Από την έντυπη έκδοση
Του Μιχάλη Χατζηκωνσταντίνου
[email protected]
Πρόσφατα δόθηκαν στη δημοσιότητα τα στοιχεία του τελευταίου τακτικού Ευρωβαρόμετρου, που διενεργήθηκε πριν από τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Τα ευρήματα δεν αφήνουν περιθώρια για παρερμηνείες. Η Ελλάδα κατέχει «μαύρη πρωτιά» μεταξύ των 27 κρατών-μελών της Ε.Ε. στην πορεία της ποιότητας ζωής των πολιτών της. Το 85% δήλωσε συγκεκριμένα ότι «τα πράγματα πριν ήταν καλύτερα όσον αφορά την ποιότητα ζωής» του. Πρόκειται για σχεδόν καθολικό ποσοστό που υπερβαίνει κατά 30 εκατοστιαίες μονάδες τον ευρωπαϊκό μέσο όρο.
Η μέτρηση αυτή απηχεί τα βιώματα της μεγάλης πλειονότητας των Ελλήνων, οι οποίοι έβλεπαν τις συνθήκες της ζωής τους να επιδεινώνονται μέρα με τη μέρα πολύ πριν ξεσπάσει ο πόλεμος στην Ουκρανία. Από το κόστος διαβίωσης και τους κινδύνους για την υγεία τους μέχρι τις εργασιακές συνθήκες και το αίσθημα ασφαλείας.
Οι μόνοι που φαίνεται να μην το είχαν αντιληφθεί αυτό ήταν οι κυβερνώντες. Προ ολίγων εβδομάδων ο πρωθυπουργός ισχυριζόταν ότι η Ελλάδα έχει πλέον «καταπληκτική ποιότητα ζωής» και ο υπουργός Ανάπτυξης δήλωνε ότι αυτό που χαρακτηρίζει τη χώρα δεν είναι η μείωση του επιπέδου διαβίωσης, αλλά «η κλάψα και η μιζέρια». Από κοντά και ο υπουργός Ενέργειας, που την ώρα της ανόδου των τιμών διαβεβαίωνε για αυξήσεις δύο ή τριών ευρώ ανά λογαριασμό. Και εκτός κάθε συναγωνισμού ο υπουργός Εργασίας, ο οποίος όσο πιο πολύ καθυστερούν οι εκκρεμείς συντάξεις τόσο αυτοσυγχαίρεται για «μεταρρυθμίσεις» που παραμένουν αόρατες στους δικαιούχους.
Κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί φυσικά ότι οι δυσχέρειες που αντιμετωπίζουν σήμερα οι Έλληνες οφείλονται αποκλειστικά σε κυβερνητικούς χειρισμούς. Από την άλλη, όμως, είναι αναμφισβήτητο ότι για να αντιμετωπίσεις ένα πρόβλημα θα πρέπει πρώτα να το εντοπίσεις και να το αναγνωρίσεις. Η αναλγησία και η εμμονική άρνηση της πραγματικότητας δεν ωφέλησαν ποτέ κανέναν.
