Του Μιχάλη Ψύλου
[email protected]
Ήταν μια εβδομάδα επίδειξης δύναμης από τις Ηνωμένες Πολιτείες: τι σημαίνει να είσαι υπερδύναμη.
Μέσα σε λίγες ώρες εξόντωσαν τον αλ Ζαουάχρι - τον αρχηγό της πιο διάσημης τρομοκρατικής οργάνωσης στον κόσμο και έστειλαν την πρόεδρο της Βουλής Νάνσι Πελόζι στην Ταϊβάν, με την οποία δεν έχουν επίσημες διπλωματικές σχέσεις, αλλά την οποία διεκδικεί η Κίνα - ο μεγάλος αντίπαλος. Ένα νησί που είναι όμως και το μεγαλύτερο εργοστάσιο ημιαγωγών στον κόσμο.
Φυσικά η εξόντωση του αλ Ζαουάχρι συμβολική σημασία είχε, γιατί η Αλ Κάιντα δεν είναι πλέον σε θέση να οργανώσει τρομοκρατικές επιθέσεις όπως αυτή στους Δίδυμους Πύργους. Όσο για την επίσκεψη Πελόζι - σύμφωνα με τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών Τζο Μπάιντεν-, το Πεντάγωνο ήταν αντίθετο. Ωστόσο, η επίδειξη δύναμης μετράει. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έστειλαν ένα μήνυμα υπεροχής στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Ίσως η Ουάσιγκτον να έπαιξε εκ του ασφαλούς στην περίπτωση της Ταϊβάν, επειδή γνώριζε ότι η αντίδραση του Πεκίνου θα ήταν περιορισμένη.
Ο πρόεδρος Σι Τζινπίνγκ θέλει να αποφύγει τις εντάσεις μέχρι το Συνέδριο του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος, που θα τον επιβεβαιώσει στην κορυφή της χώρας τον Νοέμβριο. Μετά από εκείνο το ραντεβού, άρα και μετά τις ενδιάμεσες εκλογές για την ανανέωση του Κογκρέσου στις ΗΠΑ, το Πεκίνο θα μπορούσε να αυξήσει το επίπεδο των αντιποίνων. Το να πλήξει το Πεκίνο απευθείας τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι δύσκολο: Δεν υπάρχει κάποιο «νησί» ισοδύναμο μιας Ταϊβάν στις αμερικανικές ακτές και από την άλλη ένας οικονομικός πόλεμος ενάντια στον κύριο εμπορικό εταίρο είναι δίκοπο μαχαίρι. Πιο εύκολο να για το Πεκίνο τώρα είναι να πλήξει χτυπήσουν το δίκτυο περιφερειακών συμμαχιών της Ουάσιγκτον. Για παράδειγμα; ο πρόεδρος της Νότιας Κορέας, Γιουν, μίλησε μόνο στο τηλέφωνο με την Πελόζι όταν αυτή έφτασε στη Σεούλ - αλλά δεν τη συνάντησε προσωπικά, πιθανώς από φόβο μήπως εκνευρίσει την Κίνα.
Παράλληλα με τα αεροναυτικά γυμνάσια που ουσιαστικά περικύκλωσαν την Ταϊβάν μετά την επίσκεψη Πελόζι, το Πεκίνο ανακοίνωσε την προμήθεια στρατιωτικού εξοπλισμού στη συριακή κυβέρνηση του Μπασάρ αλ Άσαντ. Ως εκ τούτου, η Συρία θα λάβει τεχνολογικά προηγμένο εξοπλισμό από την Κίνα για τις επιτόπιες επικοινωνίες, χωρίς να φιλτράρονται από τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες. Είναι σαφές ότι βλέπουμε μόνο την κορυφή του παγόβουνου για την κλιμάκωση της κινεζικής βοήθειας με στόχο την ενίσχυση του συριακού στρατού.
Η Μόσχα, μετά την επίσκεψη της Νάνσι Πελόζι, έσπευσε να δηλώσει αλληλεγγύη στο Πεκίνο. Για το Κρεμλίνο, η επίδειξη δύναμης με τη μορφή στρατιωτικών γυμνασίων. Άλλωστε, η σινο-αμερικανική αντιπαράθεση-αντιπαράθεση βοηθάει στην απόσπαση της προσοχής από τα ρωσικά σχέδια προσάρτησης του Ντονμπάς και μέρους του ουκρανικού Νότου. Την ίδια ώρα, ο πόλεμος του φυσικού αερίου με την ΕΕ είναι αρκετός για να αποτρέψει κάθε αντίδραση της Ευρώπης.
Ο Πούτιν προσπαθεί να ενισχύσει τις σχέσεις με το Πεκίνο με έναν ευρύτερο στόχο: την οργάνωση και τον εξορθολογισμό ενός αντιδυτικού μετώπου. Ο Ρώσος πρόεδρος συνάντησε τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο Σότσι όχι μόνο για να μιλήσουν για το σιτάρι και τον πυρηνικό σταθμό που χτίζουν οι Ρώσοι στο Ακούγιου. Αλλά για να φέρει πιο κοντά την Άγκυρα στη Μόσχα και να διαβρώσει την ενότητα του ΝΑΤΟ. Υπάρχει μια έντονη συζήτηση μάλιστα για την ένταξη της Τουρκίας στους BRICS. Όπως και το Ιράν που υπέβαλε ήδη αίτηση για ένταξη στους BRICS.
Καθόλου τυχαία δεν είναι μάλιστα η κλιμάκωση της αντιπαράθεσης του Ισραήλ με την επίθεση στη Γάζα αυτή τη στιγμή κατά της Ισλαμικής Τζιχάντ. Υπάρχει ένα νήμα που ενώνει αυτά που συμβαίνουν στον πραγματικό κόσμο αυτή τη στιγμή. Μια «Μεγάλη Επαναφορά», μια αλλαγή στην παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων και τις συμμαχίες. Μια «Επαναφορά» που εκμεταλλεύεται το ουκρανικό ζήτημα για να ξετυλιχτεί σιωπηλά, αλλά όχι τόσο μυστικά…
