Πριν από λίγες ημέρες, ο βρετανός υπουργός Περιβάλλοντος Εντ Μίλιμπαντ έδωσε μια συνέντευξη όπου ζητούσε μια «λαϊκή κινητοποίηση» με σκοπό να υποχρεωθούν όλες οι κυβερνήσεις να προωθήσουν μια συμφωνία για τον περιορισμό των εκπομπών άνθρακα. Λίγες ώρες αργότερα, διαδηλωτές κατέλαβαν το αεροδρόμιο Στάνστεντ, υποχρεώνοντας τα αεροπλάνα που έφταναν να κάνουν κύκλους για ώρες προτού οδηγηθούν προς άλλες κατευθύνσεις.
Η κινητοποίηση αυτή, αλλά και άλλες, έχει στόχο την άσκηση πίεσης στους υπουργούς Περιβάλλοντος που βρίσκονται στο Πόζναν προκειμένου να συντάξουν μια συνθήκη που θα αντικαταστήσει εκείνη του Κιότο. Η τελευταία λήγει θεωρητικά το 2012, αλλά στην πραγματικότητα έχει λήξει εδώ και καιρό.
Ο καθηγητής του LSE Γκουιν Πρινς, συγγραφέας της τρίτης και τέταρτης έκθεσης της Διακυβερνητικής Επιτροπής για τις Κλιματικές αλλαγές, υποστηρίζει αυτή την άποψη από το 1986. Και ήταν πάντα αντιδημοφιλής γι' αυτό.
«Το Πρωτόκολλο του Κιότο προσπαθεί να τετραγωνίσει έναν κύκλο», τονίζει ο καθηγητής, εννοώντας την περίφημη αγορά «αδειών ρύπανσης». Η Ευρωπαϊκή Ενωση, για παράδειγμα, οφείλει με βάση τη συνθήκη του Κιότο να μειώσει τις εκπομπές της κατά 2% μέχρι το 2012. Μέχρι τώρα, οι εκπομπές της έχουν αυξηθεί κατά 13%. Και, παρά ταύτα, υποστηρίζει ότι πρωτοστατεί στη μάχη κατά των κλιματικών αλλαγών. Με ποιο τρόπο; Αγοράζοντας «άδειες» από χώρες όπως η Κίνα και η Βρετανία.
Ο μηχανισμός αυτός είναι πλαστός, με την έννοια ότι οι Κινέζοι πληρώνονται δισεκατομμύρια για να καταστρέψουν συγκεκριμένους ατμοσφαιρικούς ρυπαντές (όπως το CFC-23), που παρασκευάστηκαν με αποκλειστικό στόχο να καταστραφούν.
Διόλου περίεργο: όταν κάτι έχει μια τιμή (και μάλιστα σταθερή), οι εταιρείες σχηματίζουν ουρές για να το παρασκευάσουν.
Η Ε.Ε. είναι υπερήφανη για το Σχήμα Ανταλλαγών Εκπομπών, το οποίο αποκαλεί «πρώτη αγορά άνθρακα στον κόσμο». Πολλοί έχουν συγκρίνει αυτό το σχήμα με την πώληση Αφεσης Αμαρτιών από την Καθολική Εκκλησία. Όπως επισημαίνει όμως ο δόκτωρ Πρινς, η Εκκλησία πουλούσε συγχωροχάρτια για να εξιλεωθούν αμαρτίες του παρελθόντος, ενώ η Ευρωπαϊκή Ενωση θέλει με τον μηχανισμό αυτό να μας συγχωρήσει για αμαρτίες του μέλλοντος.
Τώρα που η Ε.Ε. προσπαθεί στο Πόζναν να επινοήσει ένα σχήμα που θα επιβάλει στις βιομηχανίες της να αγοράζουν δικαιώματα ρύπανσης μέσω δημοπρασίας, αντί να τους παρέχονται δωρεάν, η παράνοια φτάνει στο αποκορύφωμά της.
Ως υπουργός Περιβάλλοντος στην κυβέρνηση Κολ, η Αγγελα Μέρκελ ήταν γνωστή για τις προσπάθειές της να μειωθούν οι εκπομπές της χώρας. Ως καγκελάριος, όμως, ταυτίζεται πλήρως με τη βιομηχανική βάση της χώρας της. «Πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι η ενεργοβόρα βιομηχανία μας, που στηρίζεται στις εξαγωγές, θα εξαιρεθεί από τις ποσοστώσεις των εκπομπών», δήλωσε την περασμένη εβδομάδα. «Δεν μπορούμε να στεκόμαστε απαθείς την ώρα που θέσεις απασχόλησης στις βιομηχανίες χημικών ή χάλυβα μετακομίζουν σε περιοχές του κόσμου όπου η προστασία του κλίματος είναι λιγότερο αυστηρή».
Ανάλογες παρατηρήσεις έκανε και ο ιταλός πρωθυπουργός Σίλβιο Μπερλουσκόνι, που το πιθανότερο είναι ότι δεν έχει διαβάσει καν τη Συνθήκη του Κιότο.
Οσο για την Πολωνία, που φιλοξενεί τη σύνοδο του Πόζναν, παράγει το 94% της ενέργειάς της από άνθρακα, το «καύσιμο του διαβόλου», σύμφωνα με τη Συνθήκη του Κιότο. Αλλες ευρωπαϊκές χώρες έχουν προσπαθήσει να δωροδοκήσουν την Πολωνία, ώστε να χρησιμοποιεί ρωσικό φυσικό αέριο αντί για εγχώριο άνθρακα. Αλλά κάτι τέτοιο είναι αδύνατο: η Πολωνία δεν θα συμφωνούσε ποτέ να στηριχθεί στους Ρώσους για την ενεργειακή της επιβίωση.
Τον ευρωπαϊκό μηχανισμό θέλει τώρα να τον αντιγράψει και ο Μπαράκ Ομπάμα, που δεσμεύτηκε να διαθέσει 150 δισεκατομμύρια δολάρια από την πώληση «δικαιωμάτων ρύπανσης» σε προγράμματα εξοικονόμησης ενέργειας και εναλλακτικών πηγών.
Πηγές: The Independent, International Herald Tribune, ΑΠΕ-ΜΠΕ
