Πριν από 66 εκατ. έτη ένας αστεροειδής με διάμετρο 10-15 χλμ. έπεσε στην περιοχή που βρίσκεται σήμερα η χερσόνησος του Γιουκατάν στο Μεξικό προκαλώντας καταστροφή πλανητικού επιπέδου με αποτέλεσμα να εξοντωθεί περίπου το 80% της ζωής στην επιφάνεια.
Είναι γνωστό ότι ανάμεσα στα θύματα ήταν και οι δεινόσαυροι οι οποίοι κυριαρχούσαν για περίπου 150 εκατ. έτη στη Γη. Η εξαφάνιση των δεινοσαύρων επέτρεψε στα θηλαστικά που κατάφεραν να επιβιώσουν να βγουν από τις κρυψώνες στις οποίες ζούσαν κατά βάση το προηγούμενο χρονικό διάστημα, να ακμάσουν και να γίνουν εκείνα τα κυρίαρχα ζώα του πλανήτη ανοίγοντας έτσι ο δρόμος για την εμφάνιση του ανθρώπου.
Με δημοσίευση της στην επιθεώρηση «Nature Communications» ερευνητική ομάδα υποστηρίζει ότι εκτός από τα θηλαστικά εκείνα που ωφελήθηκαν πολύ από την πτώση του αστεροειδή πριν από 66 εκατ. έτη ήταν και τα φίδια. Όπως αναφέρουν τα φίδια στην εποχή των δεινοσαύρων ήταν όπως και τα θηλαστικά μια μικρή και απομονωμένη σε συγκεκριμένες περιοχές οικογένεια ζώων. Η πτώση του γιγάντιου διαστημικού βράχου πιθανότατα εξόντωσε κάποια είδη φιδιών αλλά σύμφωνα με τους ερευνητές τα λίγα φίδια που κατάφεραν να επιβιώσουν βρήκαν το περιβάλλον που χρειάζονταν για να ακμάσουν παράλληλα με τα θηλαστικά ζώα.
Τα φίδια άρχισαν μετά την πτώση του αστεροειδούς να εξελίσσονται με ταχύ ρυθμό και να κάνουν την εμφάνιση τους νέα είδη για να φτάσουμε στον σημερινό αριθμό των περίπου τριών χιλιάδων ειδών. Παράλληλα άρχισαν να εξαπλώνονται γρήγορα σε όλες τις περιοχές του πλανήτη σε ορισμένες από τις οποίες δεν είχαν παρουσία μέχρι τότε όπως για παράδειγμα, στην Ασία.
«Σε περιβάλλοντα όπου η διατροφική αλυσίδα καταρρέει όπως συνέβη μετά την πτώση του αστεροειδούς τα φίδια έχουν την ικανότητα όχι μόνο να επιβιώνουν αλλά και να ακμάζουν. Επίσης μπορούν να αποικήσουν νέες ηπείρους και γενικότερα να αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον τους με νέους τρόπους. Είναι πολύ πιθανό αν δεν υπήρχε η πτώση του αστεροειδούς τα φίδια να μην υπήρχαν εκεί που τα βρίσκουμε σήμερα» αναφέρει η Κάθριν Κλέιν, καθηγήτρια παλαιοβιολογίας του Πανεπιστημίου Bath στη Βρετανία που ήταν επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η ικανότητα των φιδιών να επιβιώνουν χωρίς τροφή ακόμη και για χρονικό διάστημα που αγγίζει τους δώδεκα μήνες, ότι δεν είχαν πλέον έντονο ανταγωνισμό στην αναζήτηση τροφής σε συνδυασμό με ότι μπορούν να κυνηγούν σε κάθε είδος περιβάλλοντος προκάλεσε την αύξηση του μεγέθους τους επιτρέποντας τους παράλληλα να επεκταθούν σε νέες περιοχές και να αναζητήσουν νέου είδους θηράματα. Εμφανίστηκαν εκείνη την περίοδο νέα είδη φιδιών ορισμένα από τα οποία έφταναν σε μήκος τα δέκα μέτρα. Στην έρευνα αναφέρεται πώς όλα τα σημερινά είδη φιδιών κατάγονται από τα είδη που επέζησαν από την πτώση του αστεροειδή.
