Η Ευρώπη βρίσκεται σε μια κατάσταση πρωτοφανούς πίεσης στα ενεργειακά της αποθέματα, μη γνωρίζοντας αν θα εξασφαλίσει τις απαραίτητες προμήθειες για να βγάλει το χειμώνα. Σε σημαντικό βαθμό σε αυτή την κατάσταση οδηγήθηκε λόγω της μεγάλης της εξάρτησης από τη Ρωσία. Ήδη οι ευρωπαϊκές χώρες συμφώνησαν σε «με ρέγουλα κατανάλωση», αν και η ΕΕ υποστηρίζει ότι είναι θωρακισμένη απέναντι στην επαπειλούμενη ενεργειακή κρίση.

Το Κρεμλίνο πιέζει τη Γερμανία και άλλους μεγάλους ευρωπαίους καταναλωτές ρωσικού φυσικού αερίου. Και έχει κατηγορηθεί ότι χρησιμοποιεό το φυσικό αέριο ως «όπλο». Ωστόσο, σύμφωνα με τη δεξαμενή σκέψης Carnegie Endowment for International Peace, στην όλη κατάσταση ξεχωρίζει ένα ερώτημα: πιστεύει πράγματι η Μόσχα ότι οι τακτικές πίεσης που υιοθετεί θα αναγκάσουν κατά κάποιο τρόπο την ΕΕ να αμβλύνει τη στάση της για τον πόλεμο στην Ουκρανία ή αυτό το παιχνίδι θα αποδειχθεί απλώς ένας ακόμη λάθος υπολογισμός που θα καταλήξει σε αυτοτραυματισμό;

«Στον στρατηγικό υπολογισμό της Ρωσίας,… οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει είτε να αντιμετωπίσουν μια σοβαρή οικονομική και πολιτική κρίση στο εσωτερικό, ή να τερματίσουν την αντιπαράθεσή τους με τη Μόσχα, ικανοποιώντας ορισμένες από τις πολιτικές απαιτήσεις του Κρεμλίνου για την Ουκρανία και προχωρώντας σε άρση των κυρώσεων», εξηγεί ο αναλυτής Σεργκέι Βακουλένκο. Αλλά αυτή η στρατηγική, συνεχίζει, θα λειτουργήσει μόνο εάν τα επίπεδα αποθήκευσης φυσικού αερίου στην ΕΕ είναι ελάχιστα. Γι' αυτό είναι τόσο σημαντικό για τη Ρωσία να διατηρήσει το ποσοστό πλήρωσης όσο το δυνατόν χαμηλότερα αυτή τη στιγμή.

Επιχειρώντας μάλιστα να απαντήσει στο ερώτημα «Γιατί να αποκατασταθούν οι ροές φυσικού αερίου μέσω του Nord Stream 1, ακόμη και σε σημαντικά μειωμένα επίπεδα, αντί να διακοπεί εντελώς η παροχή αερίου;», σημειώνει:

• Πρώτον, υπάρχουν νομικά ζητήματα. Η προσποίηση ότι η Gazprom κάνει ό,τι περνά από το χέρι της μπορεί να βοηθήσει σε μελλοντικές διαφορές (πιθανότατα θα υπάρξουν αρκετές αγωγές από αντισυμβαλλομένους της Gazprom που δεν έχουν προμηθευτεί). Φυσικά, σε ένα ριζοσπαστικό σενάριο, η ρωσική κυβέρνηση θα μπορούσε να λύσει αυτό το πρόβλημα με την έκδοση απαγόρευσης για τις πωλήσεις φυσικού αερίου σε «μη φιλικές χώρες», επιτρέποντας στην Gazprom να κηρύξει ανωτέρα βία.
• Στη συνέχεια, υπάρχουν οικονομικοί προβληματισμοί. Τα συμβόλαια της Gazprom συνδέονται πλέον κυρίως με τιμές κόμβου και δεικτών, επομένως αυτή τη στιγμή, η ρωσική εταιρεία απολαμβάνει πραγματικά ένα απροσδόκητο κέρδος, παρά τους χαμηλούς όγκους πωλήσεων. Εφόσον οι όγκοι της προσφοράς δεν είναι αρκετά υψηλοί για να επιτρέψουν στην Ευρώπη να αποτρέψει μια χειμερινή κρίση, η Μόσχα μπορεί να επιδεινώσει την κατάσταση αναγκάζοντας τους Ευρωπαίους να πληρώσουν υπέρογκα τέλη πέρα ​​από μια κρίση φυσικού αερίου που βρίσκεται σε εξέλιξη.
• Μπορεί επίσης να το εκμετελλευτεί για λόγους προπαγάνδας. Αυτή τη στιγμή, η Ρωσία λέει ότι τα δεινά της Ευρώπης για το φυσικό αέριο τα προκαλεί η ίδια η Ευρώπη. Αυτό το μήνυμα απευθύνεται στο ευρύ κοινό της Ευρώπης, το οποίο ήδη αισθάνεται το τσίμπημα της αύξησης των τιμών του φυσικού αερίου, καθώς και τον φόβο της έλλειψης αερίου.
• Η διατήρηση των ροών υποστηρίζει επίσης την παλιά ατζέντα του Κρεμλίνου του «διαίρει και βασίλευε» όσον αφορά για την Ευρώπη. Η φιλική προς τη Ρωσία Ουγγαρία, για παράδειγμα, πιθανότατα θα διατηρήσει την παροχή φυσικού αερίου (και σε πολύ ευνοϊκές τιμές) μέχρι την τελευταία δυνατή στιγμή και το παράδειγμά της θα ακολουθήσουν και άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αν όχι ως αποτέλεσμα της ρωσικής προπαγάνδας, τότε ως αποτέλεσμα των λαϊκιστών πολιτικών.
• Τέλος, υπάρχει ανάγκη από τη ρωσική πλευρά για μια υπολογισμένη εφαρμογή του «πόνου» και τη μετρημένη ανάπτυξη του οπλοστασίου του οικονομικού πολέμου. Η πλήρης διακοπή του αερίου είναι το ισχυρότερο όπλο που έχει στη διάθεση του το Κρεμλίνο και είναι πιθανώς πιο πολύτιμο ως απειλή, τουλάχιστον προς το παρόν. Το κλείσιμο της στρόφιγγας στην παρούσα φάση θα άφηνε λίγες σημαντικές επιλογές για περαιτέρω κλιμάκωση, θέτοντας τη Ρωσία σε μειονεκτική θέση σε μια παρατεταμένη σύγκρουση.

Την ίδια ώρα, ωστόσο, σε άρθρο του στην Wall Street Journal, ο Ρώσος Αλεξάντερ Μπάουνοφ υποστηρίζει ότι Βλαντίμιρ Πούτιν θα καταλήξει να αναπολεί την παγκόσμια τάξη την οποία επιυθμεί να κατεδαφίσει. «Η Ρωσία ανακάλυψε ότι δεν ήταν μόνο θύμα [αυτής της παγκόσμιας τάξης] αλλά και μέρος του, και μάλιστα ωφελούμενο».

«Ο κόσμος έχει αλλάξει με πολλούς τρόπους ως αποτέλεσμα της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, αλλά δύσκολα γίνεται πιο δεκτικός στις φιλοδοξίες της Μόσχας. Η Φινλανδία και η Σουηδία πρόκειται να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ. Ο αγωγός Nord Stream 2, που επρόκειτο να ξεκινήσει τη μεταφορά ρωσικού φυσικού αερίου λίγο πριν από τον πόλεμο, παραμένει αδρανής. Πλέον δεν αυξάνεται ο αριθμός των χωρών που καταργούσαν τις απαιτήσεις θεώρησης για τους Ρώσους υπηκόους. Η κρατική εταιρεία μέσων ενημέρωσης RT είχε κάποια επιτυχία στην παγκόσμια αγορά, αλλά τώρα είναι μπλοκαρισμένη σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ορισμένοι δυτικοί αξιωματούχοι είχαν αναγνωρίσει σιωπηρά το de facto καθεστώς της Κριμαίας ως ρωσικής ιδιοκτησίας. Η Λιθουανία ήταν ένας αξιόπιστος διαμετακομιστικός κόμβος για όλα τα εμπορεύματα που εισέρχονταν στον ρωσικό θύλακα του Καλίνινγκραντ. Τώρα προσπαθεί να περιορίσει τη διέλευση ερμηνεύοντας τις κυρώσεις της ΕΕ όσο το δυνατόν αυστηρότερα. Ακόμη και η συμπαθής- στη Ρωσία- Κίνα έχει μεγαλύτερο πλεονέκτημα για να αγοράσει ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο με τεράστιες εκπτώσεις», εξηγεί. 

naftemporiki.gr