Ο ρωσικός αθλητισμός βιώνει μια μαζική έξοδο ως αποτέλεσμα του πολέμου στην Ουκρανία. Αυτό ισχύει κυρίως για τα κορυφαία πρωταθλήματα ανδρών στο χόκεϊ επί πάγου, το μπάσκετ και το ποδόσφαιρο, τα οποία εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από ξένους.

 

Σύμφωνα με το ρωσικό portal Sport RBC, μέχρι τις 5 Μαρτίου περισσότεροι από 50 ξένοι παίκτες, προπονητές και αξιωματούχοι είχαν εγκαταλείψει τη χώρα μόνο σε αυτά τα τρία αθλήματα. Αυτοί οι αριθμοί είναι πιθανό να αυξηθούν αφού η FIFA άνοιξε μια έκτακτη μεταγραφική περίοδο έως τις 7 Απριλίου για ποδοσφαιριστές που απασχολούνται στη Ρωσία.

Ωστόσο, οι παίκτες μπορούν να διακόψουν μονομερώς τα συμβόλαιά τους μέχρι το τέλος Ιουνίου και όχι να τα ακυρώσουν -ένας κανονισμός που επέκρινε το σωματείο παικτών FifPro. Θα είναι δύσκολο για τους παίκτες να βρουν δουλειά για το υπόλοιπο της σεζόν. Η FifPro είχε ζητήσει να υπάρχει δικαίωμα καταγγελίας της σύμβασης.

 

Στο μπάσκετ, εν τω μεταξύ, οι ξένοι φεύγουν μαζικά : η Ούνιξ Καζάν έχασε έξι παίκτες, μεταξύ των οποίων πέντε Αμερικανούς, ενώ η κορυφαία ομάδα της Ρωσίας, η ΤΣΣΚΑ Μόσχας, έχασε επίσης έξι.

Αυτό δεν απειλεί τις λειτουργίες του πρωταθλήματος στη Ρωσία, απλώς γίνεται πιο εθνικό. «Επιστρέφουμε στα μέσα της δεκαετίας του 1990, όπου τους βασικούς ρόλους έπαιζαν εγχώριοι σταρ. Και τότε ήταν που πολύς κόσμος ερωτεύτηκε το ποδόσφαιρό μας. Λόγω της έλλειψης ξένων, είναι αναμενόμενος ένας αγώνας να αναδείξει τα ντόπια ταλέντα. Είναι αυτά τα ειλικρινή συναισθήματα που λείπουν τώρα»,υποστηρίζει ο Νικίτα Μπορίσκιν στην Sportbox.

Ο συνάδελφός του Ντιμίτρι Εγκόροφ το βλέπει διαφορετικά: «Σε αυτή την περίπτωση, όλα θα γίνουν χειρότερα στο ρωσικό ποδόσφαιρο: οι εταιρείες θα ξοδέψουν ακόμη περισσότερα, η σημασία των ξένων παικτών θα αυξηθεί και το χάσμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών θα γίνει τεράστιο».

 

«Αμφιλεγόμενοι» οι ξένοι 

 

Ωστόσο, οι ξένοι αστέρες είναι ήδη αμφιλεγόμενοι στη Ρωσία. Το ανώτατο όριο για τους ξένους στο ποδόσφαιρο, για παράδειγμα, αποτελεί αντικείμενο αλλαγών  σχεδόν κάθε χρόνο. Αν η Ρωσική εθνική ομάδα δεν πάει επίσης καλά, φταίνε οι  λεγόμενοι «Λεγεωνάριοι».

 

Επιπλέον, η ρωσική κοινωνία σχεδόν δεν γνωρίζει μετανάστες από τη Δυτική Ευρώπη και τις ΗΠΑ, τη Νότια Αμερική ή την Αφρική. Οι ξένοι παίκτες λαμβάνουν πολυτελή συμβόλαια που ο φτωχός μέσος πληθυσμός δεν μπορεί καν να ονειρευτεί. Και τώρα, σύμφωνα με τη ρατσιστική και εθνικά προσβλητική ερμηνεία πολλών Ρώσων, οι ξένοι εγκαταλείπουν τη Ρωσία «με την παραμικρή ανάσα».

 

 

Ο Βιτάλι Μιλόνοφ, μέλος του κόμματος του Πούτιν και βουλευτής της Δούμας «σάλπισε» λαϊκιστικά ότι θα ήταν καλό να φύγουν  αυτοί οι άνθρωποι: «Δεν χρειαζόμαστε τέτοιους ξένους. Από την άλλη, οι αθλητές που μένουν μαζί μας θα πρέπει να νιώθουν ότι τους είμαστε ευγνώμονες. Αυτοί οι άνθρωποι είναι πραγματικοί αθλητές, όχι πόρνες.»

Ο Μαξίμ Σουράικιν, κομμουνιστής ηγέτης, πρότεινε μάλιστα , ως απάντηση στις κυρώσεις της Δύσης, «όλοι οι ξένοι αθλητές να εκδιωχθούν από τη χώρα. Όσο πιο γρήγορα τόσο καλύτερα!».

Ωστόσο, δεν λείπουν και οι φωνές της λογικής: Ο Σεργκέι Εμελιάνοφ γράφει στο Championat: «Σε αυτή την κατάσταση δεν θέλω πραγματικά να κρίνω τους παίκτες. Είναι ξεκάθαρο ότι οι ξένοι παίκτες έχουν αφήσει τους συλλόγους τους, παρόλο που τους έχουν προσφέρει τις καλύτερες συνθήκες. Αλλά δεν είναι δύσκολο να τους καταλάβεις ως ανθρώπους. Κανείς δεν θέλει να μείνει μόνος σε μια ξένη χώρα».

 

Ο πρώην ποδοσφαιριστής της Εθνικής Ουκρανίας, Γιάροσλαβ Ρακίτσκι,  ανακάλυψε πώς μια αθλητική καριέρα στη Ρωσία μπορεί να γίνει «πρόβλημα».

 

Ο Ρακίτσκι  κατάγεται από την ανατολική Ουκρανία, μεγάλωσε μιλώντας ρωσικά και μετακόμισε στη Ρωσία το 2019. Αυτό τον έκανε persona non grata στην Ουκρανία, που τον έδιωξε από την Εθνική ομάδα. Τώρα έφυγε από τη Ζενίτ Αγίας Πετρούπολης επειδη τοποθετήθηκε ενάντια στον πόλεμο, κατηγορείται πλέον ως ένας «διπλός προδότης».