Η «Άλκηστη» του Ευριπίδη συναντά την ψυχεδελική επιστημονική φαντασία στον «Φάκελο Βάνκαου» —ένα νέο έργο του Ηλία Μαγκλίνη σε σκηνοθεσία Σύλλα Τζουμέρκα, που θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά στις 5 και 6 Αυγούστου, στο Μικρό Θέατρο Αρχαίας Επιδαύρου.

Ο «Φάκελος Βάνκαου» είναι μια από τις δυο παραστάσεις του φετινού καλλιτεχνικού προγράμματος του Φεστιβάλ, που εντάσσονται στον Κύκλο Contemporary Ancients, υποστηρίζοντας τον διάλογο της σύγχρονης δραματουργίας με το Αρχαίο Δράμα. Ένα πρωτοποριακό εγχείρημα που ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2021 και αφορά στην απευθείας ανάθεση νέων δραματικών κειμένων, με αφετηρία αρχαία έργα, σε Έλληνες συγγραφείς, αυτή τη φορά προερχόμενους από τον χώρο της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας.

Κάπως έτσι βρέθηκε ο βραβευμένος συγγραφέας Ηλίας Μαγκλίνης να «ξαναδιαβάζει» την ευριπίδεια «Άλκηστη» και να δημιουργεί τον «Φάκελο Βάνκαου». Και στη συνέχεια να συναντιέται με τον επίσης βραβευμένο και πολυταξιδεμένο σκηνοθέτη του σινεμά, αλλά και, εκλεκτικά, του θεάτρου, Σύλλα Τζουμέρκα, για να αφηγηθούν εκ νέου τον αλλόκοτο μύθο σε ένα ολοκαίνουργιο πλαίσιο: αυτή τη φορά, σε ένα μακρινό, ολόφωτο μέλλον, εκεί όπου όλα είναι πιθανά, στη σκηνή, το σπίτι και τον πορτοκαλεώνα του Αρχαίου Θεάτρου της Μικρής Επιδαύρου.

«Πιστεύεις ακόμα ότι αυτό που έκανε ο Χριστός στον Λάζαρο ήταν ένα θαύμα; Ότι δεν ήταν τερατωδία;»  αναρωτιούνται, μαζί με μια εξαιρετική και απρόβλεπτη σύνθεση ηθοποιών και καλλιτεχνικών συντελεστών από το θέατρο και το σινεμά.

«Όταν αναχωρείς για ένα ταξίδι κάτι αφήνεις πάντοτε πίσω σου. Και κάτι άλλο βρίσκεις εκεί που πας. Αλλά και όταν επιστρέφεις, κάτι αφήνεις και εκεί, στον “άλλο” προορισμό όπου βρέθηκες. Επιστρέφοντας σπίτι σου, γυρίζεις πάντοτε κάπως αλλιώς.

Δεν είναι τυχαίο πράγμα η λεγόμενη “νεύρωση του ταξιδιού”: αυτή η αγωνία που καταλαμβάνει ορισμένους –μεταξύ αυτών και εμένα– κάμποσες ημέρες πριν από την αναχώρηση. Ή η μελαγχολία –μαζί με μιαν αλλόκοτη αδημονία– λίγες ημέρες πριν την επιστροφή.

Τι γίνεται, λοιπόν, όταν μιλάμε για το απόλυτο, το έσχατο ταξίδι; Το “τελευταίον μυστήριον” κατά την Ορθόδοξη παράδοση; Το ταξίδι από το οποίο δεν πρέπει να επιστρέφεις ποτέ; Το ταξίδι που με έναν απροσδιόριστο αλλά συντριπτικό τρόπο σε κατατάσσει στην αόρατη σφαίρα της απόλυτης ετερότητας;

Τι θα μπορούσε να συμβεί αν με κάποιο τρόπο επέστρεφες από αυτό το ταξίδι; Οι δικοί σου θα σε υποδέχονταν με αγκαλιές και λυγμικά επιφωνήματα; Ή θα απέστρεφαν το πρόσωπό τους μακριά; Το γέλιο πώς θα ακουγόταν σε μια τέτοια ανωμαλία;

Ποια τάξη του κόσμου διασαλεύεται όταν το αδιανόητο γίνεται πραγματικότητα; Εν τέλει: το αποκρουστικό ενυπάρχει μέσα στην αγάπη; Η φρίκη μέσα στο γελοίο;

Είναι όντως happy end το φινάλε της “Άλκηστης” ή ο Ευριπίδης υπαινίσσεται κάτι άλλο;»

«“I walked with a zombie, I really did” –έτσι ξεκινά το voice over του ομώνυμου, μικρού βουντού ποιήματος του Ζακ Τουρνέρ. Και στον “Φάκελο Βάνκαου” του Ηλία Μαγκλίνη, οι απόπειρες ανάστασης μιας Άλκηστης, γλυκιάς, νέας ξανά, “που είναι και δεν είναι”, μάς οδηγούν –όπως και στον Ευριπίδη– μέσα από ένα πέλαγος ανθρώπινης μικρότητας και κωμικοτραγικού οικογενειακού ψυχοδράματος, στο Άγνωστο, στο μεγάλο Ω! ενός αλλόκοτου μέλλοντος, όπως το διαμόρφωσαν στα συλλογικό μας ονειρόδραμα ο Λάζαρος, ο Χριστός, τα γκόλεμ και οι Διαθήκες, οι μυστηριώδεις ανυπότακτοι ανιμισμοί, η κληρονομιά των Βίαιων Εκστάσεων, και –από την ψυχεδελική επιστημονική φαντασία του ’60 και του ’70– τα σπασμένα μάρμαρα, οι μυστικές θάλασσες με τα φαρδιά παγωμένα κύματα και οι βραχώδεις σεληνιακές (ζωτικές) έρημοι με τις αράχνες και τα σκουλήκια.

Τι είναι αυτό το νέο σώμα και αυτό το νέο πνεύμα που αιφνίδια ζει; Ή ξαναζεί; Είναι ή δεν είναι; Το θέλαμε ή δεν το θέλαμε; Το θέλουμε ή τελικά δεν το θέλουμε κοντά μας;

Σε κάθε περίπτωση, το ευχηθήκαμε».

Ερμηνεύουν οι ηθοποιοί: Βασίλης Κανάκης, Στέφανος Μουαγκιέ, Νικόλας Παπαγιάννης, Νίκη Παπανδρέου, Άννα Τσακουρίδου, Μαρία Φιλίνη.

naftemporiki.gr