«Η σημερινή δημοσιοποίηση του νέου Νόμου-Πλαίσιο έρχεται να επιβεβαιώσει τα όσα εδώ και καιρό ισχυριζόταν το φοιτητικό και πανεκπαιδευτικό κίνημα σχετικά με τις απώτερες προθέσεις της κυβέρνησης και του υπουργείου Παιδείας για την οριστική διάλυση του δημόσιου, δωρεάν και ακαδημαϊκού χαρακτήρα της πανεπιστημιακής εκπαίδευσης», επισημαίνει σε ανακοίνωση του η Νεολαία του ΣΥΝ, κάνοντας λόγο για νέο αντιεκπαιδευτικό έκτρωμα!».
Όπως επισημαίνεται:
«1. Η προβλεπόμενη εισαγωγή εσωτερικών κανονισμών και managers στα ιδρύματα θα σημάνει το τέλος της ακαδημαϊκής λειτουργίας και αυτοτέλειας τους, αφού πλέον η πειθάρχηση στις επιταγές των επιχειρήσεων (ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια) θα αντικαταστήσει κάθε έννοια ακαδημαϊκής ελευθερίας και κοινωνικής χρησιμότητας της έρευνας. Επιπρόσθετα, τα προγράμματα σπουδών θα αναδομηθούν στη βάση της «αποδοτικότητας», που θα προκύπτει από το ποσοστό κερδοφορίας που θα προσφέρει το παραγόμενο «επιστημονικό» έργο στους ιδιώτες που θα το εκμεταλλεύονται.
2. Η άρση του Ασύλου με απλή πλειοψηφία του Πρυτανικού Συμβουλίου και ο ορισμός «εκτάσεων ισχύος του Ασύλου» από τις Αρχές κάθε ιδρύματος ανοίγει το δρόμο για την βαθιά εμπέδωση της κοινωνίας της επιτήρησης και της καταστολής σε έναν από τους τελευταίους ελεύθερους κοινωνικούς χώρους άνθησης της κοινωνικής αμφισβήτησης και κριτικής, αφαιρώντας, επί της ουσίας, από το φοιτητικό και πανεκπαιδευτικό κίνημα ένα δικαίωμα κατακτημένο και περιφρουρημένο με αγώνες και θυσίες δεκαετιών.
3. Η ισχύς ανώτατου χρονικού ορίου σπουδών υποτίθεται πως έρχεται να «γιατρέψει» το πρόβλημα των «αιώνιων φοιτητών». Επί της ουσίας πρόκειται για ακόμη ένα μέτρο ενσωμάτωσης της εντατικοποίησης και της πειθάρχησης στη ζωή των Σχολών, καθώς και μια ενέργεια περαιτέρω έντασης των ταξικών φραγμών εντός του πανεπιστημίου: Αν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ επιθυμούν πραγματικά να παίρνουν οι φοιτητές/τριες το πτυχίο τους «στην ώρα τους», ας φροντίσουν να εξαλείψουν τα βασικά αίτια επιμήκυνσης του χρόνου σπουδών. Ας γκρεμίσουν, δηλαδή, συθέμελα τη νεοφιλελεύθερη πολιτική τους, ώστε να μην εξαναγκάζουν χιλιάδες από εμάς να εργαζόμαστε με απάνθρωπα ωράρια και μισθούς πείνας, προκειμένου να ανταποκρινόμαστε στα υπέρογκα κόστη ζωής, στέγασης, σίτισης, μεταφορών και σπουδών.
4. Η εκπόνηση, τέλος, τετραετών αναπτυξιακών προγραμμάτων από το κάθε ίδρυμα, ενώ υποτίθεται πως θα εξασφαλίσει την αυτοτέλεια τους, στην ουσία αποτελεί την οριστική υποταγή του πανεπιστημίου στην εκάστοτε κυβερνητική στοχοθεσία, αφού το Υπουργείο Παιδείας θα μπορεί να απορρίπτει τα προγράμματα αυτά, όταν το ίδιο κρίνει πως δεν είναι βιώσιμα ή συμφέροντα».
