Η «μάχη» μεταξύ του Λουκ Σο και του Ζοζέ Μουρίνιο συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, κι ας έχουν χωρίσει πια από καιρό οι δρόμοι της. Οι δύο άνδρες συνυπήρξαν στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, αλλά η σχέση τους δεν έφτιαξε ποτέ, με τον Special One να υποτιμά τον παίκτη, ακόμη και σε συνέντευξη τύπου.
Μερικές ημέρες πριν ο Μουρίνιο είχε δηλώσει για τον Σο πως «η συνεισφορά του ήταν τρομερά κακή», μετά τον αγώνα με την Τσεχία, προκαλώντας την αντίδραση του Άγγλου διεθνή μπακ.
«Δεν τον καταλαβαίνω, πραγματικά, για να είναι ειλικρινής. Δεν ξέρω γιατί συνεχίζει και θέλει να το βγάλει έξω. Πρέπει να κάνει τη δουλειά του. Είμαι συνηθισμένος να λέει αρνητικά πράγματα για μένα, αλλά τον αγνοώ και τον αφήνω. Τον αγνοώ κι επικεντρώνομαι στον εαυτό μου», δήλωσε ο ποδοσφαιριστής στην Evening Standard.
Ο ακραίος αμυντικός της Εθνικής Αγγλίας επιστρέφει στη σχέση του Μουρίνιο με τη Γιουνάιτεντ. «Κάποιοι παίκτες του αρέσουν, άλλοι δεν του αρέσουν. Νομίζω ότι κατέληξα στην κατηγορία εκείνων που δεν του άρεσαν. Προσπάθησα με κάθε τρόπο αλλά ποτέ δεν λειτούργησε, ανεξάρτητα από το τι έκανα. Δεν ήταν μυστικό ότι δεν βρήκαμε ο ένας τον άλλον», είπε.
«Νομίζω ότι ήταν ένας υπέροχος προπονητής, αλλά, ξέρετε, το παρελθόν είναι παρελθόν. Ήρθε η ώρα να προχωρήσω. Προσπαθώ να προχωρήσω, αλλά εκείνος προφανώς δεν μπορεί. Μιλάει για μένα όλη την ώρα, και φαίνεται αρκετά περίεργο ως πράγμα. Ακόμα και μερικοί από τους συμπαίκτες μου με ρώτησαν "ποιο είναι το πρόβλημα" και "γιατί συνεχίζει να μιλάει;" Απλώς πρέπει να προχωρήσει. Ελπίζω να βρει ειρήνη και τελικά να προχωρήσει και να σταματήσει να ανησυχεί για μένα. Είμαι πολύ στο μυαλό του και είναι σαφές ότι σκέφτεται πολλά για μένα».
Και ο Σο κατέληξε: «Τα τρία χρόνια μαζί του με έχουν κάνει να μεγαλώσω πολύ. Είναι εύκολο για μένα να τον αγνοήσω τώρα και ίσως ακόμη και να γελάσω. Αλλά είναι καλύτερο να τον αγνοήσω και να συνεχίσω τη ζωή μου. Ήταν ο Μουρίνιο, υπήρχε μια προσωπική ατζέντα. Αλλά ο σύλλογος, από τον πρόεδρο μέχρι τους υπόλοιπους, όλοι με υποστήριξαν πλήρως. Έτσι ένιωθα ότι στηρίζομαι από τον σύλλογο, όχι από τον προπονητή. Αλλά ήξερα ότι αν έρθει η ώρα θα μπορούσα να επιβιώσω και εγώ το έκανα».
