Από την έντυπη έκδοση
Της Κατερίνας Τζωρτζινάκη
[email protected]
Το ανέκδοτο είναι, λίγο πολύ, γνωστό. Ο καθηγητής σε πανεπιστήμιο του εξωτερικού εξηγεί στους φοιτητές ότι σε πολλές γλώσσες δύο αρνήσεις ισοδυναμούν με μία κατάφαση. Σε καμία, όμως, γλώσσα δύο καταφάσεις δεν κάνουν μία άρνηση.
Ακολουθούν μερικά δευτερόλεπτα παύσης, ώστε να δοθεί στους φοιτητές ο αναγκαίος χρόνος να κατανοήσουν, όταν η σιωπή διακόπτεται από έναν Έλληνα φοιτητή, ο οποίος
-σκεπτόμενος μεγαλόφωνα- αναφωνεί: «Ναι, καλά!».
Στη γλώσσα των εμβολιασμών φοβάμαι ότι δεν θα τα βγάλουμε πέρα χαλαρά. Λίγο περισσότεροι από τους μισούς εργαζόμενους σε δομές φροντίδας ηλικιωμένων και ΑμεΑ είναι ανεμβολίαστοι κατά της Covid-19, σύμφωνα με τον υπουργό Εργασίας, ενώ έως και πριν από μία εβδομάδα δεν είχαν εμβολιαστεί 26.000 εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, σύμφωνα με δημοσίευμα - περίπου 10.000, σύμφωνα με τους συνδικαλιστικούς εκπροσώπους των υγειονομικών.
Θα πειστούν διά της υποχρεωτικότητας οι ανεμβολίαστοι φροντιστές των αδύναμων σε οίκους, δομές, γηροκομεία, δωμάτια και νοσοκομεία, με τη μυρωδιά της σούπας και των φαρμάκων, που τους αποκλείσαμε την επαφή με φίλους και συγγενείς στις καραντίνες; Θα πειστούν με την έμμεση ψυχολογική βία -όπως τη χαρακτήρισε ο νομικός, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης- οι αρνητές, οι δύσπιστοι, οι επιφυλακτικοί, οι αδιάφοροι, οι πεισμωμένοι φροντιστές των ανήμπορων, των ζαρωμένων, των κατάκοιτων, των μπερδεμένων, των γερμένων, που δεν έχουν φταίξει σε τίποτα, εκτός από το ότι έχουν ζήσει και βρίσκονται στη δύση;
Θα πειστούν με το μέτρο της αναστολής εργασίας και τι κενά αυτό θα δημιουργήσει, εν μέσω πανδημίας, αν δεν λειτουργήσει;
«Δεν θέλω να διακινδυνεύσω μια πρόβλεψη, γιατί θα κριθεί επανειλημμένως... αλλά κατά την προσωπική μου γνώμη, μια αναστολή που εκτείνεται σε ένα εύλογο χρονικό διάστημα είναι ανεκτή, μια αναστολή η οποία υπερβαίνει ένα εύλογο χρονικό διάστημα, θα κριθεί πάλι από το δικαστήριο... Θα το δούμε στην πράξη» είπε ο αντιπρόεδρος.
Το πρωταρχικό, η υγεία, θα γενεί δικαστικό, ενώ μπαίνει στην εξίσωση και το πρακτικό -πόσοι θα πάνε με τρίμηνες συμβάσεις-, το ανθρωπιστικό, το ηθικό, το οικονομικό, το κοινωνικό, η συμφωνία της πλειονότητας της κοινωνίας, που θέλει όσοι εργάζονται σε κρίσιμους τομείς να είναι εμβολιασμένοι.
Με τους υπόλοιπους, όμως, 2-3 εκατ. που εξακολουθούν στην παρούσα, προχωρημένη και εξαιρετικά κρίσιμη φάση του προγράμματος να θεωρούν ότι είναι απρόσβλητοι από τον κορονοϊό, ποιο είναι το σχέδιο, ώστε οι δύο καταφάσεις -ο εμβολιασμός είναι αναγκαία και η πειθώ αγκαζέ με την εμπιστοσύνη ικανή συνθήκη- να μην κάνουν άρνηση;
