Πίσω από τις άψογες ερμηνείες, τις λαμπερές εικόνες και τις αριστοτεχνικές σκηνές, κρύβονταν έντονα παρασκήνια με πολλά τραγελαφικά και ευτράπελα επεισόδια.
Πάμπολλες οι ιστορίες γνωστών και σπουδαίων ηθοποιών που, όταν τις άκουγα, μ’ έκαναν πολλές φορές να γελάσω, να δακρύσω, να συγκινηθώ, αλλά και να απορήσω πώς τελικά κατόρθωναν να ολοκληρώσουν σκηνές όταν προέκυπταν αιφνίδιες καταστάσεις στο στούντιο, νευρικά γέλια, σαρδάμ, αδιάβαστοι συνάδελφοι, ομηρικοί καβγάδες αλλά και απρόβλεπτα καιρικά φαινόμενα σε εξωτερικά γυρίσματα,όπως ομίχλες, βροχές, κρύα, χιόνια και χαλάζια.
Πόσο ζηλιάρης ήταν ο Λάμπρος Κωνσταντάρας; Πόσο φιλάρεσκη ήταν η «άσχημη» του σινεμά, η Γεωργία Βασιλειάδου; Σε ποια ταινία γεννήθηκε ο έρωτας της Αλίκης και του Δημήτρη ύστερα από μια σκηνή φιλιού; Πόσο ριψοκίνδυνος ήταν ο Βέγγος; Πώς κατέτρεξε η Χούντα τον Αλεξανδράκη για τα αριστερά του φρονήματα; Ποιο ήταν το “κόλλημα” του Φούντα; Πόσο μεθυσμένη ήταν η Χρονοπούλου όταν γύρισε το «Είμαι γυναίκα του γλεντιού»; Σε ποια ταινία η Καρέζη γνώρισε τον έρωτα της ζωής της; Ποια ήταν η κόντρα μεταξύ Κούρκουλου και Φώσκολου; Με ποιον ταχυδακτυλουργικό τρόπο ο Σακελλάριος έκανε τους δεκαέξι ναύτες… εκατό στην παρέλαση της Αλίκης στο Ναυτικό; Για ποιο λόγο η Φόνσου έπαιξε αφιλοκερδώς στο Αγοροκόριτσο; Πώς η Λάσκαρη μάγεψε τις Κάννες και πώς η Βλαχοπούλου προτιμούσε να πηγαίνει για ψάρεμα από το να πηγαίνει για γύρισμα;
Λάμπρος, ο ζηλιάρης!
…Στην ταινία του Αλέκου Σακελλάριου «Εκείνες που δεν πρέπει ν’ αγαπούν» υπήρξε ένα ακόμα περιστατικό από τα γυρίσματα –που μου το είχε διηγηθεί η ίδια η Άννα Καλουτά– σχετικά με τη σχέση που είχε τότε με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα και το γεγονός ότι ήταν παθολογικά ζηλιάρης… Το «κοκοράκι» του Ρίκοκο
…Στη «Μουσίτσα» έπρεπε το τραγούδι της να είναι συνδυασμένο με μεθύσι. Στην ηχοληψία, η Αλίκη το ερμήνευσε με τον δικό της χαρακτηριστικό χαριτωμένο τρόπο, αλλά εκείνη, ακούγοντάς το, έβρισκε πως κάτι ακόμα του έλειπε… Λατέρνα, φτώχεια και αυθεντικές τσιγγάνες…
…Η χορογράφος είχε ετοιμάσει χορογραφίες για τις νέες κοπέλες με μετρημένες κινήσεις, που θύμιζαν περισσότερο χορεύτριες κλασικού χορού παρά τσιγγάνες πάνω στο τσακίρ κέφι. Του Σακελλάριου δεν του καθότανε καλά όλο το σκηνικό…
Τόσες κι άλλες τόσες ιστορίες θα μάθετε και σίγουρα νοερά θα μεταφερθείτε σ’ όλα εκείνα τα ιστορικά στούντιο και πλατό. Εκεί θα συναντήσετε γνώριμα αγαπημένα πρόσωπα, απλά, καθημερινά, χωρίς φκιασίδια, φώτα και μακιγιάζ, λίγο πριν μεταμορφωθούν από κοινοί θνητοί σε λαμπερά μυθικά πρόσωπα. Πού κρύβεται όμως τελικά η αλήθεια; Στον μύθο ή στην πραγματικότητα; Συγγραφέας Μάκης Δελαπόρτας
Πάντα με γοήτευαν οι ιστορίες πίσω από την κάμερα. Από τότε που, πιτσιρικάς, σκαρφάλωνα στον μαντρότοιχο του θερινού σινεμά της γειτονιάς μου, μέχρι και σήμερα που η καλή μου τύχη με έφερε κοντά σε όλους αυτούς τους μυθικούς ηθοποιούς, που –ως άλλοι παραμυθάδες– μου διηγήθηκαν τα παρασκηνιακά τους «κατορθώματα», άλλοτε γλαφυρά και χαριτωμένα, κι άλλοτε συγκινητικά και δακρύβρεχτα. Τι υπέροχες αφηγήσεις, και τι αξέχαστες βραδιές πέρασα κοντά σε όλους αυτούς τους μυθικούς ηθοποιούς, που ήταν μέρος του δικού μου ονείρου! Πίσω λοιπόν από τα λαμπερά φώτα, τα μικρόφωνα, τις κλακέτες και τις κάμερες, έπαιζαν μια άλλη «ταινία», ίσως πιο αληθινή, πιο ανθρώπινη και σίγουρα πιο διασκεδαστική. Αυτές λοιπόν τις μικρές παρασκηνιακές σκηνές θέλησα να καταγράψω στο συγκεκριμένο βιβλίο και να σας διηγηθώ τις ιστορίες έτσι όπως τις άκουσα από τους ίδιους τους πρωταγωνιστές, που τις ψιθύριζαν μεταξύ τους και διασκέδαζαν πολύ μ’ αυτές. Στις επόμενες σελίδες λοιπόν θα εισχωρήσουμε στα άδυτα των backstage («στα παρασκήνια») του δικού μας Χόλιγουντ και θα μεταφερθούμε νοερά σ’ όλα εκείνα τα ιστορικά στούντιο και πλατό, συναντώντας γνώριμα αγαπημένα πρόσωπα, απλά, καθημερινά, χωρίς φκιασίδια, φώτα και μακιγιάζ, λίγο πριν μεταμορφωθούν από κοινοί θνητοί σε λαμπερά μυθικά πρόσωπα. Κόκκινη κλωστή δεμένη… Και οι ιστορίες με τα backstage του ελληνικού σινεμά ξεκινούν… (ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ) 