Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Ό,ΤΙ ΚΑΙ να λέμε, «η απελπισία δεν είναι συναίσθημα διαρκείας» αν δεν έχεις πληγεί, αν δεν αφέθηκες στο έλεος της φωτιάς. ΓΙΑ ΤΟΥΣ πολλούς, τ' αποκαΐδια σε λίγο καιρό θα 'ναι ανάμνηση. Όπως έγιναν η Πεντέλη του 1981, η Πεντέλη του 1995, που έκαψε πάνω από 150 σπίτια και 100.000 στρέμματα δάσους, η Πεντέλη του 1998, η Πάρνηθα του 2007, η Πεντέλη του 2007, η Ηλεία του 2007 -εκείνο το καλοκαίρι έβρεχε φωτιά, παρασύροντας 84 ζωές, εκατοντάδες σπίτια, πάνω από 670.000 στρέμματα δασικής και άλλης γης και 60.000 ζώα-, η Πεντέλη του 2018 που κατέληξε στην τραγωδία στο Μάτι με 102 νεκρούς, η Εύβοια του 2021, που αχρήστεψε δάση και περιουσίες. Χαμένα, καμένα, περασμένα, κακοχωνεμένα.
ΠΑΡΑΛΕΙΨΕΙΣ, σφάλματα, προγράμματα, ελλείψεις, αναλύσεις, που ανάβουν σαν τα κωνοφόρα, που μεταδίδουν ταχύτατα την κάψα τους. Κραυγές και σιωπές, γιατί «είτε μιλήσεις είτε όχι, ούτε θα αποκαλύψεις ούτε θα προσθέσεις τίποτα σε τούτη την κόλαση». Παραίτηση. Ξεδιπλώνονται οι παραιτήσεις η μία μετά την άλλη, δεντροστοιχίες από μετέωρες κινήσεις, ασυνέπειες, σαν φράχτες από θάμνους που χωρίζουν άδεια μονοπάτια, υποθέσεις, σαν στέρνες χωρίς νερό. Θλίψη. Κλιματική κρίση.
«Η ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ φλέγεται! Χιλιάδες άνθρωποι εγκαταλείπουν τις τελευταίες ημέρες τα σπίτια τους στη Γαλλία για να γλιτώσουν από τις πυρκαγιές, ενώ η διεθνής επιστημονική κοινότητα προειδοποιεί για πιο ζεστά και εκτεταμένα καλοκαίρια που οδηγούν σε ανεξέλεγκτες πυρκαγιές. Το παράδειγμα της Γαλλίας -που θεωρείται από τις πιο οργανωμένες χώρες ως προς την αντιμετώπιση των πυρκαγιώνδείχνει πόσο ευάλωτη είναι πλέον η Μεσόγειος στις μεγα-πυρκαγιές εξαιτίας της κλιματικής κρίσης. Χρειάζεται ριζική αλλαγή της κουλτούρας του συστήματος δασοπυροπροστασίας πριν είναι αργά», ανέφερε το WWF λίγο πριν από το ξέσπασμα της φωτιάς στην Πεντέλη, δημοσιεύοντας και σχετικό χάρτη.
ΤΟ ΤΑΡΑΓΜΕΝΟ φέγγισμα της φλόγας τα δείχνει όλα να σαλεύουνε στο μάτι. Μόνη ασάλευτη η επείγουσα δράση.
