Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Τα μαθηματικά δεν είναι ένα παιχνίδι συμβόλων. Για κάποιους σίγουρα δεν είναι καν παιχνίδι, αλλά μάλλον ακατάληπτα σαν τα αιγυπτιακά ιερογλυφικά.
Οι αριθμοί δεν είναι αφηρημένα στοιχεία. Αυτονομούνται, γίνονται μέθοδος, διαδικασία, αλλά δεν συρρικνώνονται σε εργαλεία, δεν εκφυλίζονται σε σημεία.
Ξεφεύγουν από την ευθεία, διευρύνουν τον κόσμο και μας λένε καινούργιες ιστορίες ή αφήνουν τις ερμηνείες και άλλες διεργασίες να κάνουν αταξίες.
Ποια ιστορία μάς λένε οι βαθμοί στις Πανελλαδικές του 19χρονου Ιρανού πρόσφυγα; Αρίστευσε με 18,25 και αγγίζει τον στόχο του να περάσει στο Τμήμα Ηλεκτρολόγων Μηχανικών του ΑΠΘ.
Τι δεν μας λένε το 20 στα Μαθηματικά και στη Φυσική, το 19,5 στη Χημεία και το 13,5 στη Γλώσσα; Δεν μας λένε για το ταξίδι από τις ακτές της Τουρκίας τον Αύγουστο του 2019 στη Μόρια, μετά στο Καρά Τεπέ, μετά πάλι σε καταυλισμό, ουρές, φασαρία, πώς να προετοιμαστεί για τη δοκιμασία στα θρανία. Δεν μας λένε για την αγωνία μέχρι να πάρει η οικογένεια άσυλο, να νοικιάσει ένα σπίτι, να στεγάσει του διαβάσματος το ξενύχτι.
Δεν μας λένε ότι όσα κερδίζει κάποιος δεν είναι μόνο δικό του κατόρθωμα. Το λέει, όμως, ο ίδιος ο Κούρος Ντουρμοχαμαντί Μπαγκί, απόφοιτος του Πρότυπου Λυκείου Μυτιλήνης. «Διάβασα πάρα πολύ. Με βοήθησαν, όμως, όλοι πάρα πολύ, οι συμμαθητές μου, οι καθηγητές μου», μία ΜΚΟ «που μου βρήκε έναν μικρό χώρο για να πηγαίνω μετά το σχολείο», «ο καθηγητής μου στα Μαθηματικά, κ. Κουτσκουδής», «έμαθα ελληνικά σε τρία χρόνια (σ.σ.: ελληνικά όχι επιπέδου προπονητή εισαγωγής, αλλά για να γράψει έκθεση) γιατί ζούσα σε ένα περιβάλλον που μιλούσαν Ελληνικά. Όλοι οι πρόσφυγες μπορούμε να μάθουμε... Φτάνει να μας δοθεί η ευκαιρία». ΔΕΝ ΜΑΣ λένε πολλά οι αριθμοί για την επιτυχία, μας λέει, όμως, η σχηματική ευκολία και η υποκρισία.
