Από την έντυπη έκδοση
Tου Μιχάλη Χατζηκωνσταντίνου
[email protected]
Η πρόταση του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης να εκλέγεται εφεξής ο πρόεδρος και η Κεντρική Επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ από τη βάση των κομματικών μελών προκάλεσε, ως γνωστόν, έντονες εσωκομματικές αντιπαραθέσεις. Οι κυριότερες ενστάσεις των διαφωνούντων στηρίζονται σε δύο βασικά επιχειρήματα. Αφενός ότι η απευθείας εκλογή θα μετατρέψει το κόμμα σε «αρχηγοκεντρικό» και αφετέρου ότι η καθολική ψηφοφορία θα αναδείξει τη νέα Κεντρική Επιτροπή με κριτήρια «star system».
Πόσο «αρχηγοκεντρικό» είναι, όμως, ένα κόμμα όπου το ίδιο σώμα εκλέγει πρόεδρο και Κεντρική Επιτροπή; Ιδίως δε όταν σε αυτό το εκλογικό σώμα συμμετέχει ισότιμα κάθε μέλος του κόμματος. Η μόνη λογική απάντηση που μπορεί να δοθεί στο παραπάνω ερώτημα είναι ότι οι αντίπαλοι της καθολικής εκλογής φοβούνται ότι ένας πρόεδρος που θα εκλεγεί με συντριπτικό ποσοστό από τη βάση θα αισθάνεται πανίσχυρος και θα μπει στον πειρασμό του «αρχηγοκεντρισμού». Κατά συνέπεια αυτό που ενοχλεί δεν είναι τόσο αυτή καθαυτή η διαδικασία εκλογής, όσο οι υφιστάμενοι πολιτικοί συσχετισμοί.
Η δεύτερη ένσταση σχετίζεται με την ανησυχία ότι η διεύρυνση του εκλογικού σώματος θα οδηγήσει στο να επιλέγονται οι πιο γνωστοί υποψήφιοι και όχι οι καλύτεροι. Αντιλαμβάνονται, όμως, οι υποστηρικτές αυτής της επιχειρηματολογίας ότι μοιάζουν να καταλογίζουν στα μέλη του ίδιου τους του κόμματος πως στερούνται ικανοτήτων και ορθών κριτηρίων για να επιλέξουν τους καταλληλότερους;
Τα τελευταία χρόνια οι πολίτες δείχνουν στην Ελλάδα αξιοπρόσεκτη διάθεση συμμετοχής σε εσωκομματικές εκλογικές διαδικασίες. Παρά τη φθίνουσα συμμετοχή στις βουλευτικές εκλογές και το διάχυτο απολιτικό κλίμα οι εσωκομματικές κάλπες προσελκύουν σε μεγάλο βαθμό το ενδιαφέρον του κοινού.
Όπως φαίνεται, ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε να προσαρμοστεί με σχετική καθυστέρηση σε αυτά τα δεδομένα. Αν τελικά υπαναχωρήσει υπό την κριτική του αρχηγοκεντρισμού ή του «star system», τότε ενδέχεται να κατευνάσει την εσωκομματική κριτική. Θα έχει στείλει, όμως, ένα σαφές μήνυμα ότι τα εσωτερικά του συνεχίζουν να αποτελούν ένα «παιχνίδι για λίγους».
