του Παναγιώτη Κουμάνταρου
Ο αποκλεισμός από τη φάση των ομίλων του Champions League, μετά από 17 συνεχή έτη παρουσίας στα νοκ άουτ παιχνίδια (φάση των «16»), είναι μόνο το τελευταίο βήμα στην κάθοδο της Μπαρτσελόνα προς την Κόλαση, από τις επιτυχίες της χρυσής εποχής του Μέσι μέχρι τα λάθη του Μπαρτομέου.
Ταυτόχρονα, όμως, αποτελεί το ιδανικό σημείο για μια νέα εκκίνηση στο λαοφιλή σύλλογο, από την άποψη πως η απόσταση που τον χωρίζει από τον… βυθό είναι πια ελάχιστη.
«Σήμερα ξεκινά μια νέα εποχή για εμάς, την οποία θα αντιμετωπίσουμε με όλη την αξιοπρέπεια του κόσμου. Είμαι θυμωμένος, με ενοχλεί, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητά μας. Πρέπει να δουλέψουμε σκληρά για να φέρουμε την Μπαρτσελόνα πίσω στη θέση της, η οποία είναι το Champions League, όχι το Europa League», υπογράμμισε ο προπονητής της, Τσάβι Ερνάντεθ, μετά την «τριάρα» στο Μόναχο (0-3) από την Μπάγερν και τον «ξεπεσμό» στη δεύτερη τη τάξει διασυλλογική διοργάνωσης της UEFA.
Ταξίδι με το... λεωφορείο
Αυτά τώρα… Πως έφτασε όμως σε αυτό το σημείο παρακμής και αγωνιστικής ανυποληψίας ένας από τους πλέον εμβληματικούς και κραταιούς συλλόγους στον πλανήτη;
Στις αρχές του 2021, όταν μαθεύτηκε ότι Μπαρτσελόνα θα ταξίδευε με λεωφορείο για το εκτός έδρας παιχνίδι με την Ουέσκα, προκειμένου να εξοικονομηθούν μερικές χιλιάδες ευρώ, έγινε αντιληπτό πως κάτι δεν πήγαινε καλά. Για τον υπόλοιπο κόσμο, αφού εκείνοι που βρίσκονταν κοντά στο σύλλογο ήξεραν…
Η έκρηξη μεταγραφικού και λειτουργικού κόστους
Η αλλαγή διοίκησης, με την αποχώρηση του Γιόσεπ Μαρία Μπαρτομένου και την έλευση του Ζοάν Λαπόρτα, τον περασμένο Μάρτιο, έριξε φως στα οικονομικά της Μπαρτσελόνα, η οποία, τεχνικώς, είχε πτωχεύσει.
Η εταιρεία είχε παθητικό 1,173 δις ευρώ και βραχυπρόθεσμα χρέη ύψους 730 εκ. ευρώ, που αναλύονταν ως εξής: 265 εκατ. χρέη σε πιστωτικά ιδρύματα, 164 εκατ. χρέη σε αθλητές – υπαλλήλους και 300,5 εκατ. σε άλλες υποχρεώσεις.
Αυτό συνέβη λόγω της υπέρμετρης αύξησης του μεταγραφικού κόστους και την αύξηση του λειτουργικού κόστους, που ήταν το υψηλότερο στον κόσμο, σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις (π.χ. εισιτήρια) της πανδημίας. Το σημείο καμπής, εκεί που χάθηκε ο έλεγχος, ήταν η αγωνιστική περίοδος 2017-18.
Σημείο καμπής η αποχώρηση Νεϊμάρ
Η Παρί Σεν Ζερμέν κατέβαλε τη ρήτρα του Νεϊμάρ (222 εκ. ευρώ) και τον απόκτησε, με την «Μπάρτσα» να χάνει μεν έναν από τους κορυφαίους ποδοσφαιριστές της, αλλά να ωφελείται με τον πακτωλό εκατομμυρίων που έβαλε στο ταμείο της και την απαλλαγή από ένα βαρύτατο συμβόλαιο, παραπλήσιο με εκείνο του Λιονέλ Μέσι.
Στο σημείο εκείνο ο Μπαρτομέου κάνει το μοιραίο λάθος, ξοδεύοντας εκατοντάδες εκατομμύρια (περίπου 300) για να φέρει στη Βαρκελώνη τους Κουτίνιο από τη Λίβερπουλ, Ντεμπελέ από τη Ντόρτμουντ και Γκριεζμάν από την Ατλέτικο Μαδρίτης.
Χρήματα πεταμένα στον αέρα, όπως εκ των υστέρων αποδείχθηκε, αφού ουδείς κατάφερε να δικαιολογήσει την παρουσία του στο «Καμπ Νου»: ο Γκριεζμάν επέστρεψε στην Ατλέτικο Μαδρίτης, ο Κουτίνιο ήταν μια μεταγραφή αξίας περίπου 100 εκ. ευρώ που ζέσταινε τον πάγκο και ο Ντεμπελέ αποδείχθηκε με εύθραυστο μυϊκό σύστημα.
Εκτός αυτού, ο σύλλογος φορτώθηκε με τα φαραωνικά συμβόλαιά τους, που εκτίναξαν τον προϋπολογισμό στο... διάστημα. Να σημειωθεί πως αυτή τη στιγμή η Μπάρτσελόνα οφείλει μόνο για τα υπόλοιπα των μεταγραφών 126 εκατομμύρια ευρώ.
«Ασπιρίνη» οι μειώσεις αποδοχών
Η κατάσταση δεν «ελάφρυνε» ούτε μετά τη συμφωνία με τους ποδοσφαιριστές, που δέχθηκαν συνολική μείωση μισθών 122 εκατομμύρια ευρώ τη σεζόν 2019-2020, ενώ θα λάβουν τα χρήματά τους σε περισσότερες από τέσσερις ετήσιες προσόδους, κι ας έχουν εν τω μεταξύ λήξει κάποια από αυτά τα συμβόλαια.
Ως εκ τούτου, το σχέδιο προϋπολογισμού για την περίοδο 2020-2021 που είχε εγκριθεί από την προηγούμενη διοίκηση και προέβλεπε έσοδα 791 εκατομμυρίων ευρώ, χαρακτηρίστηκε «χαιμαιρικός στόχος».
