1071 -μάχη του Μαντζικέρτ- με την 30ή Αυγούστου του 1922, υπογραμμίζοντας τη συνέχεια εννέα αιώνων μαχών «εναντίον του ίδιου εχθρού». «Η μετατροπή της επετείου της Μικρασιατικής Καταστροφής σε εορτή μίσους και πολεμικών ιαχών από την άλλη πλευρά του Αιγαίου μόνο θλίψη προκαλεί» υπογραμμίζει ο υπ. Εξωτερικών.
Εντύπωση, πάντως, δεν προκαλεί, εν αντιθέσει με την ανάρτηση του νατοϊκού Στρατηγείου Χερσαίων Δυνάμεων, στην οποία εκφράζει τα συγχαρητήριά του προς την Τουρκία. «Ευτυχισμένη Ημέρα Νίκης» και στα τουρκικά, και στη συνέχεια στα αγγλικά: «Συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την ανεξαρτησία της Τουρκίας. Συμμετέχουμε με τους Τούρκους συμμάχους μας σε όλο το ΝΑΤΟ και πέραν αυτού για να γιορτάσουμε τη Νίκη τους και την Ημέρα των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων».
Εντύπωση προκαλεί για την υπερβολή και την ασχετοσύνη. Άτοπη και απαράδεκτη τη χαρακτηρίζει ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ στο διάβημα διαμαρτυρίας προς τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ.
Εντύπωση δεν προκαλεί, όμως, σε όποιον είδε μία, και δύο, και τρεις ότι η Συμμαχία δίνει -και λόγω συγκυρίας- κι άλλον αέρα στην Τουρκία.
Εντύπωση δεν προκαλεί και ας είναι η πρώτη φορά, που «κελαηδά» το ΝΑΤΟ με χαρά για το Αφιόν Καραχισάρ, διότι «οι σύμμαχοι, είτε μας αρέσει είτε όχι, θέλουν να εξασφαλίσουν ότι η Τουρκία παραμένει προσδεδεμένη στο δυτικό άρμα».
Αίσθηση δεν μπορεί να προκαλεί μία επαναλαμβανόμενη ιστορία. Μόνο, προσοχή.
