Του Βασίλη Αγγελόπουλου
[email protected]
Ασφαλώς και ο Κωστής Χατζηδάκης έχει δίκιο! Η συζήτηση περί τετραήμερης εργασίας έχει ξεκινήσει από τον ίδιο. Ο δικός του νόμος ήταν εκείνος που ψηφίστηκε το περασμένο καλοκαίρι. Το Βέλγιο απλώς αντέγραψε την δική του ιδέα και με μικρές παραλλαγές, αποφάσισε να την εφαρμόσει πριν από μερικές μέρες. Παρακαλώ πολύ να μην του κλέβουν τα πρωτεία. Είναι δικά του και τα κατέκτησε με το… σπαθί του αυτά τα γαλόνια. Για να εξηγούμαστε.
Το γεγονός βέβαια ότι αυτή η κατάκτηση μάλλον δεν βολεύει τους εργαζόμενους, αυτό είναι μια άλλη ιστορία. Εκτός αν θεωρείται «επιτυχία» και «οικογενειακή ισορροπία» να εργάζεται κάποιος 10 ώρες την ημέρα, επί ένα τετραήμερο για να καρπωθεί μια ημέρα παραπάνω ως ρεπό. Και μάλιστα να το κάνει αυτό με δική του προτροπή και επί ένα εξάμηνο. Αλήθεια, μπορεί κάποιος από το επιτελείο Χατζηδάκη να σκεφτεί, πώς είναι να δουλεύεις επί ένα 10άωρο σε ένα εργοστάσιο, η στην οικοδομή, ή σε μια αποθήκη, ή ακόμα και σε ένα εστιατόριο, ή σε ένα ξενοδοχείο, ή έστω σε μια καφετέρια; Μετά από μερικές εβδομάδες, με αλλεπάλληλα δεκάωρα, δεν θα φτάνει όχι η επιπλέον μέρα του ρεπό, αλλά ούτε η ετήσια άδεια για να ξεκουραστεί ο δύσμοιρος εργαζόμενος. Αλλά αυτά είναι τα «ψιλά γράμματα» αυτής της τόσο… επιτυχημένης πρωτοβουλίας του υπουργού Εργασίας.
Εντύπωση όμως προκαλούν και οι διαρροές που «φωτογραφίζουν» εργοστάσια σε συγκεκριμένους κλάδους (πχ κονσερβοποιία), όπου οι εργαζόμενοι έσπευσαν να ζητήσουν οι ίδιοι από τους εργοδότες, να εφαρμόσουν το «μοντέλο Χατζηδάκη» περί τετραήμερης απασχόλησης. Νομίζω ότι όλοι όσοι έχουν ταξιδέψει το τελευταίο 8μηνο σε κάποιο από τα πασίγνωστα νησιά των Κυκλάδων, έχουν βρεθεί «πλάι – πλάι» με εργάτες κονσερβοποιούς, οι οποίοι διασκεδάζουν μέχρι το… ξημέρωμα, απολαμβάνοντας το τριημεράκι τους! Τι, όχι;
Ποτέ δεν είναι αργά όμως, σε αυτή την ρημάδα την αγορά εργασίας να σταματήσει το δούλεμα. Καλό είναι επίσης, όσοι επιλέγουν να εκφράζουν δημόσιο λόγο, να πάψουν να παίζουν με τη νοημοσύνη των πολιτών. Ειδικά όσοι εργάζονται τα… ατελείωτα δεκάωρα, χωρίς ρεπό και με εξευτελιστικές αμοιβές, πρέπει να έχουν τον αμέριστο σεβασμό μας. Όχι να γίνονται αντικείμενο χλεύης, αν είναι δυνατόν.
Υπενθυμίζουμε ότι οι επιχειρήσεις που σέβονται τα εργασιακά δικαιώματα, διαφωνούν «κάθετα και οριζόντια» με όλες αυτές τις πολιτικές στυγνής εκμετάλλευσης του εργατικού δυναμικού της χώρας. Θέλουν υγιή ανταγωνισμό και «καθαρό παιχνίδι», θέλουν ελέγχους και τους επιδιώκουν γιατί δεν έχουν κάτι να φοβηθούν, θέλουν ευχαριστημένους και καλοπληρωμένους εργαζόμενους, για να αποδίδουν καλύτερα. Πιστέψτε μας υπάρχουν και τέτοιες επιχειρήσεις, που διαβάζουν για τετραήμερη εργασία με δεκάωρα και μελαγχολούν.
Αντί λοιπόν να ψάχνει ο κ. Χατζηδάκης τη «λύτρωση» μέσω Βελγίου για τις πολιτικές του, ας προσπαθήσει να την βρει εδώ, στο εγχώριο «πεδίο μάχης». Ας επιδιώξει να έρθει σε επαφή με τους εργαζόμενους. Ας αφουγκραστεί τις πραγματικές ανάγκες τους. Στα social media, που συχνά αποτελούν μέσο επικοινωνίας και για τον ίδιο, ας διαβάσει κάτω από τις αναρτήσεις του, τα σχόλια που ακολουθούν. Ίσως τον βοηθήσουν να αποκτήσει καλύτερη εικόνα για την ελληνική αγορά εργασίας. Τόσο για τους εργαζόμενους, όσο και για τις υγιείς επιχειρήσεις. Εάν, φυσικά, επιθυμεί κάτι τέτοιο…
ΥΓ: Τώρα γιατί στον ΣΥΡΙΖΑ θεώρησαν ότι η πρόταση Χατζηδάκη ήταν ξεκάθαρα προς την λάθος κατεύθυνση, ενώ η αντίστοιχη Βελγική ήταν… μάλλον προς τη σωστή, είναι αυτό που στην ποδοσφαιρική ορολογία ονομάζεται «αυτογκόλ». Όμως κάτι τέτοιο ουδόλως ενδιαφέρει τους ίδιους τους εργαζόμενους.
