Απαντήσεις προσπαθεί ακόμα και τώρα να βρει ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος για τη δολοφονία της συζύγου του.
«Πρέπει να βλέπουμε τα γεγονότα υπό το πρίσμα σε τι κατάσταση ήμουν εκείνη τη στιγμή. Ήμουν ένας άνθρωπος που δεν έχει ακουμπήσει άνθρωπο» είπε και αργότερα επανέλαβε πως θα έκανε τα πάντα για να είναι ευτυχισμένη η Καρολάιν. «Ήθελε γάμο στην Πορτογαλία; Θα το κάναμε. Ήθελε να πάμε στον Βόρειο Πόλο; Θα πήγαινα. Το άξιζε. Δεν υπήρχε σκέψη μου για το μέλλον που να μην ήταν μέσα εκείνη. Τα λάθη μου για την υπόλοιπη ζωή μου θα είναι πάνω μου. Δεν προσπαθώ να περάσω την εικόνα του τέλειου συζύγου. Αν ήμουν τέλειος, δεν θα ήμουν εδώ και η Καρολάιν δεν θα είχε φύγει. Είμαι ο τελευταίος που θα δικαιολογήσω τον εαυτό μου…» είπε.
Σύνεδρος: Δηλαδή, όλα αυτά που πράξατε μετά, σας φαίνονται σπασμωδικά, γιατί εμένα μου φαίνονται απόλυτα ψύχραιμα. Θέλουν όλα αυτά μια λογική διεργασία.
Κατηγορούμενος: Το ότι υπήρχε μια σκέψη, δεν σημαίνει ότι ήταν λογική…
Σύνεδρος: Μόλις έγινε το συμβάν, δεν το πιστεύατε. Και μετά από δυο ώρες, της δέσατε τα χέρια και βάλατε το μωρό πάνω της. Αυτό απαιτεί ψυχραιμία;
Κατηγορούμενος: Ήταν μια θολωμένη ενέργεια…
Σύνεδρος: Ψάχνουμε αυτό που σας έφερε σε αυτή τη κατάσταση. Τι ήταν αυτό που σας έβγαλε έξω από τα ρούχα σας; Που δεν λειτουργήσατε λογικά. Αυτό είναι και ο βρασμός ψυχικής ορμής για να καταλάβετε… Ποια γεγονότα σας τον προκάλεσαν, τέτοια υπερδιέγερση συναισθήματος;
Κατηγορούμενος: Η θόλωση και οι σκέψεις που μπορεί να περάσουν από το μυαλό εκείνες τις στιγμές είναι τόσο χαοτικές…. Είναι στιγμές που δεν υπάρχει διαύγεια…
Σύνεδρος: Αυτό θέλω να πείτε, γιατί δεν είχατε διαύγεια.
Κατηγορούμενος: Ο φόβος και ο θυμός για το παιδί.
Σύνεδρος: Έπαθε κάτι το παιδί;
Κατηγορούμενος: Δεν χτύπησε, αλλά ένιωσε φόβο. Δεν υπήρχε λογική να σπρώξει τη μικρή. Είχα μια αντίδραση που δεν κατάφερα να αποτρέψω και να ελέγξω αυτό που συνέβη…
Σύνεδρος: Τσακωθήκατε και η Καρολάιν έπεσε για ύπνο. Δεν πήγε βόλτα να το σκεφτεί. Αυτό ήταν κάτι που συνηθίζατε να ξυπνάτε 4 το πρωί. Γιατί έπρεπε να γίνει έτσι όπως θέλατε εσείς. Είχε νεύρα, είχε δικαίωμα να θέλει το παιδί να κοιμηθεί στο κρεβάτι του και όχι μαζί της.
Κατηγορούμενος: Όχι, μου είπε να «μη μου τη φέρεις»….
Σύνεδρος: Πόσο δύσκολο ήταν να κάτσετε κάτω να κοιμηθείτε με το παιδί;
Κατηγορούμενος: Ήταν λάθος…
Σύνεδρος: Εγώ καταλαβαίνω ότι ήσασταν ένα ζευγάρι που δεν είχε καμία επικοινωνία.
Κατηγορούμενος: Η επικοινωνία μας γενικότερα δεν μπορεί να αξιολογηθεί από μια στιγμή…
Σύνεδρος: Είπατε ότι δεν θέλατε να τη σκοτώσατε. Ποιος είναι ο σκοπός ενός ανθρώπου που βάζει το κεφάλι ενός άνθρωπου μέσα σε δυο μαξιλάρια. Ήταν πέντε λεπτά... Περιμένατε δηλαδή ότι δεν θα πάθει τίποτα. Είχατε τον χρόνο και να σκεφτείτε και να υπαναχωρήσετε…
Κατηγορούμενος: Ο χρόνος σαν λεπτά μπορεί να υπήρχε, αλλά δεν υπάρχει η λογική. Ήταν ένα πεντάλεπτο που χάθηκε η επαφή μου με το περιβάλλον…
Ένορκος: Γιατί σκοτώσατε το σκυλί και όχι μια γατούλα, αφού είχατε και γάτες, μας είπατε.
Κατηγορούμενος: Αυτό που συνέβη με τη Ρόξυ δεν είχε καμία προέκταση στην Καρολάιν… Όσο το αγαπούσε εκείνη, το αγαπούσα και εγώ. Η μόνη λογική που μπορεί να υπάρχει είναι ότι το σκυλί είναι ο φύλακας σε ένα σπίτι.
Ένορκος: Λέτε ότι δεν υπήρχε στιγμή στη ζωή σας που να μην περιελάμβανε τη Καρολάιν. Σκεφτήκατε ποτέ πως θα αντιδρούσατε αν η Καρολαιν μεγαλώνοντας σας ζητούσε χωρισμό. Πώς θα αντιδρούσατε σε αυτό το υποθετικό σενάριο;
Κατηγορούμενος: Δεν ήταν ιδιοκτησία μου η Καρολάιν. Είχε περάσει από το μυαλό μου, αλλά ήταν τόσα πολλά αυτά που μας έδεναν…
Ένορκος: Πού βρίσκατε την όρεξη να τσακωθείτε δύο τη νύχτα; Ήσασταν κουρασμένος… Γιατί δε βάλατε το παιδί για ύπνο και να κοιμηθείτε και εσείς, αφού το πρωί θα ξυπνάγατε στις έξι; Να δώσετε τόπο στην οργή….
Κατηγορούμενος: Ήταν λάθος, έπρεπε νωρίτερα να έχω δώσει λύση. Η πρώτη μου αντίδραση δεν θα ήταν να την αγνοήσω. Ήταν να προσπαθώ να το λύσω. Αυτό δεν είναι το φυσιολογικό;
Στη συνέχεια, ο κατηγορούμενος αναφέρθηκε στη μητέρα της Καρολάιν.
Θέλω να πω ότι στις 37 ημέρες ότι ήμουν αγκαλιά με τη μικρούλα. Έχασα τον πιο σημαντικό άνθρωπο της ζωής μου… Αυτές τις ημέρες θα μπορούσα να είχα φύγει… Όλο αυτό το διάστημα, αν έφευγα με την κόρη μου σε μια χώρα που δεν ξέρει κανείς, αν το έκανα, θα είχα προδώσει όλους, και την πεθερά μου. Πώς την αγκάλιαζα; Δεν το άντεχα. Αλλά το να γυρίζω την πλάτη, θα ήταν το πιο άνανδρο πράγματα που μπορούσα να κάνω. Ο λόγος που ζω είναι η Λυδία και ο λόγος που ζει και εκείνη. Η πεθερά μου με είχε σαν παιδί της. Αξίζει όλα τα καλά και τίποτα από αυτά τα κακά που έγιναν. Το μόνο που μπορούσα να κάνω - το πιο σωστό μέσα σε τόσο λάθος κατάσταση - είναι να είναι κοντά τους η Λυδία. Εγώ αγκάλιαζα έναν άνθρωπο που ήξερε πόσο αγαπούσα την Καρολάιν.
Πρόεδρος: Είχατε όλη την Ελλάδα πάνω σας και όχι μόνο, είχε λάβει διεθνείς διαστάσεις. Και εσείς σκεφτόσασταν την πεθερά σας, δεν λέω ότι δεν είναι αξιόλογος άνθρωπος. Εσείς είχατε μπει στο μικροσκόπιο των δημοσιογράφων, των αρχών…
Κατηγορούμενος: Δεν είχαν καμία σχέση αυτά με τη πεθερά μου… Δεν είχα κανένα κέρδος να χρησιμοποιήσω την πεθερά μου. Δεν είχα μια τυπική σχέση μαζί της, ήταν στενή η σχέση μας, την αγαπούσα και την αγαπάω και τη θεωρούσα οικογένειά μου όσο και την Καρολάιν.
Πρόεδρος: Σκεφτήκατε ποτέ πως θα αισθανθεί αυτή η γυναίκα αν αποκαλυπτόταν η αλήθεια;
Κατηγορούμενος: Φυσικά. Τι να έκανα; Να της γύρναγα την πλάτη; Δεν υπήρχε άλλη επιλογή για εμένα, την κορούλα μας. Μας στήριζε όλους.
Πρόεδρος: Πώς θα την παρηγορούσατε; Αυτή η γυναίκα δεν μπορεί να είναι καν εδώ. Και αυτό σας το κάνει πολύ πιο εύκολο. Πιστεύω ότι αν ήταν εδώ, θα υπερασπιζόσασταν τόσες ώρες τον εαυτό σας; Θα είχατε τη δύναμη να την κοιτάξετε στα μάτια….
Κατηγορούμενος: Θα το άντεχα…
Κλείνοντας την απολογία του, ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος είπε: «Μετά από όλα όσα είπαμε σήμερα, δεν υπάρχει τίποτα που να μπορώ να πω στον εαυτό μου, ούτε στην Καρολάιν, ούτε στη Λυδία, ούτε σε κανένα. Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να φτάσει το μέγεθος της καταστροφής που προκλήθηκε με δική μου ευθύνη. Κάθε μέρα θα ζητάω συγγνώμη από τη γυναίκα μου. Το μόνο που θα ήθελα ήταν να γυρίσω τον χρόνο πίσω και να ήταν εδώ η Καρολάιν, και εγώ ας ήμουν μακριά. Συγγνώμη θέλω να ζητήσω και από την κορούλα μου και την πεθερά μου, που με αγκάλιασε. Ελπίζω κάποτε όλοι όσοι έχουν πληγωθεί, όσοι έχασαν κάποτε, να με συγχωρέσουν. Ελπίζω ο Θεός να με συγχωρέσει, εγώ τον εαυτό μου δεν θα τον συγχωρέσω ποτέ. Να είστε καλά….».
Η δίκη θα συνεχιστεί στις 16 Μαΐου με την πρόταση της εισαγγελέως.
naftemporiki.gr
